Αγάπη και ειλικρίνεια

Αγαπάς τον εαυτό σου όταν του επιτρέπεις να είναι ειλικρινής μαζί σου. Όταν κοιτάζεις βαθιά μέσα σου και δεν αποστρέφεις το βλέμμα σου από τις αλήθειες που ίσως πονάνε, αλλά φέρνουν φως. Όταν αγκαλιάζεις τις πληγές σου σαν ένα κομμάτι σου που χρειάζεται φροντίδα και όχι απόρριψη. Όταν υποστηρίζεις ό,τι νιώθεις, ό,τι πιστεύεις, χωρίς να φοβάσαι την απόρριψη ή την κριτική. Στις σχέσεις σου, αγαπάς τον εαυτό σου όταν έχεις το θάρρος να δείξεις αυτό που πραγματικά είσαι. Να εκφράσεις τις ανάγκες, τις επιθυμίες και τις ανησυχίες σου, ακόμα κι αν νιώθεις ευάλωτος. Αυτή η ευαλωτότητα είναι δύναμη. Είναι το νήμα που σε συνδέει με τον βαθύτερο εαυτό σου.

Όταν ακούς αλήθειες που σου λένε οι άλλοι, ακόμη κι αν σε δυσκολεύουν, κι όμως επιλέγεις να τις δεις σαν καθρέφτη που σε βοηθά να καταλάβεις τον εαυτό σου καλύτερα, τότε δείχνεις αγάπη προς εσένα. Αυτές οι αλήθειες είναι σαν έναν ευγενικό φίλο που σου δείχνει μονοπάτια για να εξελιχθείς. Και όταν τις δέχεσαι, όχι με αντίσταση, αλλά με σεβασμό και πίστη ότι θα γίνεις καλύτερος μέσα από αυτές, τότε τιμάς το δώρο της αλήθειας.

Αγαπάς τους άλλους όταν σέβεσαι τις δικές τους αλήθειες. Όταν ακούς με ανοιχτή καρδιά και χωρίς να βιάζεσαι να κρίνεις. Όταν η παρουσία σου είναι ασφαλής για εκείνους ώστε να μοιραστούν τις δικές τους ευαισθησίες. Όταν, αντί να φοβάστε την κρίση του άλλου, επιλέγετε να κατανοήσετε ο ένας τον άλλον, να ψάξετε το γιατί πίσω από κάθε πράξη, κάθε λέξη. Και μέσα από αυτή την κατανόηση να συναντηθείτε. Να γεφυρώσετε τις διαφορές, όχι με βιασύνη, αλλά με υπομονή και αγάπη.

Οι σχέσεις που αντέχουν στον χρόνο είναι αυτές που έχουν το θάρρος να φιλοξενούν τις δύσκολες αλήθειες. Αυτές που αντέχουν τις συγκρούσεις, όχι για να πληγώνουν, αλλά για να γίνονται πιο αυθεντικές. Όταν σε αυτές τις σχέσεις, η σωματική σύνδεση είναι προέκταση της ψυχής σας, τότε η αγάπη γίνεται ένας κοινός παλμός που δονείται σε κάθε σας επαφή.

Αγαπάς τον εαυτό σου όταν του επιτρέπεις να χαίρεται. Όταν αφήνεσαι στη χαρά, όχι ως πολυτέλεια, αλλά ως δικαίωμα. Όταν κάνεις αυτό που σε γεμίζει, ακόμα κι αν δεν είναι σύμφωνο με τα “πρέπει” των άλλων. Όταν τα “πρέπει” σου μεταμορφώνονται σε “θέλω να ζήσω σύμφωνα με την αλήθεια μου”. Αυτή η επιλογή είναι η πιο ουσιαστική πράξη αυτοσεβασμού.

Αγαπάς τους άλλους όταν τους χαρίζεις την ίδια ελευθερία. Όταν νιώθεις χαρά στη δική τους χαρά. Όταν τους βλέπεις να κάνουν αυτό που αγαπούν, ακόμα κι αν εσύ δεν μπορείς να το καταλάβεις πλήρως, κι όμως το εκτιμάς. Η συναισθηματική σας επικοινωνία τότε γίνεται ένας χορός ψυχών που συναντιούνται στη χαρά του άλλου.

Η βαθύτερη αγάπη για τον εαυτό σου έρχεται όταν είσαι σε επαφή με το “είναι” σου. Όταν τιμάς αυτό που είσαι και αφήνεις χώρο να εξελιχθείς σύμφωνα με τις δικές σου επιθυμίες. Όταν αναγνωρίζεις κάθε πτυχή σου – ακόμα κι αυτές που φοβάσαι – και τις ξεδιπλώνεις με θάρρος και ειλικρίνεια.

Αγαπάς τους άλλους αληθινά όταν βλέπεις αυτό που είναι πραγματικά. Όταν αντιλαμβάνεσαι τις πλευρές τους που ίσως ούτε οι ίδιοι δεν έχουν ανακαλύψει. Και με τρυφερότητα τους βοηθάς να εξελιχθούν, όχι για να γίνουν όπως εσύ θέλεις, αλλά για να γίνουν το καλύτερο που μπορούν να είναι. Όταν τολμάς να δεις την ψυχή τους και, με κάθε ρίσκο, να τους μιλήσεις με αλήθεια και αγάπη. Και όταν ακούς τι βλέπουν αυτοί σε σένα, με τη δέσμευση να γίνεις καλύτερος μέσα από αυτή την αντανάκλαση.

Η πνευματική σας επικοινωνία τότε γίνεται το πιο βαθύ δέσιμο. Είναι ένας τόπος όπου οι ψυχές συναντιούνται, όχι μόνο για να μοιραστούν στιγμές, αλλά για να εξελιχθούν μαζί.

Αυτή είναι η αληθινή αγάπη – για τον εαυτό σου και για τους άλλους. Είναι η τόλμη να είσαι αυτός που είσαι, η γενναιότητα να δέχεσαι τους άλλους όπως είναι, και η χαρά να βαδίζετε μαζί στο ταξίδι της ζωής.

Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας