Να κάνουμε περισσότερα βήματα ως προς την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο συμπεριφερόμαστε σε ορισμένες καταστάσεις, γιατί αντιδρούμε με αυτή την αυθορμησία ή με αδιαφορία

 -…καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής, μου ήταν πάντα πιο σημαντικό το τι χτίζεται μεταξύ δύο ανθρώπων παρά το τι αποδομείται. Δηλαδή περισσότερο τι μπορούμε να φτιάξουμε μαζί, παρά πώς θα τα χωρίσουμε. Και νομίζω ότι αυτή η κίνηση προς τον άλλον γίνεται πλέον αυθόρμητα.

-Το πώς θα διαχειρισθούμε τελικά τους περιορισμούς, μένει να το δούμε. Αυτό που εύχομαι είναι η πορεία να συνοδεύεται από σκέψεις που αφορούν το γιατί ο καθένας κάνει ό,τι κάνει. Τι επιδιώκει; Πού οδηγείται; Συχνά για τους Ελληνες το «υπακούω» δεν αντιστοιχεί σε δέσμευση την οποία επιλέγουμε, αλλά σε υποταγή. Εξ ου και επαναστατούμε. Σύννεφα μαζεύονται και οι κακοκαιρίες μας δέρνουν. Ελπίζω ότι σήμερα η πορεία θα είναι διαφορετική.

– Από τη μια μεριά όταν μοιράζομαι τους φόβους μου, τις ανησυχίες, τις αγωνίες με άλλους, αυτό με ξαλαφρώνει, γιατί δεν πέφτουν όλα τα βάρη επάνω μου. Από την άλλη, αυτό που δεν αναλαμβάνω, –επειδή το μοιράζομαι και το εναποθέτω στους άλλους– είναι κάτι που με πλουτίζει ή με αδυνατίζει; Αν δεν γίνομαι εγώ ο φορέας του βάρους, δεν δίνω τη λύση εγώ, αλλά τη μετατοπίζω προς τα έξω. Το δικό μου ερώτημα λοιπόν είναι εάν αυτό το ξαλάφρωμα, ουσιαστικά με απαλλάσσει από διαδικασίες που είναι πολύ βαριές, που ζητούν να μείνω μόνος και να τα βρω με τον εαυτό μου.

– Νομίζω ότι το πιο βαρύ για εμάς τους ανθρώπους είναι το να παραδεχθούμε τους περιορισμούς. Και να πορευθούμε με αυτή την επίγνωση. Η παντοδυναμία την οποία ο καθένας επιθυμεί για τον εαυτό του είναι ανέφικτη.

-Νομίζω ότι ως εθνότης και ως κράτος θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει περισσότερα βήματα ως προς την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο συμπεριφερόμαστε σε ορισμένες καταστάσεις, γιατί αντιδρούμε με αυτή την αυθορμησία ή με αδιαφορία. Και κάτι ακόμη: μας αρέσει να δημιουργούμε εντυπώσεις, να είμαστε στο προσκήνιο. Μας ελκύει λιγότερο η δουλειά που γίνεται βαθμιαία, χωρίς σαλπίσματα, η αναμέτρηση με δυσκολίες χωρίς να βογκάμε για την προσπάθεια.

Άννα Ποταμιάνου, Η παντοδυναμία είναι ανέφικτη, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ευχαριστώ: https://www.kathimerini.gr/1080491/article/proswpa/synentey3eis/h-pantodynamia-einai-anefikth