– Αύριο θα ‘ναι μια καινούρια μέρα… Πλύσου, χτενίσου, ψιθύρισε ένα τραγουδάκι και ξεκίνα. Δεν ξέρω τίποτ’ άλλο να σου πω, Έζησα τόσα χρόνια σ’αυτή τη […]

Ο άνεμος θα παίρνει την ευχή σου. Θα βρίσκει τον προορισμό της. Πάντα βρίσκει τον δρόμο της η ευχή. Φτάνει να τη στέλνεις με την καρδιά […]

Οι σχέσεις της ψυχής σε οδηγούν σε μια ήσυχη λίμνη. Γεμάτη νούφαρα και πουλιά. Βάζεις ένα κάτασπρο πανί στη βαρκούλα σου και λάμνεις… Όταν αποκτάς κάτι […]

«Η μικρούλα ήταν ο ήλιος της. Δεν το ‘βλεπε;» «Εξαρτάται που κοιτάζει κανείς, Ατόπη. Από ποιο παράθυρο της ψυχής του περιμένει το ξημέρωμα.» Αλκυόνη Παπαδάκη, Οι […]

Όλοι εμείς, εγώ, εσύ και πλήθος άλλοι, μοιάζουμε σαν τους ναυαγούς. Παλεύουμε μέσα στα κύματα, ανάμεσα στα σκυλόψαρα, πνιγόμαστε, σηκώνουμε λίγο το κεφάλι, παίρνουμε δύναμη, ανασαίνουμε, […]

Να δίνεις την ψυχή σου όπου πρέπει, αλλά να μην την ξεχνάς εκεί! Το ‘πιασες; Να τη στέλνεις,  αλλά να την παίρνεις πάλι πίσω. Είναι δικιά […]

Η Σαραγώ έφερε μαστόρους, έβαψε το σπίτι ροζ παλ και το στόλισε με ακροκέραμα και γύψινες ροζέτες. -Ωραία το φτιάξατε, κυρία Σαραγώ. Παλατάκι! Θαύμαζαν οι μαθητευόμενες. […]

Μάζευα μέσα μου την ομορφιά του κόσμου, όπου τη συναντούσα. Και την πρόβαλλα στην οθόνη της ψυχής μου, οπότε τη χρειαζόμουν. Μ’ αυτή την απλή συνταγή […]

Αν… Αν… Αν ήταν όλα… αλλιώς! Μα τότε, πώς θα ξεχωρίζαμε το φως που κλείνουν μέσα τους τα φύλλα της παπαρούνας; Αλκυόνη Παπαδάκη