Οι γονείς μέσω του παιδιού τους επικοινωνούν με τη δική τους παιδική ηλικία. Αν εκείνη υπήρξε ασφαλής, γεμάτη εμπιστοσύνη και ενθάρρυνση, νιώθουν ασφάλεια στο ρόλο τους και μεταφέρουν αυτήν την ασφάλεια στο παιδί τους.

Όταν ένα παιδί έρχεται σε μια στιγμή που είναι επιθυμητό από τους γονείς του και εκείνοι αισθάνονται συναισθηματικά ώριμοι να αναλάβουν τη χαρά και την ευθύνη του, τότε απολαμβάνει τα οφέλη να μεγαλώνει σε μια οικογένεια, όπου υπάρχει σεβασμός. Μια ισχυρή αίσθηση ατομικής ταυτότητας εδραιώνεται μέσα του με ασφάλεια και εμπιστοσύνη στον εαυτό του.

Αν όμως η δική τους παιδική ηλικία υπήρξε τραυματική, υποσυνείδητα προσδοκούν από το παιδί τους να ικανοποιήσει τα δικά τους απωθημένα. Αποτυπώνουν στο παιδί τους τα χαρακτηριστικά του εαυτού τους ως παιδί ή τα χαρακτηριστικά του δικού τους γονιού και φέρονται στο παιδί τους σαν να είναι ένα άλλο πρόσωπο και όχι αυτό που είναι.

Το παιδί περιμένει από το γονιό του να κατανοήσει τα συναισθήματά του, θετικά ή επώδυνα, για να μάθει να τα διαχειρίζεται. Ελπίζει πως ο γονιός του θα γίνει ένα δοχείο, που θα εμπεριέχει και θα περιβάλλει προστατευτικά τα συναισθήματά του, για να τα εκτιμήσει. Όταν όμως ο γονιός του δίνει χαρακτηριστικά που δεν του ταιριάζουν, νιώθει πως δεν αξίζει και για να αποκτήσει την αίσθηση μιας ταυτότητας, υπακούει στο ρόλο που του ζητούν τα υποσυνείδητα αιτήματα του γονιού και πιθανώς να υιοθετήσει τον ρόλο που του δίνει, ακόμα και αν δεν ταιριάζει στη δική του προσωπικότητα.
Γιατί ο γονιός στέλνει μηνύματα στο παιδί του που έχουν τέτοιες επιπτώσεις στον ψυχισμό του;
Προβάλλει γνώριμα χαρακτηριστικά σε εκείνο, γιατί του είναι πιο εύκολο να συνομιλεί με το οικείο, ακόμα κι αν αυτή η οικειότητα τον έχει πληγώσει στο παρελθόν. Αναζητά στο παιδί του τα πρόσωπα του παρελθόντος του και κάνει ένα διάλογο με αυτά μέσω του παιδιού του. Σαν να προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές του, έστω μέσω του παιδιού του, χωρίς φυσικά να το αντιλαμβάνεται ο ίδιος.
Και το παιδί φοράει τη μάσκα ενός ψευδούς εαυτού για να ικανοποιήσει το γονιό του και χάνει τη δική του ταυτότητα.
Εάν οι γονείς αναλάβουν τα συναισθήματά τους και με ώριμη σκέψη συνδεθούν με το παιδί τους ουσιαστικά, ένα αίσθημα ασφάλειας και εμπιστοσύνης αναπτύσσεται στη σχέση τους. Αν οι γονείς εκτιμούν την αξία τους, εκτιμούν το παιδί τους και νιώθουν ευγνωμοσύνη που υπάρχει στη ζωή τους. Αν οι γονείς θαυμάζουν τον εαυτό τους, θαυμάζουν το παιδί τους, το ενθαρρύνουν στις προσπάθειές του, το επιβραβεύουν για τις νίκες του. Αν νιώθουν αυτόνομοι, ωθούν το παιδί στην ανεξαρτησία του και χαίρονται με τις πρωτοβουλίες που παίρνει. Αν σέβονται τον εαυτό τους, τα όρια που βάζουν στο παιδί τους γίνονται κατανοητά, γιατί το παιδί αισθάνεται το ενδιαφέρον και το σεβασμό τους για τη δική του προσωπικότητα. Οριοθετεί τον εαυτό του και κάθε ματαίωση την αντιλαμβάνεται ως απαραίτητη για να εστιαστεί σε ό,τι τον ενδιαφέρει αληθινά. Αν οι γονείς αποδέχονται τον εαυτό τους και είναι συμφιλιωμένοι με όλες τις πλευρές τους όπως και με το παρελθόν τους, η επικοινωνία με τα παιδιά τους πραγματοποιείται σε ένα κλίμα κατανόησης, αποδοχής, σεβασμού και εκτίμησης.