Τα δυο αδέλφια

Κάποτε ήταν δύο αδέλφια που κατοικούσαν στο 80ο πάτωμα ενός ουρανοξύστη.

Επιστρέφοντας σπίτι τους ένα βράδυ ανακάλυψαν προς μεγάλη τους απελπισία ότι τα ασανσέρ δεν λειτουργούσαν, κι έτσι θα έπρεπε να ανέβουν από τις σκάλες μέχρι επάνω.

Αφού τα κατάφεραν μέχρι τον 20ο όροφο λαχανιασμένοι και κουρασμένοι, αποφάσισαν να αφήσουν τις τσάντες τους και να τις πάρουν την επομένη. Κι έτσι έκαναν και συνέχισαν την ανηφοριά. Όταν έφτασαν μετά από αγώνα μέχρι τον 40ο όροφο, ο μικρότερος άρχισε να γκρινιάζει και τότε άρχισαν να μαλώνουν.

Κι έτσι συνέχισαν με καυγά μέχρι το 60ο πάτωμα.

Τότε κατάλαβαν ότι είχαν άλλους 20 ορόφους μόνο να σκαρφαλώσουν κι αποφάσισαν να σταματήσουν τους τσακωμούς και να συνεχίσουν την ανάβαση ειρηνικά.

Σιωπηλά λοιπόν έφτασαν μέχρι το διαμέρισμά τους.

Κι ο καθένας τους στάθηκε ήρεμα μπροστά στην πόρτα …περιμένοντας να την ανοίξει ο άλλος…

Και τότε ανακάλυψαν ότι είχαν και οι δύο τους αφήσει τα κλειδιά του διαμερίσματος στις τσάντες τους, στο 20ο πάτωμα.

Η Ιστορία αυτή δείχνει τη ζωή μας.

Μέχρι τα 20 κάνουμε όνειρα και ανεβαίνουμε τρέχοντας.

Στα 20 «βαριόμαστε» και ξεχνάμε κάποια όνειρά μας, ή κάποιος φόβος μας κυριεύει ότι δεν θα κατορθώσουμε να κάνουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε.

Τα «βιώματά μας», οι «τραυματικές μας εμπειρίες» και τα «περιοριστικά μας πιστεύω», μας κάνουν και ξεχνάμε τα όνειρά μας και οδηγούμεθα εκεί που «πρέπει» και όχι εκεί που «θέλουμε» μέχρι τα 40 μας.

Στα 40 τα ξέρουμε όλα και κουρασμένοι φτάνουμε στα 60.

Στα 60 πλέον φορτωμένοι εμπειρίες και γνώσεις ηρεμούμε και σοφότεροι και πιο λογικοί συνεχίζουμε το ανέβασμα.

Μήπως κάποιος από εμάς έχει εγκαταλείψει κάπου ένα όνειρό του;

Μήπως κάποιο όνειρο «πέταξε με τον άνεμο»;

Μήπως είναι καιρός για μια νέα προσπάθεια;

Σκεφτείτε, αποφασίστε και προχωρήστε δυναμικά, αντιμετωπίζοντας πρόσωπο με πρόσωπο κάθε φόβο σας ανασφάλεια και βίωμα άσχημο που σας απομακρύνει από τους στόχους σας και μη γενικεύετε κάποια μη επιτυχημένη προσπάθεια που είχατε κάποτε και την κουβαλάτε ακόμη μαζί σας.

Ανώνυμος

Ευχαριστώ: https://www.facebook.com/groups/306500762435/

Τα όνειρά μας, οι επιθυμίες μας, είμαστε εμείς. Αν αφήσαμε κάποιο όνειρό μας στη διαδρομή της ζωής μας, ποτέ δεν είναι αργά για να το αναλάβουμε. Όταν εκπληρώνουμε τις επιθυμίες μας, χαιρόμαστε, νιώθουμε ο εαυτός μας, προσεγγίζουμε την ουσία του είναι μας και την βοηθάμε να αναπτυχθεί. Όταν εκπληρώνουμε τα όνειρά μας, σε όποια ηλικία κι αν είμαστε, νιώθουμε το δώρο της ζωής να μας διαπερνά, νιώθουμε ότι η ζωή μας είναι πολύτιμη και ουσιαστική, ότι είναι αυτή η αληθινή ζωή, η δική μας ζωή.

Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας