Ένα ταξίδι από τη θλίψη στην αυτογνωσία και στην αυτοαγάπη

Η συνειδητοποίηση ότι δεν αγαπηθήκαμε όπως θα έπρεπε ή όπως θα θέλαμε είναι μια βαθιά και συχνά επώδυνη στιγμή αυτογνωσίας. Αυτή η διαπίστωση δεν αφορά μόνο τις συντροφικές σχέσεις, αλλά και τη σχέση μας με την οικογένεια, τους φίλους, ακόμα και τον ίδιο μας τον εαυτό.

Όταν το αναγνωρίζουμε, μαθαίνουμε να το αντέχουμε και να το διαχειριζόμαστε, κατανοούμε τι πραγματικά χρειαζόμαστε από τους άλλους για να νιώθουμε ασφαλείς, αποδεκτοί και αγαπητοί. Μαθαίνουμε να διαχωρίζουμε την ανιδιοτελή αγάπη από την τοξική ή συμφεροντολογική.

Συχνά, αν δεν αγαπηθήκαμε σωστά, καταλήγουμε να αναζητούμε παρόμοιες σχέσεις που επιβεβαιώνουν αυτό το μοτίβο. Όταν, όμως, αντιληφθούμε ότι επαναλαμβάνουμε σχέσεις που δεν μας καλύπτουν συναισθηματικά, μπορούμε να αρχίσουμε να αμφισβητούμε τις βασικές μας πεποιθήσεις και να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τις σχέσεις μας.

Σταματάμε να κατηγορούμε τον εαυτό μας για την αγάπη που δεν λάβαμε. Δεν προσπαθούμε πια να “κερδίσουμε” την αγάπη ανθρώπων που δεν είναι διατεθειμένοι να τη δώσουν.

Όταν αποδεχόμαστε την πραγματικότητα, μπορούμε να θέσουμε υγιή όρια. Επιλέγουμε ανθρώπους που μπορούν να μας αγαπήσουν με τρόπο που μας θρέφει και μας εξελίσσει.

Αρχικά, αυτή η διαύγεια μπορεί να φέρει θλίψη, όμως στην ουσία είναι ένα δώρο. Μας βοηθά να σταματήσουμε να αναζητούμε την αγάπη σε λάθος μέρη και να στραφούμε πρώτα στην αυτοαγάπη. Από εκεί και πέρα, γινόμαστε πιο επιλεκτικοί, πιο συνειδητοποιημένοι και πιο ανοιχτοί στην πραγματική, υγιή αγάπη.

Αγγελική Μπολουδάκη