Απουσία σύνδεσης στην αγάπη

Οι σχέσεις δεν τελειώνουν πάντα επειδή η αγάπη εξαφανίζεται. Συχνά, αυτό που διαβρώνει μια σχέση είναι η απουσία σύνδεσης. Οι άνθρωποι μπορούν να αγαπηθούν βαθιά, αλλά αν δεν νιώθουν ότι γίνονται αντιληπτοί, ότι τους ακούν και τους καταλαβαίνουν, αρχίζει να γεννιέται ένα αίσθημα μοναξιάς – το πιο ύποπτο δηλητήριο μέσα σε μια σχέση.

Η σύνδεση δεν αφορά μόνο τη φυσική παρουσία, αλλά τη συναισθηματική προσφορά. Είναι η ικανότητα να βλέπουμε πραγματικά ο ένας τον άλλον, να αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες, να κατανοούμε τις σκέψεις και τα συναισθήματα ο ένας του άλλου. Όταν αυτό χαθεί, το «μαζί» γίνεται τυπικό και άδειο.

Η φθορά της σύνδεσης δεν έρχεται ξαφνικά. Είναι μια σταδιακή διαδικασία όπου, μέρα με τη μέρα, τα μικρά σημάδια απομάκρυνσης συσσωρεύονται:

• Οι συνομιλίες γίνονται επιφανειακές.

• Ο ένας παύει να ρωτά πώς αισθάνεται ο άλλος.

• Οι κοινές στιγμές μειώνονται και αντικαθίστανται από μια παράλληλη συμβίωση.

• Το άτομο δεν νοιώθει πλέον σημαντικό για τον σύντροφό του.

Αυτή η αποξένωση γεννά μια βαθιά μοναξιά, που είναι συχνά πιο οδυνηρή από την ίδια την απώλεια ενός ανθρώπου. Όταν αισθάνεσαι αόρατος μέσα στη σχέση σου, η καρδιά σου σιγά-σιγά αποσύρεται.

Μπορεί δύο άνθρωποι να αγαπιούνται αλλά να μην μπορούν να είναι μαζί. Όχι επειδή δεν υπάρχει συναίσθημα, αλλά επειδή η σχέση έχει πάψει να τους θρέφει. Η αγάπη είναι το θεμέλιο, αλλά η σύνδεση είναι η γέφυρα. Και όταν η γέφυρα αυτή καταρρεύσει, η απόσταση γίνεται αγεφύρωτη.

Μια σχέση όπου δεν υπήρχε σύνδεση, μπορεί να σωθεί όταν αρχίζει να υπάρχει και από τους δυο η ειλικρινής επικοινωνία, όπου και οι δυο μιλούν για τα συναισθήματά τους χωρίς κατηγορίες. Έχουν τη συναισθηματική διάθεση να ακούσουν πραγματικά ο ένας τον άλλον. Επαναφέρουν την οικειότητα με μικρές πράξεις σύνδεσης,  όπως ένα άγγιγμα, ένα βλέμμα γεμάτο κατανόηση.

Αν όμως η απόσταση έχει γίνει πολύ μεγάλη και η μοναξιά έχει ριζώσει, τότε ίσως η πιο γενναία επιλογή είναι ο αποχαιρετισμός. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη παγίδα από το να παραμένετε σε μια σχέση που έχει πάψει να σας κάνει να νιώθετε “μαζί”.

Αγγελική Μπολουδάκη