Η επικοινωνία δεν είναι απλώς μια ανταλλαγή λέξεων ή ιδεών, αλλά μια αληθινή και βαθιά πράξη σύνδεσης. Επικοινωνώ όταν συνδέομαι με ουσία, όταν η αλληλεπίδραση δεν είναι παθητική ή επιφανειακή, αλλά μια ενεργητική και αμοιβαία πράξη. Όταν αφήνω τον εαυτό μου να αγγίξει και να αγγιχθεί, να πλάθεται και να διαμορφώνεται τόσο από τις δικές μου ανάγκες όσο και από εκείνες του συνομιλητή μου, τότε η επικοινωνία αποκτά μια δική της, ζωντανή διάσταση. Είναι σαν μια χορογραφία, όπου κάθε κίνηση συντελεί στο να γνωρίσουμε και να ωριμάσουμε μαζί, να αντανακλάσουμε ο ένας στον άλλον το βαθύτερο κομμάτι του εαυτού μας.
Η επικοινωνία θεμελιώνεται στην ενσυναίσθηση—όταν πραγματικά συναισθάνομαι και μπαίνω στη θέση του άλλου. Δεν είναι απλώς το να ακούσω τα λόγια του, αλλά να αφουγκραστώ τα συναισθήματα πίσω από αυτά. Όταν κατανοώ ποιες ανάγκες ζητούν την προσοχή μου, ποιες συναισθηματικές ανάγκες καλούν για κατανόηση και ποιες για συμμετοχή, αποφεύγω τη θέση του «σωτήρα» και δίνω χώρο στον άλλον να σταθεί με δύναμη και ωριμότητα. Η κατανόηση αυτή με βοηθά να κρατήσω τον άλλον σε μια ενεργή θέση και όχι σε μια παθητική εξάρτηση.
Επικοινωνώ όταν συνειδητά ξεφεύγω από τους ρόλους που υποσυνείδητα μπορεί να έχω αναλάβει. Αν για παράδειγμα, στη σύγκρουση χάνω τον έλεγχο, με καλώ να επαναπροσδιορίσω τη θέση μου. Η διαφωνία δεν είναι μια αποτυχία της επικοινωνίας, αλλά μια ευκαιρία για βαθύτερη κατανόηση και ενδυνάμωση της σχέσης. Επικοινωνώ λοιπόν, όταν αναγνωρίζω ότι η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη στις ανθρώπινες σχέσεις και μπορεί να είναι γόνιμη όταν υπάρχει αμοιβαία δέσμευση.
Η ποιότητα της σχέσης καθορίζει την ανθεκτικότητα της επικοινωνίας μας. Δύο άνθρωποι που, παρά τις διαφορές τους, επιλέγουν να μείνουν, να ακούσουν και να κατανοήσουν ο ένας τον άλλον, δημιουργούν έναν χώρο ωριμότητας και εμπιστοσύνης. Αυτή η συνειδητή επιλογή να μείνουν σε επαφή μέσα από τις δυσκολίες, είναι το θεμέλιο της αληθινής επικοινωνίας.
Η επιβεβαίωση μπορεί να προσφέρει στιγμιαία ασφάλεια, αλλά η εκτίμηση είναι εκείνη που τρέφει πραγματικά την ποιότητα της επικοινωνίας. Όταν πράττω με ειλικρίνεια και όχι με σκοπό να ελέγξω ή να κατευνάσω, τότε η σχέση μας αποκτά αυθεντικότητα. Η εκτίμηση με ουσία και σεβασμό προσφέρει στην επικοινωνία μια βάση εμπιστοσύνης και συναισθηματικού βάθους, χωρίς χειρισμούς ή προσποίηση.
Επικοινωνώ όταν κατανοώ ότι χωρίς σεβασμό και προτεραιότητα στην ουσία της σχέσης, κάθε προσπάθεια είναι μάταιη. Εάν ο ένας από τους δύο δεν τιμά αυτήν την σύνδεση, τότε το θεμέλιο της επικοινωνίας καταρρέει. Η επιθυμία να τιμήσουμε τον άλλον και τον εαυτό μας είναι αυτή που μας ενώνει, μας κρατά μαζί, ακόμα και μέσα στις διαφορές μας. Η επικοινωνία, λοιπόν, δεν είναι μια μηχανική διαδικασία, αλλά μια βαθιά επιλογή να δοθεί ο απαιτούμενος χώρος και η σοβαρότητα, και στο θέμα και στο πρόσωπο που έχουμε απέναντί μας.
Η σύνδεση μας επηρεάζεται όταν ο άλλος προβάλλει σε εμένα δικές του ανάγκες και αδυναμίες, χωρίς να βλέπει ποιος πραγματικά είμαι. Αν απλώς ικανοποιώ αυτήν την ανώριμη ανάγκη, θυσιάζω την αυθεντική επιθυμία μου για αληθινή σύνδεση. Επιλέγοντας, λοιπόν, την ουσία και όχι την εξυπηρέτηση ανώριμων απαιτήσεων, κρατώ τον εαυτό μου συνδεδεμένο με την ειλικρίνεια.
Επικοινωνώ όταν διακρίνω την πρόθεση του άλλου να επικοινωνήσει με ανοιχτότητα και σεβασμό και όταν προτεραιοποιώ τη σχέση αυτή. Η παρουσία δεν είναι αρκετή· χρειάζεται η ποιότητα της παρουσίας, ο τρόπος με τον οποίο ο άλλος τιμά τη στιγμή, εμένα και τον εαυτό του.
Και τέλος, επικοινωνώ όταν κατανοώ, αποδέχομαι και εκτιμώ τον εαυτό μου. Όταν αναγνωρίζω τα μοτίβα επικοινωνίας που στο παρελθόν μου στέρησαν την ευκαιρία να συνδεθώ βαθιά με τον άλλον, ανοίγω τον δρόμο για μια ουσιαστική συναισθηματική σύνδεση. Κάθε μέρα χτίζουμε, μαζί, αυτή τη σύνδεση με τις πράξεις και την προθυμία μας να είμαστε παρόντες, να ακούμε, να νιώθουμε, να μοιραζόμαστε. Και αυτή η καθημερινή δέσμευση είναι η ουσία της αληθινής επικοινωνίας.
