Ευαλωτότητα: Η Πιο Γενναία Μορφή Επαφής

Μας δίδαξαν ότι η ευαλωτότητα είναι αδυναμία

Από μικροί, πολλοί από εμάς ακούσαμε:

«Μην κλαις.»
«Μην το παίρνεις τόσο προσωπικά.»
«Πρέπει να είσαι δυνατός.»

Η κοινωνία, πολλές φορές, μας είπε ότι να δείξεις τον πόνο, τον φόβο, την αμφιβολία σου είναι σαν να ακυρώνεις την αξία σου.
Έτσι, μάθαμε να φοράμε “πανοπλίες”.
Και η καρδιά μας… έμεινε κρυμμένη.

Νιώθουμε ότι αν δείξουμε τον αληθινό μας εαυτό — αυτόν που πληγώθηκε, που δεν ξέρει, που χρειάζεται — μπορεί οι άλλοι να πουν:

«Είσαι πολύ.»
«Είσαι λίγος.»
«Δεν μπορώ να σε κρατήσω έτσι.»

Ο φόβος αυτός είναι αρχέγονος. Είναι ο φόβος της εγκατάλειψης. Και έτσι, πολλές φορές, λέμε στον εαυτό μας:

«Καλύτερα να μην το δείξω.»
«Ας προσποιηθώ ότι όλα είναι καλά.»
Και αυτό μας απομακρύνει απ’ τον πραγματικό εαυτό — και απ’ τους άλλους.

Ακόμα κι όταν θέλουμε να είμαστε αυθεντικοί, πολλές φορές δεν έχουμε τις λέξεις, ή νιώθουμε άβολα με τα συναισθήματα που αναδύονται:

Πώς να πω “πονάω”, χωρίς να νιώσω ντροπή;
Πώς να πω “φοβάμαι”, χωρίς να αισθανθώ γυμνός;

Η ευαλωτότητα δεν είναι απλώς μια δήλωση.
Είναι μια γλώσσα που θέλει να ξαναμάθουμε από την αρχή, με τρυφερότητα.

Αν μεγαλώσαμε σε περιβάλλον όπου η ευαισθησία χλευαζόταν, η ανάγκη αγνοούνταν, ή η έκθεση τιμωρούνταν, τότε το σώμα και η ψυχή μαθαίνουν να προστατεύονται:

με σιωπή,
με έλεγχο,
με αποστασιοποίηση.

Όταν όμως δεν είδαμε ποτέ ότι η ευαλωτότητα συνδέει, τότε δεν ξέρουμε αν μπορούμε να την εμπιστευτούμε.

Τελικά, αυτό που ίσως μας δυσκολεύει περισσότερο είναι γιατί — κατά βάθος — μας νοιάζει πολύ.
Η ευαλωτότητα δείχνει ότι κάτι έχει νόημα για εμάς.
Ότι η σχέση, ο άλλος, η στιγμή… είναι σημαντική.
Και όταν κάτι είναι σημαντικό, ο κίνδυνος να πληγωθείς είναι μεγαλύτερος.

Αλλά και η δυνατότητα να αγαπηθείς πραγματικά — είναι εκεί.
Ακριβώς εκεί.

Και γι’ αυτό, αξίζει.

Όχι να τη δίνουμε παντού και πάντα.
Αλλά να την κρατάμε σαν ιερό χάρισμα —
και να τη χαρίζουμε εκεί που υπάρχει σεβασμός, αγκαλιά, χρόνος.

Η ευαλωτότητα δεν είναι σπάσιμο.
Είναι πέρασμα.
Και όποιος/α μπορεί να τη διαβεί — δεν είναι αδύναμος/η.
Είναι αυθεντικός/ή.

Αγγελική Μπολουδάκη