Μεγάλη Παρασκευή στο νησί.
Ημέρα πένθους…
Προσωπικά, θα το αποκαλούσα ημέρα περισυλλογής.
Όχι πως έχω πολύ χρόνο για να σκεφτώ πολλά. Αλλά σίγουρα νιώθω ότι κάπου, έχει χαθεί κάτι…
Σίγουρα δεν είμαι πια εκείνο το παιδί που περίμενε να λάβει τη λαμπάδα του. Σίγουρα δεν είμαι εκείνο το παιδί που κουβαλούσε από το σπίτι της γιαγιάς τα αυγά για να τα βάψει η μητέρα. Σίγουρα δεν είμαι εκείνο το παιδί που έκανε το «παπαδάκι» και του άρεσε να ψέλνει όσα του είχαν μάθει οι καλόγριες στο μοναστήρι…
Και αν «πενθώ» για κάτι, είναι για όλα εκείνα τα χρόνια που «σταυρώθηκαν» και περιμένουν κάθε χρόνο μια ευκαιρία για να αναστηθούν και να γυρίσουν πίσω.
Μα δε γυρνούν.
Ούτε ξεχνιούνται.
Ούτε αλλάζουνε.
Μόνο εμείς αλλάζουμε και ο κόσμος. (…)
Μεγάλη Παρασκευή σήμερα.
Ημέρα πένθους..
Χρήστος Δασκαλάκης