Η αυτοφροντίδα

Μια παράξενη αίσθηση έχω, πως αρχίζει μια αφόρητη, επώδυνη και αβάστακτη θητεία σε έναν ξένο τόπο και χρόνο. Η αυτοφροντίδα μου. Μια εσωτερική αντίσταση παρατηρώ στην ευθύνη να νοιάζομαι για την υγεία και την χαλάρωση μου. Αραγε πόση υγεία και χαρά μπορώ να αντέξω;

Αν η αίσθηση του εαυτού μου συνδέθηκε με τον πόνο και την εξάρτηση από νοσηρές συμπεριφορές πόσο εύκολο είναι, να αλλάξω θέση; Ποιά/ποιός είμαι χωρίς τον πόνο και την εξουσία της αμφιβολίας; Πόσο θα μου επέτρεπα να κατονομάσω, να έρθω σε επαφή με τις αναπαραστάσεις, αυτού του νέου και ξένου σώματος που συνάντησα εντός μου;

Τί κάνουμε όταν αδυνατούμε να δώσουμε ψυχικό χώρο και μία νέα σημασία σε αυτό το απρόσμενο συμβάν; Ξαναφτιάχνουμε την ιστορία μας με την προυπόθεση, ότι έχουμε αποκοπεί από τις παλαιές κακές παρέες. Ποτέ δεν το άντεχα αυτό. Της προσκολλήσεως με τις συγκρούσεις, τον φόβο, την ενοχή και την οδύνη.

Το ζητούμενο για τον καθένα μας είναι να αναγνωρίσουμε, να παρατηρήσουμε, να εξορύξουμε ενέργεια από την επαναλαμβανόμενη θέση αυτής της απόλαυσης και να δώσουμε χώρο στην εξόρυξη της αυτοεκτίμησης μας. Να την καθαρίσουμε από τον φόβο και τον πόνο, έχοντας ωστόσο επίγνωση, ότι πρόκειται για μια διαδικασία που ενέχει το ρίσκο να χάσει κανείς τον δυστυχισμένο εαυτό του για πάντα, περνώντας από όλα τα στάδια του πένθους.

Αντέχεις να βιώνεις το παρόν και να ξαναρχίζεις αυτή την διαδικασία, με την ακατάπνιχτη ελπίδα να απαλλαγείς από την θέση του αντικειμένου, για χρήση και εκμετάλλευση; Αντέχεις να δεχθείς πως είσαι άνθρωπος, πως δεν χρειάζεται να νοιάζεσαι αν αρέσεις και πως δεν είσαι ταγμένος να ανταγωνίζεσαι τα λευκά αγάλματα; Αντέχεις να ζεις για δέκα ζωές την αλήθεια της στιγμής, με την ανάσα σου στο κάθε φωτεινό τώρα που μας χαρίζεται; Αντέχεις;

Μαρία Μιχαήλ

Ειδικός Ψυχικής Υγείας

Artwork by Elaine Bayley Illustrations