Ευγνωμοσύνη

Να μπορούμε να χαιρόμαστε κάθε στιγμή που ζούμε. Να την αποδεχόμαστε όπως είναι και για αυτό που είναι. Κάθε στιγμή μάς διαμορφώνει και μας ολοκληρώνει, αν τη ζούμε με ευγνωμοσύνη.

Κάθε στιγμή έρχεται να μας επικοινωνήσει κάτι σημαντικό. Μέσα από αυτήν, κοινωνούμε την αλήθεια που μας χαρίζει και δεχόμαστε το μήνυμα που μας αφήνει ως δώρο. Αναγνωρίζουμε ποιο μάθημα μάς φέρνει και ποια είναι η ευθύνη μας απέναντί της.

Ζω ευχαριστιακά σημαίνει ζω αυθεντικά την κάθε στιγμή. Τη ζω όπως είναι και νιώθω το συναίσθημα που φέρνει, σε σύνδεση με αυτήν. Κάθε εμπειρία φέρνει στην επιφάνεια ένα συναίσθημα που υπάρχει ήδη μέσα μας, για να το νιώσουμε και να το αγκαλιάσουμε. Συχνά, νομίζουμε πως η εμπειρία προκαλεί το συναίσθημα, αλλά στην πραγματικότητα, η χαρά, η λύπη, ο πόνος είναι ήδη μέσα μας. Η εμπειρία είναι ο καθρέφτης μας.

Πόσες φορές, όμως, αδικώντας την κάθε στιγμή, αναπαράγουμε ένα συναίσθημα που δεν έχουμε εκφράσει και το αποδίδουμε σε αυτήν. Έτσι, η στιγμή αλλοιώνεται· της προσδίδουμε ένα συναίσθημα που δεν της ανήκει και χάνουμε την αλήθεια της. Πόσες φορές νιώθουμε λυπημένοι και «ντύνουμε» μια χαρούμενη στιγμή με λύπη; Πόσες φορές λαχταράμε να νιώσουμε χαρά, ενώ είμαστε θλιμμένοι, και «ντύνουμε» τη θλίψη μας με τα ρούχα της χαράς; Όμως αυτό που χρειαζόμαστε είναι να ζήσουμε τη θλίψη μας όπως είναι, να τη νιώσουμε στο βάθος και στην ουσία της.

Αν νιώθουμε θυμό, απαιτούμε άπληστα από τη στιγμή να μας ανακουφίσει. Αν νιώθουμε απογοήτευση, μας απογοητεύει η διαφορετική τροπή των πραγμάτων. Αν βιώνουμε πικρία, επικρίνουμε τον εαυτό μας και τους άλλους. Όταν τα συναισθήματα του παρελθόντος δεν έχουν επουλωθεί, έρχονται στο παρόν και διεκδικούν λύτρωση. Με αυτόν τον τρόπο, όμως, το παρόν χάνει την αλήθεια του και δεν το ζούμε για αυτό που πραγματικά είναι.

Χρειάζεται να μπορούμε να αγκαλιάζουμε την κάθε στιγμή όπως είναι, χωρίς να την περιορίζουμε ή να περιοριζόμαστε από την εικόνα που της δίνουμε, χωρίς προσδοκίες. Να τη νιώθουμε δική μας, χωρίς τον φόβο της απώλειάς της ή της δικής μας απώλειας μέσα σε αυτήν.

Κάθε στιγμή που τη ζούμε με ευγνωμοσύνη είναι μια ευχαριστιακά βιωμένη στιγμή. Αναγνωρίζοντας τι θέλουμε και τι μπορούμε να κάνουμε, κάθε στιγμή αποκτά σημασία. Συναντιόμαστε μαζί της εκεί όπου η αυθεντικότητα των συναισθημάτων και των σκέψεών μας μας συνδέει με το βαθύτερο είναι μας, με τους στόχους μας και με τις ζωές των άλλων. Τη δεχόμαστε όσο η αγάπη που ανακινεί μέσα μας μάς ενώνει με τον εαυτό μας και τους άλλους.

 Αγγελική Μπολουδάκη