Να ευχαριστείς, νιώθοντας ευγνωμοσύνη, μην δικαιολογείσαι

Αντί για:                                                  Είναι καλό να λέμε:

Συγγνώμη που πάντα αργώ –  Σ’ ευχαριστώ που με περιμένεις.

Συγγνώμη που είμαι τόσο ευαίσθητος –  Σ΄ευχαριστώ που με αποδέχεσαι.

Συγγνώμη που σε αναστατώνω – Σ’ ευχαριστώ για την υπομονή σου όταν κάνω ένα λάθος.

Συγγνώμη που αναγκάζεσαι να με βοηθάς – Σ’ ευχαριστώ για τη χάρη που μου κάνεις.

Συγγνώμη που μιλώ τόσο πολύ – Σ’ ευχαριστώ που με ακούς.

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Η απολογία μάς κλείνει στον εαυτό μας, μας περιορίζει. Δεν μας βοηθά να συνδεθούμε με τους άλλους ανθρώπους εκτιμώντας τους που υπάρχουν στη ζωή μας. Η απολογία μας βάζει σε υποδεέστερη θέση αφενός, αφετέρου έχει ένα εγωκεντρικό χαρακτήρα, ενώ η ευγνωμοσύνη μας φέρνει κοντά, μας ενώνει, μας συνδέει.

Νιώθοντας ευγνωμοσύνη για την παρουσία των ανθρώπων μας στη ζωή μας, τους εκτιμάμε  και τους ευχαριστούμε, γιατί αισθανόμαστε κάθε μοίρασμα σαν ανάσα ζωής. Εκτιμάμε κάθε πράξη τους, όπως εκτιμάμε και τον εαυτό μας.

Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας