Να τσαλακώνεσαι…

Να τσαλακώνεσαι στους ανθρώπους που αγαπάς…

Να γυμνώνεις την ψυχή σου, να δείχνεις τις αλήθειες σου.

Να τσαλακώνεσαι στους ανθρώπους που αγαπάς, γιατί η αλήθεια με την αλήθεια αγαπιέται.

Να αποκαλύπτεις τις αδυναμίες σου, να μη φοβάσαι να ανοιχτείς.

Με ανοιχτή την καρδιά να τους καλοδέχεσαι.

Σε εμπιστεύονται έτσι και εκείνοι. Νιώθουν πως χωρούν στο χώρο που δημιουργείς για να τους δεχτείς.

Όταν παραδέχεσαι τις αδυναμίες σου, όταν λυγίζεις για να δεχτείς το ανθρώπινο σου πρόσωπο, νιώθεις ευάλωτη -ος, τρωτή -ός. Νιώθεις να τους χρειάζεσαι. Τους καλείς και εκείνοι νιώθουν μοναδικοί στο κάλεσμά σου. Τους χρειάζεσαι όχι για ένα σκοπό αλλά γιατί είναι οι σημαντικοί σου άνθρωποι, οι ανάσες στη ζωή σου.

Να λυγίζεις και να κάμπτεσαι, να κάνεις πράγματα που δεν θα σκεφτόσουν να κάνεις για να τους καλωσορίσεις στην καρδιά σου, γιατί η αγάπη θέλει ένα χώρο ελεύθερο για να μπορέσει να δημιουργήσει κάτι δικό της, ένα χώρο καινούργιο μέσα της, που να χωρά ό,τι δημιουργεί με αγάπη και αφοσίωση.

Να τσαλακώνεσαι γιατί η αδυναμία είναι δύναμη και η αγάπη θέλει δύναμη ψυχής για να ανθίσει και να καρποφορήσει.

Κι όταν τσαλακώνεσαι, όταν αποκαλύπτεις την αλήθεια της γυμνής ψυχής σου, γεμίζεις με μια πρωτόγνωρη δύναμη που σε γεμίζει, σε ντύνει με τα δικά σου ρούχα, με τα ρούχα της πολύτιμης προσωπικής σου αλήθειας.

Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας