Δεν συμβαίνει συχνά κάτι σπουδαίο να συμπυκνώνεται σε κάτι που να μπορείς να το κρατήσεις με το ένα χέρι, με το ίδιο το ανήμπορο χέρι σου. Όπως όταν βρίσκεις ένα μικρό διψασμένο πουλί. Το απομακρύνεις από το χείλος του θανάτου κι η μικρή καρδιά πάλλεται μεγαλώνοντας με στο ζεστό, τρεμάμενο χέρι σου, σαν το απώτατο κύμα μιας απέραντης θάλασσας που η ακτή της είσαι εσύ. Και ξαφνικά ξέρεις πως μαζί μ’ αυτό το μικρό ζώο, που ανανήφει, ανανήφει και η ζωή απ’ το θάνατο. Και το κρατάς ψηλά. Γενιές πουλιών και όλα τα δάση που θα περάσουν πετώντας πάνωθέ τους και όλοι οι ουρανοί, στους οποίους θ’ ανέβουν ψηλά.
…
Κάθε εμπειρία διαθέτει τον δικό της, ιδιαίτερο ρυθμό, στον οποίο πρέπει να τη βιώσουμε ώστε να αποβεί νέα, βαθιά και γόνιμη. Σοφία είναι να βρεις το ρυθμό της κάθε ξεχωριστής περίπτωσης.
Ulrich Baer, Η σοφία του Ρίλκε, Πατάκη