Το κουράγιο να εκφράζουμε ό,τι θέλουμε

Ας μην κάνουμε υποθέσεις. Πολύ περισσότερο μην τις πιστεύουμε.

Να ρωτάμε, να εκφράζουμε τις απορίες μας, να μοιραζόμαστε  τους προβληματισμούς μας. Όταν κάνουμε υποθέσεις μένουμε μόνοι μας, παρέα με τον φόβο μας αρχικά, με το θυμό μας αργότερα, ενώ όταν ρωτάμε συνδεόμαστε.

Μην κάνουμε υποθέσεις για ό,τι σκέφτονται ή πράττουν άλλοι. Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, δεν θα τον γνωρίσουμε αν δεν αποφασίσουμε να τον συναντήσουμε, επικοινωνώντας με σεβασμό και κατανόηση μαζί του.

Μην παίρνουμε προσωπικά τα λόγια ή τις πράξεις των άλλων, μην παρερμηνεύουμε κάθε φορά που δεν καταλαβαίνουμε κάτι. Μην πιστεύουμε ότι είμαστε αλάθητοι, ότι μόνο ο δικός μας τρόπος σκέψης είναι σωστός, ότι οι άλλοι είναι λάθος. Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του οπτική. Όταν σεβόμαστε τη δική μας, εκτιμάμε και των άλλων ανθρώπων. Διευκρινίζουμε ό,τι δημιουργεί η φαντασία μας, το φέρνουμε στην πραγματικότητα για να δούμε τι ισχύει.

Ας μην μας παρασέρνουν οι φόβοι μας, ας μην μας αιχμαλωτίζουν οι ανασφάλειές μας.

Ας μην φανταζόμαστε ότι οι άλλοι άνθρωποι διαβάζουν τις σκέψεις μας, αντιλαμβάνονται τις επιθυμίες μας. Ας μην υποθέτουμε ότι οι άλλοι θα καταλάβουν αυτό που έχουμε στο μυαλό μας αν εμείς δεν το εκφράσουμε. Όλοι μας έχουμε ένα μικρό ανώριμο παιδί που απαιτεί να το καταλαβαίνουν οι άλλοι απόλυτα, κάτι που ο ώριμος εαυτός μας αναγνωρίζει ότι αυτό δεν μπορεί να ισχύει.

Κανείς δεν μας γνωρίζει τόσο καλά, ακόμα και οι άνθρωποι που είναι πολύ κοντά μας. Κανείς δεν είναι στο μυαλό ή στην καρδιά μας για να γνωρίζει τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Ο άλλος άνθρωπος περιμένει από μας να μας ακούσει για να μας νιώσει, να του μιλήσουμε για να μας καταλάβει. Όσο κι αν μας αγαπά δεν γνωρίζει τι θέλουμε, τι σκεφτόμαστε, τι νιώθουμε, αν δεν το εκφράσουμε. Κι αν δεν το κάνουμε, μένει κι εκείνος-η με τις δικές του υποθέσεις, κάτι που μας κάνει να απομακρυνόμαστε.

Μην κάνουμε υποθέσεις, γιατί έτσι ικανοποιούμε την ανάγκη μας για γνώση και όχι την ανάγκη μας για επικοινωνία. Την ανάγκη μας να δημιουργούμε μια φαντασίωση για να ικανοποιούμαστε από αυτήν και όχι την επιθυμία μας για αλληλεπίδραση, άνοιγμα, μοίρασμα.

Μην περιμένουμε από εκείνους να ανταποκριθούν στις προσδοκίες μας, αν δεν τις μοιραστούμε, αν δεν δούμε μαζί αν είναι υλοποιήσιμες, αν εκφράζουν επιθυμίες και του άλλου ανθρώπου. Κάθε επικοινωνία, ζυμώνεται, πλάθεται εφόσον υπάρχει επιθυμία και από τις δυο πλευρές για σεβασμό και κατανόηση.

Μην πιστεύουμε αυτά που σκεφτόμαστε, μην επιτρέπουμε στις σκέψεις μας να επηρεάζουν τα συναισθήματά μας. Μην κάνουμε υποθέσεις, γιατί η πραγματικότητα μπορεί να είναι πολύ διαφορετική από αυτήν που φανταζόμαστε και γιατί  ό,τι υποθέτουμε το πιστεύουμε ως πραγματικό και τελικά μένουμε μόνοι μας με αυτά που νομίζουμε.

Να μην φοβόμαστε να είμαστε ο εαυτός μας, να λέμε αυτά που σκεφτόμαστε για αυτά που θέλουμε, για αυτά που νιώθουμε. Αν δεν φοβόμαστε, τα λόγια μας δεν πληγώνουν τους άλλους, δεν πληγώνουν τον εαυτό μας. Να μην φοβόμαστε ότι οι άλλοι θα μας κρίνουν, θα μας απορρίψουν, γιατί μόνο εμείς μας απορρίπτουμε, κανείς άλλος.

Όταν μοιραζόμαστε τις αλήθειες μας, οι άνθρωποι που θέλουν να μας καταλάβουν θα μας καταλάβουν. Μας βλέπουν όπως είμαστε, μας εμπιστεύονται, νιώθουν ασφαλείς μαζί μας. Εκείνοι που δεν μας καταλαβαίνουν δεν σημαίνει πως είναι κακοί ή πως είμαστε εμείς, απλά δεν ταιριάζουν αυτά που θέλουμε κι αυτό δεν είναι αρνητικό, είναι επίγνωση της πραγματικότητας.

Όταν δεν κάνουμε υποθέσεις αλλά μοιραζόμαστε τους φόβους και τους προβληματισμούς μας, η καρδιά μας ηρεμεί, η σκέψη μας γαληνεύει.

Όταν μοιραζόμαστε τις επιθυμίες μας θα ακούσουμε ναι, θα ακούσουμε όχι. Όταν ακούμε όχι χρειάζεται να δούμε ποιες χρειάζεται να εκπληρώσουμε μόνοι μας, ποιες δεν είναι υλοποιήσιμες, ποιες είναι απαραίτητες για μας ώστε να έχει νόημα μια σχέση.

Ας μην κάνουμε υποθέσεις γιατί έτσι εξαρτόμαστε από τις πληγές του παρελθόντος μας και προδίδουμε  το παρόν μας. Ζητάμε πράγματα που κανείς δεν μπορεί ούτε και χρειάζεται να μας προσφέρει. Ζητάμε κάτι από έναν άνθρωπο, που είναι δική μας ευθύνη. Δεν βλέπουμε την επιθυμία μας σε εκείνον και μια επιθυμία θέλει παρέα για να ζήσει.

Ας μην κάνουμε υποθέσεις γιατί ταλαιπωρούμε τον εαυτό μας, μας απομονώνουμε, ενώ το καθετί ανθίζει στην επικοινωνία, στη σύνδεση, στην ικανότητα μας για άνοιγμα, στην αποδοχή της ευαλωτότητάς μας.

Μην κάνουμε υποθέσεις γιατί στην αγάπη δεν υπάρχουν ερωτηματικά, μοναχά βεβαιότητα για αυτά που νιώθουμε.

Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας