Το νόημα της αγάπης περιλαμβάνει ελευθερία, αποδοχή, σεβασμό και εξέλιξη

Το να αγαπάς σημαίνει:

Να αφήνεις το τιμόνι του ελέγχου, σαν καράβι που ταξιδεύει στους ωκεανούς της ψυχής σου, παρασυρόμενο από το ρεύμα των συναισθημάτων. Να τα δέχεσαι απαλά, σαν το αεράκι που χαϊδεύει το πρόσωπό σου, χωρίς να τα φυλακίζεις. Να μιλάς στις δυσκολίες σου όπως μιλάς στον παλιό σου φίλο, χωρίς να τις εξιδανικεύεις ή να τις μειώνεις. Η σχέση σου δεν είναι κάλυμμα των αναγκών σου, αλλά ένας ανοιχτός χορός ψυχών που ενώνονται χωρίς στερεότυπα και περιορισμούς. Εκεί που η εμπιστοσύνη ανθίζει, τα συναισθήματά σου γίνονται ο φάρος που φωτίζει την πορεία.

Να μην επιτρέπεις στους φόβους του παρελθόντος να βάλουν τα δεσμά τους στην καρδιά σου. Οι παλιές πληγές είναι πια σημάδια, μνήμες που σμιλεύτηκαν με πόνο, αλλά η ωριμότητα σου μαθαίνει να ξεχωρίζεις την αγάπη που σέβεται από εκείνη που ζητά μόνο επιβεβαίωση. Δεν είσαι δέσμιος των φόβων σου, μα μαθητής της καρδιάς σου, που ακούει και σέβεται κάθε της ψιθύρισμα. Ο φόβος ξεθωριάζει μπροστά στην αληθινή αγάπη – και όσο πιο πολύ εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου, τόσο περισσότερο έλκεσαι από ανθρώπους που σου προσφέρουν φως και γαλήνη.

Να τολμάς τις θυσίες, μικρές ή μεγάλες, όπως η αυγή θυσιάζει το σκοτάδι για να φέρει το φως. Η αγάπη είναι ο χώρος όπου η καρδιά σου μαθαίνει να απλώνεται και να δίνει, να αφήνει πίσω ό,τι βαραίνει την αλήθεια της. Εκεί, στην απλότητα της αφοσίωσης, η αγάπη μεγαλώνει, σαν δέντρο που ριζώνει βαθιά και υψώνεται προς τον ουρανό.

Να σέβεσαι τον εαυτό σου και τον άνθρωπο σου. Ο σεβασμός στον εαυτό σου είναι η πυξίδα που σου δείχνει πως δεν χρειάζεται να αλλάξεις για να γίνεις αρεστός. Ο σεβασμός στον σύντροφό σου είναι το δώρο που του δίνεις, χωρίς να τον πιέζεις να αλλάξει τον εαυτό του. Όταν ο σεβασμός γίνεται η γέφυρα που σας ενώνει, η αγάπη ανθεί φυσικά, και η αφοσίωση βαθαίνει σαν ήσυχο ποτάμι που κυλά σταθερά.

Να εκτιμάς την αλήθεια της ψυχής σου και την αλήθεια των συναισθημάτων του άλλου. Μια αληθινή σχέση είναι ένα δώρο που αξίζει να φυλάς σαν θησαυρό. Όταν νιώθεις ευγνωμοσύνη για αυτήν, την προστατεύεις σαν ιερό, αφήνοντας την να ανθίζει σε έναν τόπο όπου η αλήθεια σας συναντά τη γαλήνη. Εκεί, μέσα στην ιερότητα της αγάπης, βρίσκετε ξανά και ξανά τον αληθινό σας εαυτό, σαν να κοιτάζετε τον καθρέφτη της ψυχής σας και να βλέπετε το πρόσωπο της αγάπης.

Αγγελική Μπολουδάκη