Μας συνδέει η αλήθεια

Μας συνδέει η αλήθεια, η δική μας και του άλλου προσώπου.

Εκφραζόμαστε όπου η οικειότητα μας επιτρέπει να λέμε αλήθειες βολικές ή άβολες, οι οποίες μας συνδέουν πραγματικά.

Είναι φορές που ο φόβος της απόρριψης, της επίκρισης, της επιθετικότητας, της εγκατάλειψης σε αποτρέπει να μοιραστείς. Επιλέγεις τη συμμόρφωση και όχι την ειλικρίνεια. Κι όμως, μόνο η ειλικρίνεια και η αυθεντικότητα σε συνδέουν πραγματικά με τον άλλον που επιθυμεί την ειλικρίνεια και την αυθεντικότητα.

Κάθε φορά που αποφεύγεις να εκφραστείς όπως θέλεις, να μοιραστείς όλα εκείνα που νιώθεις όταν η σχέση σου δεν έχει τη δέσμευση, τη σύνδεση, τη συνέπεια, τη συνέχεια, τον σεβασμό και την εκτίμηση, που σε κάνουν να νιώθεις ασφαλής, είναι αναγκαίο να καταλάβεις ότι οι άνθρωποι που σε εκτιμούν και ενδιαφέρονται για την ισοτιμία στη σχέση, ανταποκρίνονται.

Αλλά και εσύ, όταν ακούς μια αλήθεια που φανερώνει την αδυναμία σου να συνδεθείς, πρέπει να την ακούς, γιατί ο άνθρωπος που ενδιαφέρεται για τη σύνδεσή σας, σου εμπιστεύεται την αλήθειά του, το συναίσθημά του, την ανάγκη του να μοιράζεστε ισότιμα.

Αναζητούσαμε την ασφάλεια στην συμμόρφωση, στη σιωπή, στην εξάρτηση, νομίζοντας πως κάθε αλήθεια μας θα απομακρύνει τον άλλον. Φοβόμαστε να αποκαλύψουμε τα ευάλωτα κομμάτια του εαυτού μας, νομίζοντας ότι ο άλλος που επιλέγουμε, δεν θα τα σεβαστεί. Κι όταν ο φόβος επιλέγει, δεν επιλέγει σοφά.

Όταν δεν αναζητάμε την ασφάλεια στον έλεγχο ή στην ανάγκη να έχουμε δίκιο, αναζητάμε την ασφάλεια στη σύνδεση, σε κάθε αλήθεια που μας ενώνει με τον εαυτό μας και με τους άλλους.

Κάθε φορά που φοβάσαι να εκφραστείς, έλα σε επαφή με τον φόβο σου. Μήπως είναι ο φόβος ή ο πόνος που σε συνδέουν; Μια σχέση όπου δεν μπορείς να πεις την αλήθειά σου δεν είναι πραγματική σχέση. Μια σχέση που η αλήθεια του άλλου είναι τόσο διαφορετική από τη δική σου, που για να την καταλάβεις πρέπει να απομακρυνθείς από σένα, δεν είναι σχέση. Είναι μια αλληλεπίδραση, που όσο και να θέλεις δεν μπορείς να προσφέρεις, γιατί το αίτημα το δικό σου είναι πολύ διαφορετικό από του άλλου, αλλά δεν μπορείς και να δεχτείς κάτι που είναι τόσο διαφορετικό από σένα. Πόσες φορές όμως εκείνο που συνδέει δυο ανθρώπους είναι ο πόνος, ο φόβος και άλλα συναισθήματα, όπου συμμορφώνονται, όπου δεν εκφράζονται και μέσα στη σιωπή διατηρούν κάτι που τους πληγώνει και τους απομακρύνει από την αυθεντικότητά τους, γιατί ο πόνος είναι κι αυτός ένας τρόπος σύνδεσης που ένας πληγωμένος άνθρωπος τον ανέχεται, γιατί νομίζει πως μόνο εκείνος του αξίζει.

Όταν στις σχέσεις μας λέμε την αλήθειά μας που αφορούν στη σχέση και στο ισότιμο κράτημα που μας ενώνει, είναι μια σχέση που νιώθουμε ασφαλείς σε αυτήν, όπου εργαζόμαστε με χαρά για αυτήν.

Να μπορούμε να εναρμονιζόμαστε με την αλήθεια που αναδύεται μέσα μας, να τη μοιραζόμαστε σε σύνδεση με τους άλλους κάθε στιγμή, νιώθοντας ότι είμαστε μέρος ενός ευρύτερου κόσμου, όπου η αλήθεια που εκφράζουμε μας ενώνει με αυτόν.

Αγγελική Μπολουδάκη