Όταν δεν ελέγχουμε είμαστε ελεύθεροι

Νιώθεις ελεύθερος όταν δεν ελέγχεις τον εαυτό σου. Όταν είσαι σε επαφή με την αλήθεια και την επιθυμία σου, νιώθεις ελεύθερος να δεσμευτείς με σένα.

Όταν όμως ελέγχεις τον εαυτό σου ώστε να παραμείνεις σε μια συγκεκριμένη εικόνα εαυτού που γνωρίζεις για σένα ακόμα κι αν δεν νιώθεις καλά σε αυτήν, δεν νιώθεις ελεύθερος, δεν είσαι σε επαφή με την αυθεντικότητά σου. Ελέγχεις τον εαυτό σου, οπότε ελέγχεις και τα συναισθήματα των άλλων, τις σκέψεις, τις συμπεριφορές τους προκειμένου να ταιριάζουν  στην γνώριμη εικόνα για τον εαυτό σου. Το μοντέλο της σχέσης είναι διαμορφωμένο με τρόπο ώστε να εξυπηρετεί αυτήν την εικόνα, όσο κι αν σε περιορίζει, όση δυσφορία κι αν νιώθεις σε αυτήν.

Η ανάγκη σου για έλεγχο εμφανίζεται όταν μια δυσκολία σου έχει διαστρεβλώσει την έννοια της δέσμευσης.  Με τον εαυτό σου, με την αξία σου, με την αλήθεια σου. Μια δυσκολία σου σε κάνει να αμφιβάλλεις, να νιώθεις ενοχές, να μην σέβεσαι τα όριά σου. “Θα πρέπει να ανταποκριθώ στο αίτημα του άλλου για σχέση, σκέφτεσαι, ακόμα κι αν δεν ταιριάζει στη δική μου επιθυμία”. “Θα πρέπει να ανταποκριθεί ο άλλος στο δικό μου αίτημα για σχέση, ακόμα κι αν δεν ταιριάζει στο δικό του μοντέλο.

Όταν νιώθεις ελεύθερος, δεσμεύεσαι με την επιθυμία σου και την υποστηρίζεις στους ανθρώπους με τους οποίους επικοινωνείς νιώθοντας βεβαιότητα ότι θα ανταποκριθούν και εκείνοι  γιατί αυτό που σας ενδιαφέρει είναι η σχέση σας, το να νιώθετε καλά σε αυτήν, μέσα από μια ισότιμη επικοινωνία που σας ανοίγει στην αλήθειά σας.

Αν όμως ως παιδί κατέφευγες στη φαντασίωση, δεν έμαθες να μοιράζεσαι για αυτό που συμβαίνει στην καθημερινότητά σου. Αυτός ο μηχανισμός σε κάνει να μην τολμάς να επικοινωνείς την αλήθεια σου, να μην δεσμεύεσαι με την εκτίμηση προς τον εαυτό σου και προς τον άλλον άνθρωπο. Αυτός ο μηχανισμός σε κάνει να πιστεύεις ότι αν μιλήσεις δεν θα ακουστείς και επομένως είναι καλύτερα να καταφύγεις στη φαντασίωσή σου και να πλάσεις τη σχέση σου εκεί.

Όσο είσαι φυλακισμένος στη φαντασίωσή σου, δεν εκτιμάς την γνησιότητα στην ανταπόκριση, δεν παραδέχεσαι ότι δεν υπάρχουν τέλειες σχέσεις που τις φτιάχνεις στη φαντασίωση σου, αλλά σχέσεις που αντέχουν γιατί υπάρχει επικοινωνία, διαφωνία, αντιπαράθεση κάποιες φορές ή και σύγκρουση ακόμα, που όμως όλα αυτά λύνονται καθημερινά, γιατί υπάρχει επικοινωνία, αμοιβαιότητα, εμπιστοσύνη.

Στο μυαλό σου έχεις φτιάξει μια ιδεατή εικόνα όπου όμως σε αυτήν είσαι μόνη -ος σου. Δεν εκφράζεις τα συναισθήματά σου, τις σκέψεις σου, τις αλήθειες σου αλλά φοβάσαι πως δεν θα γίνουν αποδεκτές. Αμφιβάλλεις για αυτές, για τον εαυτό σου, για το είναι σου.

Η πραγματικότητα όμως είναι πως όταν τολμάς να επικοινωνήσεις τις αλήθειές σου, ο άλλος άνθρωπος σε εκτιμά γιατί νιώθει πως και οι δυο ενδιαφέρεστε το ίδιο για τη σχέση σας. Είναι σημαντικό για εκείνον να τον ρωτάς τι κάνει, πως είναι, να του λες πως τον θέλεις στη ζωή σου. Είναι σημαντικό και νιώθει περισσότερη εμπιστοσύνη από την θέλησή και την αποφασιστικότητά σου να είστε μαζί.

Μπορεί να μην υπάρχει πάντα κατανόηση, σεβασμός, ίσως και η απαραίτητη εκτίμηση, γιατί η καθημερινότητα προκαλεί φθορά και στις σχέσεις μας δεν εκφράζουμε μόνο την αγάπη μας αλλά και τον θυμό μας, όμως υπάρχει επιθυμία και από τους δυο να είστε οι δυο σας μαζί στη σχέση και αυτό είναι που έχει σημασία τελικά.

Όταν ελέγχεις να παραμείνεις σε μια εικόνα εαυτού που έμαθες αλλά δεν ταιριάζει στην αλήθειά σου, αναζητάς συνεχώς την επιβεβαίωση, ίσως και να εξαρτάσαι από αυτήν. Η δέσμευση σου προκαλεί ένα αίσθημα ανίας, ενώ το να κυνηγάς την επιβεβαίωση σου προκαλεί ένα αίσθημα έντασης . Η επιβεβαίωση σε κρατά παιδί, ένα παιδί που περιμένει τον γονιό του να τον επιβεβαιώσει για να κάνει τις κινήσεις που χρειάζεται, να τις κάνει ο γονιός για εκείνον. Όταν δεσμεύεσαι, σημαίνει πως αναλαμβάνεις την ευθύνη της αλήθειάς σου χωρίς να περιμένεις επιβεβαίωση από κανένα. Προχωράς στο δικό σου δρόμο μόνος σου, δημιουργείς ό,τι χρειάζεσαι σε αυτόν. Εκτιμάς τους άλλους ανθρώπους που περπατούν και εκείνοι στο δικό τους δρόμο, χωρίς να προσπαθεί ο ένας να εμποδίσει τον άλλον. Δεν περιμένεις από τον άλλον να έρθει εκεί που είσαι αλλά τον συναντάς εκεί που είναι εκείνος και χαίρεσαι που η απόφασή σου δεν σε βγάζει από την επιθυμία σου για τη ζωή σου.

Όταν δεν ελέγχεις νιώθεις ελεύθερος, νιώθεις δημιουργικός, είσαι σε επαφή με τις ζωογόνες πλευρές του εαυτού σου, τις πλευρές που αγαπάς, που επιθυμείς να καλλιεργήσεις, να αναπτύξεις. Δεσμεύεσαι με αυτές, έχεις ένα σταθερό ριζικό σύστημα, είσαι παρών -ούσα σε ό,τι βοηθάει αυτές τις αλήθειες να αποκτήσουν κλαδιά και καρπούς.

Όταν δεν ελέγχεις, εκφράζεσαι. Νιώθεις ελεύθερη -ος να είσαι ο εαυτός σου, η αλήθεια σου και αυτό σε κάνει ευτυχισμένη -ο. Δεν περιμένεις να μαντεύει ο άλλος τις επιθυμίες σου, τις μοιράζεσαι, τις κάνεις κατανοητές αν χρειάζεται. Δεν περιμένεις να μαντεύει ο άλλος τι έχεις στο μυαλό σου αλλά το επικοινωνείς, το επαναλαμβάνεις και χαίρεσαι που το κάνεις. Χαίρεσαι με το ότι ακούγεσαι, με το ότι ο άλλος άνθρωπος είναι εκεί για σένα και αλλάζετε μαζί για να είστε μαζί.

Όταν δεν ελέγχεις νιώθεις ήρεμος μέσα σου. Παρατηρείς και εκτιμάς την ηρεμία που νιώθεις στην ανταπόκριση των άλλων ανθρώπων. Δεν ελέγχεις τα πράγματα να είναι όπως θέλεις, αλλά αφουγκράζεσαι τα συναισθήματά σου και νιώθεις χαρούμενος που η ανταπόκριση δημιουργεί γαλήνη στην καρδιά σου. Δεν σε ενδιαφέρει να γίνεις πιο εξυπνος, πιο δυνατός, πιο… μέσω ενός άλλου ανθρώπου αλλά συγκινείσαι από την γενναιοδωρία των συναισθημάτων που νιώθετε ο ένας για τον άλλον.  Δεν επιβάλλεις στον άλλον άνθρωπο τη σχέση που θέλεις εσύ, αλλά επικοινωνείτε, αλλάζετε, διορθώνετε, σβήνετε και γράφετε μαζί.

Όταν δεν ελέγχεις, νιώθεις ελεύθερος. Όταν νιώθεις ελεύθερος, δεσμεύεσαι με τη ζωή σου, με τη ζωή γενικότερα.

Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός ψυχικής υγείας