Όταν προσέχεις τον εαυτό σου, η ανάγκη σου για προσοχή καθησυχάζεται

Όταν φροντίζεις πραγματικά τον εαυτό σου και τον νοιάζεσαι αληθινά, δεν νιώθεις την ανάγκη να στραφείς σε άλλους ανθρώπους για να καλύψεις συναισθηματικά κενά. Η ανάγκη για προσοχή και επιβεβαίωση υποχωρεί, γιατί εσύ ο ίδιος φροντίζεις τον εαυτό σου.

Με τη φροντίδα του εαυτού σου, γίνεσαι πιο ανθεκτικός στις προκλήσεις της ζωής και ικανότερος να διαχειριστείς τις σχέσεις με τους άλλους. Όταν αγαπάς και σέβεσαι τον εαυτό σου, είναι πιο πιθανό να προσελκύσεις ανθρώπους που θα σε στηρίξουν, παρά εκείνους που θα σε περιορίσουν ή θα σε αμφισβητήσουν.

Πολλοί άνθρωποι αισθάνονται οικεία όταν επιβεβαιώνονται από άλλους, όταν ο άλλος παίρνει μια πατρική ή μητρική στάση απέναντί τους, κάτι που τους καθιστά αδύναμους. Ένα ανώριμο κομμάτι μέσα τους δεν έχει αναπτυχθεί αρκετά ώστε να κατανοήσει πως σε αυτή τη ζωή έχουμε την ευθύνη του εαυτού μας.

Ο φόβος της μοναξιάς και η ανασφάλεια που σε κάνουν να πιστεύεις ότι κάποιος άλλος θα σε βγάλει από το αδιέξοδό σου σε οδηγούν στην επιλογή συντρόφων ή φίλων με σκοπό να “σωθείς” ή να σε προσέξει κάποιος άλλος, ώστε να προσέξεις τον εαυτό σου.

Η συνειδητοποίηση ότι είμαστε ουσιαστικά μόνοι μας σε αυτή τη ζωή μας δίνει τη δύναμη να αναγνωρίσουμε αυτό που πραγματικά είμαστε, να πιστέψουμε στην αυθεντικότητά μας, να συνδεθούμε με την αλήθεια μας και να τη μοιραστούμε. Έτσι, δημιουργούμε σχέσεις που βασίζονται στην αμοιβαία υποστήριξη και ανάπτυξη.

Ο φόβος της μοναξιάς σε κάνει να κάνεις υποχωρήσεις, συμβιβασμούς και εκπτώσεις στην αξία σου. Ο φόβος της απόρριψης όταν εκφράσεις τις ανάγκες σου σε κάνει να σιωπάς. Αυτός ο φόβος δεν σου επιτρέπει να δεις ότι όταν μοιράζεσαι τον εαυτό σου, υπάρχουν άνθρωποι με τους οποίους συνδέεσαι, ενώ με άλλους δεν είναι εφικτό. Δεν είναι κακοί οι άλλοι ούτε εσύ καλύτερος – απλά δεν ταιριάζετε. Δεν ταιριάζουμε με όλους, και φυσικά δεν ταιριάζουν όλοι με εμάς.

Δεν συμπορεύεσαι με ανθρώπους που υποτιμούν την αξία σου, γιατί την αναγνωρίζεις, όπως και οτιδήποτε προσπαθεί να τη μειώσει. Αναζητάς συνοδοιπόρους, ανθρώπους που έχουν τους δικούς τους στόχους και τους ικανοποιούν, που εκτιμούν τον εαυτό τους και την αξία τους, και επομένως αναγνωρίζουν και τη δική σου διάθεση να εξελιχθείς, να ενδιαφερθείς για άλλα πράγματα που σε γεμίζουν και σε κάνουν να νιώθεις όμορφα με τον εαυτό σου.

Σέβεσαι την ελευθερία σου και βάζεις όρια σε όποιον προσπαθεί να την περιορίσει. Δεν ανέχεσαι συμπεριφορές που την αμφισβητούν. Εκτιμάς την ελευθερία σου με δέσμευση και ευθύνη προς τον εαυτό σου, αναλαμβάνοντας τις συνέπειες των πράξεών σου και μαθαίνοντας από αυτές. Εκτιμάς, επίσης, την ελευθερία των αγαπημένων σου ανθρώπων και νιώθεις εμπιστοσύνη βλέποντας τους να χαίρονται το δικό τους ταξίδι.

Εκτιμάς τους ανθρώπους που σέβονται και τον εαυτό τους και εσένα, και νιώθεις ευγνωμοσύνη για την παρουσία τους στη ζωή σου. Δεν τους επικρίνεις για τα λάθη τους, αλλά τους δείχνεις κατανόηση και αποδοχή. Δεν αμφιβάλλεις για τις προθέσεις τους, γιατί δεν αμφιβάλλεις για την αξία σου.

Δεν στρέφεσαι σε ανθρώπους που σε φοβούνται, από συμπόνοια ή λύπηση για εκείνους, ούτε σε ανθρώπους όπου το συναίσθημα του ενός λειτουργεί σαν δεκανίκι για το συναίσθημα του άλλου. Δεν λυπάσαι τον εαυτό σου και δεν νιώθεις ενοχές για σένα, επομένως έλκεσαι από ανθρώπους που δεν φοβούνται να ρισκάρουν μαζί σου, ανθρώπους ελεύθερους που χαίρονται αυτό που ζουν μαζί σου. Συνδέεσαι με ανθρώπους που τα κοινά σας στοιχεία βοηθούν τις διαφορετικότητές σας να ζυμωθούν και να σας ενδυναμώσουν.

Όταν φροντίζεις τον εαυτό σου, συνδέεσαι ουσιαστικά μαζί του. Νιώθεις καλά με εσένα, ήσυχα με όλες τις πλευρές του εαυτού σου. Δεν επιζητάς σε άλλους αυτό που εσύ χαρίζεις σε εσένα. Η σχέση δεν είναι αυτοσκοπός και δεν ζητάς κάτι από αυτήν μόνο για τον εαυτό σου. Αντίθετα, νιώθεις όμορφα με το ταξίδι σου. Ασχολείσαι με αυτά που αγαπάς, ερωτεύεσαι τη ζωή, χαίρεσαι με τη δημιουργικότητά σου, ανοίγεσαι και δέχεσαι το νέο που έρχεται.

Αγγελική Μπολουδάκη