Δεσμεύσου να αλλάξεις και να μην ξεχνάς…

Γιαγιά, πως θα ζήσω αυτήν την καραντίνα;

“Κόρη μου, η καραντίνα είναι μια ειδική, μυστήρια και ιερή περίοδο. Στις μέρες μου, τα νιογέννητα παιδιά μπορούσαν να βγουν από το σπίτι για πρώτη φορά μόνο μετά τις 40 μέρες της ζωής τους. Είναι μια περίοδος αναμονής και προετοιμασίας για τη νέα ζωή. Είναι μια περίοδος που γεννά μια μεγάλη αλλαγή.”

Και πως προετοιμάζεσαι για αυτήν την αλλαγή;

“Με απλές, γνήσιες και στοργικές ενέργειες. Κάθε πρωί χτένιζε τα μακριά μαλλιά σου με αφοσίωση και ξεμπέρδευε όλους τους κόμπους, ακόμη και τους πιο κρυμμένους, που πάντα παραμελούσες. Ήρθε η ώρα να αφήσεις όλους τους κόμπους στη χτένα. Στη συνέχεια, αφιερώσου στο να τους ξεμπλέξεις. Με υπομονή θα προσπαθήσεις να βρεις το τέλος του κάθε κόμπου, το ακριβές σημείο εκκίνησης του νήματος. Ήδη, με αυτές τις απλές αλλά πολύ δυναμικές ενέργειες θα δημιουργήσεις τάξη έξω και μέσα σου. Με το να αφαιρέσεις τους φυσικούς κόμπους με τα χέρια σου, θα αρχίσεις να αγγίζεις τους εσωτερικούς σου κόμπους.”

Και μετά το ξετύλιγμα των κόμπων, τι μπορώ να κάνω, γιαγιά;

Απομάκρυνε όλα τα μέρη σου που δεν είναι πλέον γόνιμα. Σε πολλές τελετές κηδείας αρχαίων λαών πιστεύεται ότι ο νεκρός αφήνει το σώμα του εξ ολοκλήρου την 40η ημέρα μετά το θάνατό του. Σε αυτές τις 40 ημέρες, κόρη μου, κόψε τα μαλλιά σου, αποχωρίσου τα ρούχα που δεν έχεις φορέσει για μεγάλο χρονικό διάστημα ή που δεν θέλεις πλέον να χρησιμοποιείς, άνοιξε τα παράθυρα του σπιτιού σου καλά για να αφήσεις έξω τον αέρα που δεν είναι φρέσκος, καλλιέργησε νέες σκέψεις εγκαταλείποντας τις παλιές,  αφιερώσου στο να δημιουργήσεις νέες συνήθειες, νέα έθιμα, νέες παραδόσεις.”

Γιαγιά, φοβάμαι ότι μετά από αυτή την απομόνωση, δεν θα αλλάξει τίποτα. Ο άνθρωπος ξεχνάει γρήγορα …

«Το πώς θα αντιδράσουν οι άλλοι σε αυτήν την καραντίνα δεν είναι δική σου δουλειά. Δεσμεύσου να αλλάξεις και να μην ξεχνάς. Βεβαιώσου ότι αυτή η καταιγίδα θα σε συγκλονίσει τόσο πολύ που θα φέρει ολοκληρωτική επανάσταση στη ζωή σου».

Elena Bernabé, Indigenous Peoples Cultures. April, 2020

Μετάφραση, Αγγελική Μπολουδάκη

Grandma, how can I live this quarantine?

“My daughter, quarantine is a special, mysterious and sacred period. In my days, newborn children could only leave the house for the first time after their 40th day of life. It is a period of waiting and preparing for a new life. It is the period that produces a great change.”

And how do you prepare for this change?

“With simple, genuine and loving actions. Every morning comb your long hair with dedication and untie all the knots, even the most hidden ones that you have always neglected. It is time to put all the knots in the comb. Then dedicate yourself to untangling even your beloved ones skeins. With patience and you will try to find the end of the skein, the exact starting point of the thread. Already with these simple but powerful actions you will create order outside and inside of you. Undoing physical knots with your hands you will begin to touch your internal knots.”

And after undoing the knots, what can I do, grandma?

Remove all parts of you that are no longer fertile. In many funeral rites of ancient peoples it is believed that the deceased leaves the body entirely on the 40th day after his death. In these 40 days, my daughter, cut your hair, eliminate clothes that you have not worn for a long time or that you no longer want use, open the windows of your home well to let the stale air out, cultivate new thoughts by abandoning the old, dedicated to creating new habits, new customs, new traditions.”

Grandmother, I’m afraid that after this isolation nothing will change. Man quickly forgets…

“How others will react to this quarantine is none of your business. Make a commitment to change and not forget. Make sure this storm shakes you up so much that it completely revolutionizes your life.”

―Elena Bernabé, Indigenous Peoples Cultures. April, 2020

Ευχαριστώ: Henk Lütter