Μέσα μας ζει ένα παιδί

Φοβάται την κρίση και την οργή

Φοβάται μη δεν τα καταφέρει και το μαλώσουν

Φοβάται τους μεγάλους

Τις οικογένειες, τα σχολεία και τις δουλειές

Τους πολέμους, τα σκοτάδια και την ερημιά

Τη μοναξιά, τους αποχωρισμούς, τις εξετάσεις

κι ό,τι άλλο τέλος πάντων φοβούνται τα παιδιά.

Μέσα μας πάλλεται μια παιδική καρδιά

Θέλει ένα σπίτι, λίγο ψωμί και λίγους βώλους

Θέλει ανεμπόδιστο να κλαίει και να γελά

Θέλει δυο φιλαράκια να περνά καλά

Και μιαν αγάπη

Θέλει μια απλή ζωή και μιαν αγάπη.

Πόσες φορές το ξέχασα, πόσες φορές…

Και το παιδί μεγάλωσε, μεγάλωσε κουτσά –στραβά

Μεγάλωσε όπως μεγαλώνουν αναπόφευκτα

όλου του κόσμου τα παιδιά.

Φορούν την πανοπλία των μεγάλων

καλύτερη ή χειρότερη, μα πανοπλία κουτσά-στραβά

και γίνονται μεγάλοι.