Συγχωρώ, κάνω χώρο για να χωρέσουν κι άλλοι

Απόσπασμα από τις Διδαχές του Κοσμά του Αιτωλού:

“Δυο άνθρωποι ήλθαν μίαν φορά και εξωμολογήθηκαν εις του λόγου μου, Πέτρος και Παύλος, και να ιδήτε πως τους εδιώρθωσα καλά ή κακά – εγώ σας φανερώνω την καρδίαν μου.

Μου λέγει ο Πέτρος: Εγώ, πνευματικέ, από τον καιρό που εγεννήθηκα έως τώρα ενήστευα, επροσευχόμουν πάντοτε, έκαμα τόσες ελεημοσύνες εις τους πτωχούς, έφτιασα μοναστήρια, εκκλησίες και άλλα πολλά καλά έκαμα, τον εχθρό μου δεν τον συγχωρώ.

Εγώ όμως τον αποφάσισα δια την Κόλασιν (…) .

Έρχεται και ο Παύλος και μου λέγει: Εγώ από τον καιρό όπου γεννήθηκα ποτέ κανένα καλόν δεν έκαμα, (…) μα τον εχθρόν μου τον συγχωρώ.

Να ιδήτε τι έκαμα εις αυτόν. Εγώ ευθύς τον αγκάλιασα και τον εφίλησα, του έδωσα και άδειαν εις τρεις ημέρες να μεταλάβη.

Καλά τους εδιώρθωσα ή κακά;

Φυσικά και θέλετε να με κατηγορήσετε και μου να μου ειπήτε: Ο Πέτρος όπου έκαμε τόσα καλά, και διατί δεν εσυγχώρησε τον εχθρόν του, δια τόσον ολίγον πράγμα τον αποφάσισες δια την Κόλασιν (…); Και ο Παύλος όπου έκαμε τόσα, και διατί συγχωρά τον εχθρόν του τον εσυγχώρησες και του έδωκες άδειαν να μεταλάβη εις τρεις ημέρες;

Ναι, αδελφοί μου, έτσι έκαμα.

Και θέλετε να καταλάβετε με τι ομοιάζει ο Πέτρος; Καθώς μέσα εις εκατό οκάδες αλεύρι βάνεις ολίγο προζύμι και έχει τόσην δύναμιν το προζύμι εκείνο και γυρίζει και τες εκατό οκάδες το ζυμάρι και το κουφίζει όλο, έτσι είναι και όλα τα καλά εκείνα που έκαμεν ο Πέτρος: μετ’ εκείνην την ολίγην έχθραν όπου δεν εσυγχώρησε τον εχθρόν του, τα εγύρισε και τα έκαμε φαρμάκι του Διαβόλου. Ο Παύλος πάλιν με τι ομοιάζει: Είναι ένα βουνό λινόξυλα και βάνεις ένα μικρόν κερί αναμμένο και το κατακαίει όλο εκείνο το βουνό εκείνη η ολίγη φλόγα. Έτσι είναι και όλα τα αμαρτήματα του Παύλου ωσάν το βουνό τα λινόξυλα και η συγχώρησις όπου έκαμε του εχθρού του είναι ωσάν το κερί οπού έκαψε πάλιν όλα τα λινόξυλα, ήγουν τις αμαρτίες, και τον αποφάσισα δια τον Παράδεισο να χαίρεται πάντοτε”.

π. Φιλόθεος Φάρος, Η διαχείριση της αγάπης, Αρμός