Η ζωή στη μέση ηλικία

Δεν περιμένω πια το σπίτι να είναι καθαρό. Το γεμίζω με ανθρώπους που καταλαβαίνουν ότι ακόμη και η σκόνη είναι Ιερή.
Δεν περιμένω πια να με καταλάβουν όλοι. Απλώς δεν είναι καθήκον τους
Δεν περιμένω πια τα τέλεια παιδιά. Τα παιδιά μου έχουν τα δικά τους ονόματα που καίνε τόσο λαμπερά όσο κάθε αστέρι.
Δεν περιμένω πια να πέσει το άλλο παπούτσι. Έγινε ήδη και επέζησα.
Δεν περιμένω πλέον να έρθει η κατάλληλη στιγμή. Η ώρα είναι πάντα τώρα.
Δεν περιμένω πια τον σύντροφο που θα με ολοκληρώσει. Είμαι ευγνώμων που με κρατούν τόσο θερμά, τρυφερά.
Δεν περιμένω πια για μια ήσυχη στιγμή. Η καρδιά μου μπορεί να ηρεμήσει όποτε την καλέσω.
Δεν περιμένω πια τον κόσμο να είναι σε ειρήνη. Ξεκλειδώνω τη λαβή μου και αναπνέω ειρήνη μέσα και έξω.
Δεν περιμένω πια να κάνω κάτι σπουδαίο. Το να είμαι σε αφύπνιση για να κουβαλάω τον κόκκο της άμμου μου είναι αρκετό.
Δεν περιμένω πλέον να με αναγνωρίσουν. Ξέρω ότι χορεύω σε ιερό κύκλο.
Δεν περιμένω πια τη Συγχώρεση. Πιστεύω, πιστεύω.

Mary Anne Perrone