Η ειλικρίνεια εμπεριέχει την ευθύνη

Η ειλικρίνεια είναι μια δύναμη που συχνά απαιτεί θάρρος και ωριμότητα. Δεν είναι απλώς το να λέμε την αλήθεια μας, αλλά το να είμαστε πρόθυμοι να δούμε βαθιά μέσα μας, να κατανοήσουμε τα συναισθήματά μας και να αναγνωρίσουμε τις ευθύνες μας. Κάθε αλήθεια που εκφράζουμε κουβαλάει την ευθύνη της – την ευθύνη να μας προστατεύει, να μας εξελίσσει και να μας οδηγεί σε μια ζωή πιο συνειδητή και αρμονική.

Όταν νιώθουμε αδικία, είναι φυσικό να πληγωνόμαστε. Ίσως θυμώνουμε, ίσως απογοητευόμαστε. Αυτά τα συναισθήματα είναι σημαντικά – μας δείχνουν ότι κάτι μέσα μας αντιστέκεται σε ό,τι συνέβη. Όμως, η πραγματική προστασία του εαυτού μας έρχεται όταν δεν σταματάμε εκεί. Όταν, πέρα από το να αναγνωρίσουμε την ευθύνη του άλλου, στρέφουμε την προσοχή μας στον εαυτό μας: Τι μέσα μας έκανε χώρο για αυτή την αδικία; Ποια πλευρά μας δεν όρθωσε τα όρια που χρειαζόταν; Μήπως υπήρχε κάποιος ρόλος που παίξαμε, ίσως άθελά μας, και που τώρα ήρθε η στιγμή να αφήσουμε πίσω;

Ομοίως, όταν αντιλαμβανόμαστε ότι χρησιμοποιηθήκαμε, ο πόνος και ο θυμός είναι φυσιολογικές αντιδράσεις. Ναι, ο άλλος φέρει μεγάλο μέρος της ευθύνης, αλλά η πραγματική δύναμη έρχεται όταν βλέπουμε και τη δική μας ευθύνη. Όχι για να κατηγορήσουμε τον εαυτό μας, αλλά για να τον κατανοήσουμε και να τον θωρακίσουμε. Η αυτογνωσία μάς βοηθά να επιλέγουμε σχέσεις και καταστάσεις που μας τρέφουν συναισθηματικά και να αποφεύγουμε ό,τι μας αφαιρεί ενέργεια και ισορροπία.

Πολλές φορές, οι άνθρωποι αναζητούν εξηγήσεις για τις δυσκολίες τους: «Χώρισα γιατί έφταιγε ο άλλος», «Απέτυχα γιατί δεν με βοήθησαν οι συγκυρίες», «Δεν προοδεύω γιατί το περιβάλλον μου δεν με στηρίζει». Υπάρχει αλήθεια σε αυτές τις δηλώσεις – είναι λογικό να νιώθουμε έτσι. Όμως, υπάρχει και μια βαθύτερη αλήθεια που περιμένει να αναγνωριστεί. Χωρίσαμε, ίσως, γιατί όταν ξεκινούσαμε τη σχέση, δεν ήμασταν σε επαφή με τις πραγματικές μας ανάγκες. Δεν επενδύσαμε εκεί που υπήρχε αμοιβαιότητα, σεβασμός και διάθεση επικοινωνίας. Αποτύχαμε, ίσως, γιατί δεν σχεδιάσαμε σωστά, γιατί υποτιμήσαμε τις δυσκολίες ή υπερεκτιμήσαμε τις δυνατότητες μιας κατάστασης. Δεν προοδεύσαμε, ίσως, γιατί δεν απομακρυνθήκαμε έγκαιρα από ό,τι δεν μας ταίριαζε, επιτρέποντας στη σύγχυση να μας καθυστερήσει.

Η ειλικρίνεια με τον εαυτό μας δεν είναι σκληρή ούτε επικριτική. Είναι μια τρυφερή πράξη αγάπης. Σημαίνει να βλέπουμε καθαρά, να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και να επανορθώνουμε χωρίς ενοχές. Σημαίνει να αφήνουμε πίσω ό,τι μας βαραίνει – παλιούς ρόλους, σχέσεις ή μοτίβα που δεν εξυπηρετούν πλέον την εξέλιξή μας. Είναι μια πρόσκληση να προχωρήσουμε πιο σοφοί, πιο ώριμοι, πιο συνδεδεμένοι με τον αληθινό μας εαυτό.

Η αλήθεια χωρίς ευθύνη δεν είναι αλήθεια. Είναι μια απλή περιγραφή, μια αποφυγή της βαθύτερης κατανόησης. Αντίθετα, η ειλικρινής ζωή μας καλεί να δούμε κάθε εμπειρία, κάθε πρόκληση, ως μια ευκαιρία για ωρίμανση. Να αναρωτηθούμε: «Ποιο κομμάτι μου χρειάζεται να αλλάξει για να προχωρήσω με περισσότερη αρμονία και δύναμη;»

Έτσι, η ειλικρίνεια γίνεται ένα δώρο. Ένα δώρο που δίνουμε στον εαυτό μας για να ζούμε με περισσότερη αλήθεια, περισσότερη γαλήνη, περισσότερη αγάπη για ό,τι είμαστε και ό,τι μπορούμε να γίνουμε.

Αγγελική Μπολουδάκη