Μεγαλώνω σημαίνει ωριμάζω, δεν σημαίνει γερνώ

Μεγαλώνω σημαίνει ωριμάζω, δεν σημαίνει γερνώ. Μεγαλώνω σημαίνει εξελίσσομαι, γίνομαι πιο πλούσιος σε εμπειρίες, συναισθήματα, γνώσεις και σοφία. Τα γηρατειά δεν είναι υπόθεση της ηλικίας. Είναι μια κατάσταση της ψυχής, μια επιλογή που ξεκινά όταν σταματάμε να ελπίζουμε, να πιστεύουμε, να ονειρευόμαστε, να αγαπάμε.

Γερνάμε όταν η ψυχή κουράζεται. Όχι επειδή οι ρυτίδες εμφανίζονται στο πρόσωπο, αλλά επειδή οι ρυτίδες εισχωρούν στη θέληση μας να γνωρίσουμε, να μάθουμε, να ζήσουμε. Τα γηρατειά δεν ξεκινούν από το σώμα, αλλά από τη στιγμή που η ψυχή εγκαταλείπει την περιέργεια, τη χαρά της εξερεύνησης, την επιθυμία για καινούργιες εμπειρίες. Γερνάμε όταν δεν βρίσκουμε αξία στις απλές στιγμές, όταν η καρδιά μας σταματά να χτυπά δυνατά στη θέα ενός ηλιοβασιλέματος, στη μυρωδιά της βροχής, στο χαμόγελο ενός περαστικού.

Η αίσθηση της νιότης δεν είναι ζήτημα ηλικίας. Είναι η ικανότητα να δέχεσαι ένα κομπλιμέντο στο δρόμο χωρίς να αποστρέφεις το βλέμμα σου. Είναι το θάρρος να κοιτάζεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη, πραγματικό και συμβολικό, και να αναγνωρίζεις την ομορφιά που κρύβεις μέσα σου, την αξία σου.

Γερνάμε όταν χάνουμε το ενδιαφέρον για το νέο. Όταν παύουμε να ενθουσιαζόμαστε, να αναρωτιόμαστε, να ανακαλύπτουμε. Όταν επιλέγουμε να κλείνουμε τα αυτιά μας στις φωνές των νέων και τις καινούργιες τους ιδέες. Όταν η ενέργεια ενός παιδιού μας εκνευρίζει αντί να μας γεμίζει χαρά. Όταν σταματάμε να μαθαίνουμε, να εξελισσόμαστε, να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να γίνει καλύτερος, σοφότερος.

Γερνάμε όταν στις αναμνήσεις μας ζυγίζουμε περισσότερο τις απογοητεύσεις από τη σοφία που αυτές μας χάρισαν. Όταν κρατάμε τον πόνο και όχι τα μαθήματα που μας έκαναν δυνατότερους. Γερνάμε όταν ξεχνάμε να είμαστε ευγνώμονες για όσα μας διαμόρφωσαν, για τις εμπειρίες που μας έκαναν πιο επιλεκτικούς, πιο αποφασιστικούς στο τι αφήνουμε πίσω και τι κρατάμε.

Γερνάμε όταν ανταγωνιζόμαστε, όταν πιστεύουμε ότι η ζωή είναι ένα πεδίο μάχης όπου δεν υπάρχει αρκετή χαρά, αγάπη ή επιτυχία για όλους. Όταν αφήνουμε τον φόβο και την κακία να μας κυβερνούν, ξεχνώντας ότι η αφθονία είναι παντού, αρκεί να την δούμε.

Γερνάμε όταν δεν τιμάμε τα ταλέντα μας. Όταν θεωρούμε δεδομένες τις ικανότητές μας, όταν δεν προσπαθούμε να βελτιωθούμε. Όταν σταματάμε να αναγνωρίζουμε ότι κάθε μέρα είναι μια ευκαιρία να γίνουμε λίγο καλύτεροι από τον χθεσινό εαυτό μας.

Γερνάμε όταν αρνούμαστε να αποδεχτούμε ότι μόνο οι ισότιμες σχέσεις αξίζουν. Όταν επιμένουμε σε σχέσεις που μας μαραίνουν, που δεν έχουν συνέπεια, σταθερότητα, ισοτιμία. Η ψυχή μαραίνεται όταν προσπαθεί υπερβολικά για να κρατήσει κάτι που δεν της προσφέρει αμοιβαία χαρά και σεβασμό. Αντίθετα, ανθίζει όταν επιλέγει να περιβάλλεται από αυθεντικούς ανθρώπους, που τιμούν την ειλικρίνεια και την αλήθεια της.

Γερνάμε όταν κουβαλάμε τους ρόλους μας σαν βάρη, όταν απομακρυνόμαστε από την αλήθεια μας. Όταν συνεχίζουμε να υποδυόμαστε χαρακτήρες που δεν μας ταιριάζουν πια. Όταν επιλέγουμε να μείνουμε δίπλα σε εκείνους που μας κρατούν καθηλωμένους και δεν μας εμπνέουν να εξελιχθούμε.

Γερνάμε όταν την κριτική την βαφτίζουμε ενδιαφέρον, την έλλειψη προτεραιότητας αδυναμία, την εξάρτηση σχέση. Όταν δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να απελευθερωθεί από όσα τον περιορίζουν.

Πραγματικά γερνάμε όταν ξεχνάμε να μας αγαπήσουμε. Όταν αφήνουμε τον εσωτερικό μας κριτή να μας καταδυναστεύει, όταν δεν μας συγχωρούμε για τα λάθη μας, όταν δεν γιορτάζουμε κάθε μικρή ή μεγάλη νίκη μας. Γερνάμε όταν ξεχνάμε να τιμήσουμε κάθε χρονιά της ζωής μας ως μια πολύτιμη κατάκτηση.

Ωριμάζουμε, αντίθετα, όταν μεγαλώνουμε όμορφα. Όταν βλέπουμε κάθε έτος που προστίθεται στην ηλικία μας ως πηγή ευγνωμοσύνης. Όταν αναγνωρίζουμε τη ζωή μας σαν δώρο γεμάτο στιγμές, προκλήσεις, διδάγματα και χαρές. Όταν νιώθουμε ευλογημένοι για ό,τι έχουμε εμπνεύσει και ό,τι μας έχει εμπνεύσει. Η ωριμότητα είναι ένα ταξίδι που μας οδηγεί στην πληρότητα, στη χαρά, στην αληθινή ευγνωμοσύνη για το υπέροχο προνόμιο του να ζούμε.

Αγγελική Μπολουδάκη