Ανάγκη για συναισθηματική ασφάλεια

Είναι συχνό το φαινόμενο να δημιουργούμε εξαρτητικές σχέσεις όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με δυσκολίες. Αυτό συμβαίνει επειδή, μπροστά στην αβεβαιότητα της ζωής και των αποφάσεών μας, οι ανασφάλειες και οι φόβοι μας έρχονται στην επιφάνεια. Αντί να αναλάβουμε την προσωπική μας ευθύνη και να αντιμετωπίσουμε αυτούς τους φόβους, συχνά επιλέγουμε να προσκολληθούμε σε άλλους ανθρώπους, ψάχνοντας μια αίσθηση σιγουριάς και προστασίας. Ωστόσο, αυτό το δέσιμο, αντί να είναι υγιής συναισθηματική σύνδεση, παίρνει τη μορφή εξάρτησης και μοιάζει περισσότερο με σκλαβιά παρά με αληθινή επαφή.

Ο φόβος του ρίσκου και της αποτυχίας λειτουργεί ως ένας μηχανισμός άμυνας που μας κρατά εγκλωβισμένους σε μια ζώνη άνεσης. Αυτή η ζώνη μπορεί να είναι ένας δεσμός με έναν άλλον άνθρωπο, μέσω του οποίου προσπαθούμε να αποφύγουμε τη σκληρή πραγματικότητα της αλλαγής και της προσωπικής ανάπτυξης. Η αλλαγή πάντα φέρει αβεβαιότητα, και αυτή η αβεβαιότητα μας τρομάζει. Είναι πολύ πιο εύκολο να αναζητήσουμε τη σιγουριά και τη θέση σε κάποιον άλλον παρά να σταθεροποιήσουμε στο να αποκτήσουμε αυτήν τη σιγουριά μέσα μας.

Αλλά κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι θα αποφύγουμε τον πόνο, το λάθος ή την αποτυχία. Κανείς δεν είναι σε θέση να μας προστατεύσει πλήρως από τις ανασφάλειές μας. Όταν χρησιμοποιούμε έναν άλλον άνθρωπο για να ικανοποιήσουμε αυτήν την ανάγκη για ασφάλεια, καταλήγουμε να τον περιορίζουμε και ταυτόχρονα να περιορίζουμε και τον εαυτό μας. Η πραγματική ασφάλεια δεν προέρχεται από τις σχέσεις μας με άλλους, αλλά από την ικανότητά μας να αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις της ζωής, να αναλαμβάνουμε τους φόβους μας και να προχωράμε παρά τις δυσκολίες.

Κάθε φορά που αναζητάς σταθερότητα σε εξωτερικές πηγές, είτε σε σχέσεις είτε σε καταστάσεις, αυτό που πραγματικά χρειάζεσαι δεν αντιμετωπίζεις τους φόβους σου. Οι φόβοι, όσο δύσκολοι κι αν φαίνονται, είναι κομμάτι της διαδικασίας της εξέλιξης. Αν δεν τους αντιμετωπίζουμε, παραμένουμε, ενώ η ζωή προχωρά. Πρέπει να τους αναγνωρίσεις, να τους αποδεχτείς και να τους καθησυχάσεις. Αυτή η διαδικασία μπορεί να είναι επίπονη, αλλά είναι ο μόνος τρόπος να απελευθερωθεί από την ανάγκη της εξάρτησης. Μόνο τότε μπορείς να κάνεις την αληθινή ελευθερία που προκύπτει από την αυτογνωσία.

Οι εύκολοι δρόμοι δεν οδηγούν πουθενά. Οι δυσκολίες, τα εμπόδια, οι προκλήσεις είναι αυτές που σε βοηθούν να πλησιάσεις περισσότερο τον πραγματικό σου εαυτό. Είναι αυτές οι δυσκολίες που σε φέρνουν πιο κοντά στις επιθυμίες σου, στην αλήθεια σου. Όσο περισσότερο τολμάς να πορευτεί σε αυτόν τον δρόμο με θάρρος και χωρίς να προσκολληθεί σε σχέσεις που βασίζονται στην εξάρτηση, τόσο πιο πολύ απολαμβάνει το ταξίδι της ζωής.

Όταν επιτρέπεις στον εαυτό σου να κινηθείς με γνώμονα την αληθινή σου επιθυμία και να αποδεχτείς τον κίνδυνο που συνεπάγεται το να ζεις αυθεντικά, τότε οι φόβοι σου σταδιακά μειώνονται. Αντί να τους αποφεύγεις την ασφάλεια σε άλλους, μπορεί να τους αντιμετωπίσεις. Μπορείς να σταθείς στα πόδια σου, να βρεις τη δική σου σταθερότητα και ασφάλεια μέσα από την προσωπική σου μοναξιά, η οποία δεν είναι κάτι αρνητικό, αλλά μια πολύτιμη ευκαιρία για αυτογνωσία και εξέλιξη.

Ό,τι κάνεις στη ζωή, το κάνεις για να αναπτυχθείς, να χαρείς, να μάθεις και να ζήσεις την εμπειρία της ύπαρξης. Η ζωή είναι ένα ταξίδι προς τη γνώση και την αυτοπραγμάτωση, και όσο περισσότερο αποδέχεσαι ότι αυτό το ταξίδι έχει κινδύνους, αλλά και τεράστιο, τόσο περισσότερο θα βρίσκεις την εσωτερική σου ισορροπία. Αντί να αναζητάς ασφάλεια σε σχέσεις εξάρτησης, μπορεί να δημιουργήσεις σχέσεις βασισμένες στην αμοιβαία αγάπη, την ελευθερία και τον σεβασμό.

Αγγελική Μπολουδάκη