Στηρίζω τον εαυτό μου όταν με αποδέχομαι ολοκληρωτικά, χωρίς να προσπαθώ να είμαι κάποιος άλλος. Όταν αναγνωρίζω ότι δεν χρειάζεται να πληρώ τις προδιαγραφές ή τις προσδοκίες των άλλων για να αξίζω αγάπη και σεβασμό. Όταν καταλαβαίνω ότι η αξία μου είναι εγγενής, ανεξάρτητη από τα επιτεύγματα ή τις αποτυχίες μου. Στηρίζω τον εαυτό μου όταν αποδέχομαι τον εαυτό μου όπως ακριβώς είναι, με τα δυνατά μου σημεία και τις αδυναμίες μου, χωρίς να με κρίνω σκληρά. Όταν κατανοώ πως το να είμαι ευάλωτος δεν σημαίνει αδυναμία, αλλά δύναμη και ειλικρίνεια με τον εαυτό μου.
Όταν εμπιστεύομαι τη διαίσθησή μου και τις επιθυμίες μου, χωρίς να χρειάζομαι την επιβεβαίωση των άλλων. Όταν ακούω τη δική μου φωνή μέσα στη σιωπή και όταν οι επιλογές μου καθοδηγούνται από τη δική μου εσωτερική σοφία, όχι από τις πιέσεις ή τις γνώμες των άλλων. Στηρίζω τον εαυτό μου όταν αναγνωρίζω πως είμαι ο καλύτερος κριτής για το τι είναι σωστό για μένα, ακόμα κι αν οι άλλοι δεν μπορούν να το δουν ή να το καταλάβουν. Η εμπιστοσύνη στις εσωτερικές μου προτεραιότητες μου προσφέρει ελευθερία και αυθεντικότητα.
Όταν δίνω χώρο στα συναισθήματά μου, χωρίς να τα καταπιέζω ή να τα αγνοώ. Όταν επιτρέπω στον εαυτό μου να βιώσει τη χαρά, τη λύπη, τον φόβο, τον ενθουσιασμό. Όταν αντιλαμβάνομαι ότι τα συναισθήματα είναι οι εσωτερικοί μου οδηγοί, που με κατευθύνουν στις πιο βαθιές ανάγκες και επιθυμίες μου. Όταν επιτρέπω στον εαυτό μου να αισθάνεται ελεύθερα, χωρίς φόβο ή ντροπή, στηρίζω την ψυχή μου και αποδέχομαι τη σύνθετη φύση μου. Κάθε συναίσθημα είναι ένα κομμάτι μου, και όταν το αναγνωρίζω και το τιμώ, νιώθω ολοκληρωμένη.
Όταν δέχομαι τα λάθη μου ως μέρος της ανθρώπινης φύσης μου. Δεν είμαι αλάνθαστη, και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Στηρίζω τον εαυτό μου όταν μαθαίνω από τα λάθη μου, χωρίς να τα αφήνω να με ορίζουν. Τα λάθη μου είναι ευκαιρίες για ανάπτυξη και εξέλιξη. Κάθε αποτυχία είναι ένα σκαλοπάτι που με φέρνει πιο κοντά στον πραγματικό μου εαυτό. Όταν δεν φοβάμαι να κάνω λάθη, τότε νιώθω ελεύθερη να προσπαθώ, να εξερευνώ και να ανακαλύπτω τον κόσμο και τις δυνατότητές μου.
Όταν δημιουργώ ένα περιβάλλον που υποστηρίζει την ανάπτυξή μου. Στηρίζω τον εαυτό μου όταν περιβάλλομαι από ανθρώπους που με αγαπούν για αυτό που είμαι, που με ενθαρρύνουν να εξελίσσομαι και που δεν προσπαθούν να με αλλάξουν. Όταν διαλέγω να συνδέομαι με άτομα που με εμπνέουν και με στηρίζουν χωρίς όρους. Όταν δημιουργώ σχέσεις βασισμένες στον σεβασμό, την αλληλοκατανόηση και την αυθεντικότητα. Στηρίζω τον εαυτό μου όταν χτίζω γύρω μου ένα δίκτυο ανθρώπων που με ενδυναμώνουν και με αποδέχονται χωρίς κριτική διάθεση.
Όταν αφήνω πίσω μου το παρελθόν και τις προσδοκίες των άλλων. Όταν δεν μένω δέσμια του παρελθόντος ή των αποφάσεων που δεν εξυπηρετούν πια την ευτυχία μου. Στηρίζω τον εαυτό μου όταν αφήνω πίσω μου τις προσδοκίες που οι άλλοι είχαν για μένα, και επιτρέπω στον εαυτό μου να αναπτυχθεί και να ανθίσει σύμφωνα με τα δικά μου όνειρα και επιθυμίες. Όταν επιλέγω να μην ζω στο παρελθόν αλλά στο παρόν, εστιάζοντας στο ποια είμαι σήμερα και ποια θέλω να γίνω στο μέλλον.
Όταν δεν με κρίνω βάσει εξωτερικών επιτυχιών, αλλά βάσει της εσωτερικής μου πληρότητας. Όταν η αξία μου δεν κρίνεται από τα υλικά αγαθά ή την κοινωνική αναγνώριση, αλλά από την εσωτερική μου ειρήνη και ισορροπία. Στηρίζω τον εαυτό μου όταν καλλιεργώ μια ζωή γεμάτη νόημα, ακόμα και αν οι άλλοι δεν το βλέπουν ή δεν το κατανοούν. Όταν μπορώ να βρω την πληρότητα μέσα μου και να την αισθανθώ, τότε στηρίζω την αλήθεια μου.
Όταν δεν συγκρίνω τον εαυτό μου με τους άλλους. Όταν κατανοώ ότι ο δρόμος μου είναι μοναδικός και δεν χρειάζεται να είναι όμοιος με κανενός άλλου. Στηρίζω τον εαυτό μου όταν δεν μετράω την αξία μου βάσει των επιτυχιών ή αποτυχιών των άλλων, αλλά αναγνωρίζω ότι κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του ρυθμό και τη δική του πορεία. Η μοναδικότητα της δικής μου εμπειρίας είναι αυτή που με καθιστά ξεχωριστή και όταν την αποδέχομαι, μπορώ να νιώθω πλήρης και ελεύθερη.
Στηρίζω τον εαυτό μου όταν επιλέγω την αλήθεια μου κάθε μέρα, σε κάθε μικρή ή μεγάλη απόφαση. Όταν δεν επιτρέπω στους φόβους ή τις αμφιβολίες να με κρατήσουν πίσω, αλλά δίνω χώρο στην εσωτερική μου φωνή να εκφραστεί. Όταν με αποδέχομαι και με αγαπώ πλήρως, στηρίζω τον εαυτό μου με τον πιο βαθύ και ουσιαστικό τρόπο.