Στηρίζω τον εαυτό μου

Στηρίζω τον εαυτό μου όταν στηρίζομαι σε μένα.

Όταν με εμπιστεύομαι, όταν πιστεύω στις σκέψεις, στα συναισθήματά μου. Όταν υποστηρίζω τις αποφάσεις μου.

Όταν εστιάζομαι στα προτερήματά μου. Όταν επικεντρώνομαι σε καθετί θετικό που διαθέτω και το καλλιεργώ. Όταν αναγνωρίζω αυτό που μπορώ να κάνω και αξιοποιώ κάθε δυνατότητά μου.

Όταν δεν αναλώνομαι σε προσδοκίες που είχαν άλλοι για μένα. Προσδοκίες να παραμείνω σε μια μετριότητα για να μην ενοχλώ, προσδοκίες να κατακτήσω ύψη που δεν μου ανήκουν. Όταν εστιάζομαι σε αυτά που θέλω εγώ, σε αυτά που είναι εναρμονισμένα με την αξία μου, νιώθω ελεύθερη να είμαι εγώ. Όταν αναρωτιέμαι κάθε φορά “αυτό που σκέπτομαι, που αισθάνομαι, που κάνω, ενισχύει την αξία της αλήθειας μου;” “Είμαι ο εαυτός μου σε αυτό;”, “Νιώθω να αξίζω;” τότε με στηρίζω και με αγαπάω. Όταν δεν χρειάζομαι την άδεια κανενός για να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα αλλά τολμώ σε αυτά. Όταν κάθε φορά που το μυαλό μου τρέχει σε προσδοκίες που είχαν άλλοι από μένα να εκπληρώνω τις νίκες ή τις ήττες τους, συνειδητοποιώ ότι αποφεύγω την ευθύνη μου να με γνωρίσω, να μου αφοσιωθώ, να αναλάβω δυναμικά τις δικές μου επιθυμίες.

Όταν δεν με διαχωρίζω ως καλή ή ως κακή, αλλά με νιώθω ενωμένη, χωρίς φόβο ή ενοχή. Όταν με αναγνωρίζω όπως είμαι, ενωμένη με όλες μου τις πλευρές, χωρίς να τις επικρίνω, όταν δέχομαι τις όχι και τόσο ευγενείς πλευρές μου, αυτές εξευγενίζονται παραμένοντας όμως πάντα δυναμικές και αποφασιστικές.

Όταν επιτρέπω να αντλώ χαρά στη μοναχικότητά μου.

Όταν κάθε φορά που κάποιος θέλει κάτι από μένα ή θέλει να μου δώσει κάτι, δεν παίρνω επιβεβαίωση από τα λόγια του ή τις πράξεις, αλλά αναρωτιέμαι ειλικρινά “εγώ το θέλω αυτό;” “κάνει καλό σε μένα, στην αλήθεια μου;”

Όταν δεν στηρίζω τους άλλους θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα με στηρίξουν, αλλά στηρίζω εμένα και νιώθω ικανοποίηση από τους ανθρώπους που στηρίζουν τον εαυτό τους και νιώθω την εκτίμησή τους για μένα.

Όταν δεν επιδιώκω την προσοχή των άλλων για να έχω μια θέση στη ζωή μου ή στη δική τους αλλά προσέχω τον εαυτό μου με τρόπο που μου ταιριάζει.

Όταν βάζω προτεραιότητες, όταν δίνομαι στον στόχο μου, όταν αυτό που με ενδιαφέρει επιτρέπω να ανθίσει και να καρποφορήσει μέσα μου. Όταν δεν κατακλύζομαι από προλήψεις και δεισιδαιμονίες κάθε φορά που πετυχαίνω, κάθε φορά που νιώθω ευτυχισμένη. Ακόμα κι αν οι άλλοι περιορίζονται από τους φόβους τους, εγώ να μπορώ να προχωρώ ακάθεκτη σε ό,τι εναρμονίζεται με το σεβασμό του εαυτού μου.

Όταν αλλάζω τα “πρέπει” που έμαθα να κάνω κάτι γιατί είναι καλό για τους άλλους με εκείνα τα πρέπει που δίνουν νόημα στο να κάνω κάτι επειδή το θέλω, επειδή είναι καλό για μένα.

Όταν δίνω αξία στις αξίες μου, με στηρίζω.

Στηρίζω τον εαυτό μου όταν εμπιστεύομαι τις δυναμικές μου πλευρές, όταν νιώθω ασφάλεια με τις αδύναμες πλευρές μου και τις αγαπώ εξίσου. Οι δυνατές μου πλευρές με κάνουν να νιώθω αυτόνομη, οι ευάλωτες πλευρές μου με βοηθούν να συνδέομαι.

Στηρίζω τον εαυτό μου όταν συνδέομαι με τους ανθρώπους εκείνους που αγαπούν και σέβονται αυτό που είμαι. Που το αναγνωρίζουν. Που το κατανοούν. Που μαζί τους μπορώ να είμαι όσο ελεύθερη και αληθινή επιθυμώ να είμαι.

Στηρίζω τον εαυτό μου όταν μαθαίνω να κοιτώ κάτω από την επιφάνεια μου και αναζητώ εμένα. Εμένα όπως είμαι και όχι όπως θα ήθελα να είμαι. Όταν έρχομαι σε επαφή με τα συναισθήματά μου και μαθαίνω να τα σέβομαι, να τα ακούω, να τα συμβουλεύομαι.

Στηρίζω τον εαυτό μου όταν αυτά που λέω, αυτά που νιώθω, αυτά που κάνω, βρίσκονται σε αρμονία.

Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας