Νομίζω ότι πρώτα πρέπει να μάθεις να ζεις μόνος. Να μη φοβάσαι τη μοναξιά σου και να αφουγκράζεσαι τη σιωπή σου. Να μάθεις να μην εξαρτάσαι από την παρουσία των άλλων. Επειτα από αυτό το ταξίδι αντιλαμβάνεσαι και το νόημα της αγάπης, που δεν πρέπει να είναι κτητικό αλλά ανιδιοτελές. Μαθαίνεις ότι αυτό που αγαπάς όχι μόνο δεν σου ανήκει αλλά δεν θέλεις να σου ανήκει και έχοντας απολαύσει τις στιγμές της μοναξιάς σου δεν επιτρέπεις σε κανέναν να θεωρήσει ότι εσύ του ανήκεις. Δεν χτίζεις τις φιλοδοξίες σου πάνω σε αυτό που αγαπάς. Για μένα αγάπη είναι να αγωνίζεσαι για την ελευθερία του άλλου, για να επιλέξει αν σε θέλει, έστω και αν δεν σε περιλαμβάνει στα σχέδιά του. Πρωτίστως όμως για να γίνει αυτό πρέπει να μην είσαι εξαρτημένος πάνω του. Το αντίθετο της αγάπης δεν είναι το μίσος αλλά ο φόβος. Η αγάπη και ο φόβος είναι το φως και το σκοτάδι. Δεν γίνεται να αγαπάς και την ίδια στιγμή να φοβάσαι. Αυτό δεν είναι αγάπη.
Jorge Bukay
Ευχαριστώ: http://www.report24.gr/o-xorxe-boukai-stin-ellada-singrafeas-i-psixotherapeftis-sinentefxi.htm