Αγαπητό μου παρελθόν, κάνε πέρα να διαβώ

Κάθε φορά που προσπαθούμε να αλλάξουμε το παρελθόν μας, κυνηγάμε κάτι ανέφικτο. Μοιάζει το κυνήγι με το ανέφικτο να είναι μια ονειροπόληση που μας δελεάζει.

Όταν συνειδητοποιούμε ότι δεν μπορούμε να παρέμβουμε στο παρελθόν μας, παρά μόνο να το αποδεχτούμε, μπορούμε πιο εύκολα να εστιαστούμε σε αυτό που ζούμε την κάθε στιγμή.

Όταν αποφασίσουμε να αφήσουμε το παρελθόν μας με αγάπη, νιώθουμε αγάπη για την κάθε στιγμή που ζούμε και χαιρόμαστε με αυτήν.

Όταν συνειδητοποιούμε ότι δεν χρειάζεται να αλλάξουμε το παρελθόν μας, γιατί το καθετί που ζήσαμε μας ωρίμασε, δεν νιώθουμε την ανάγκη να αλλάξουμε τον εαυτό μας, αλλά μοναχά ό,τι μας δυσκολεύει στην αλήθεια μας. Κατανοούμε, εκτιμάμε αυτό που είμαστε, εξελισσόμαστε με σεβασμό στους ρυθμούς μας.

Όταν εστιαζόμαστε στον εαυτό μας, κάνουμε επιλογές από επιλογή και όχι από ανάγκη. Δεν αναζητάμε ένα γονιό στο φίλο, στον ερωτικό σύντροφο να φροντίσει ό,τι έμεινε αφρόντιστο, να νοιαστεί για ό,τι δεν αναλαμβάνουμε, αλλά συνειδητοποιούμε ότι έχουμε τη δυνατότητα να αναλάβουμε με ευθύνη αυτό που μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας.

Όταν διαπιστώνουμε ότι έχουμε την ευθύνη του εαυτού μας, ότι τα καταφέρνουμε μόνοι μας και ότι αυτό είναι θρίαμβος και όχι ήττα, κοιτάμε με νέα ματιά το παρελθόν μας, ολοκληρο τον εαυτό μας. Δεν έχουμε προσδοκίες να αλλάξουμε το παρελθόν μας γιατί συνειδητοποιούμε ότι ζήσαμε στιγμές που ήταν πολύ ουσιαστικές και αυτές μας χάρισαν αυτό που είμαστε σήμερα, ένα εαυτό αξίας.

Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας