Σύνδεση με ενσυναίσθηση

Αν η ανάγκη μου είναι να με κατανοήσεις όπως δεν με κατανόησαν όταν ήμουν παιδί, πώς να σου δείξω τον εσωτερικό μου κόσμο με τρόπο που να σε αγγίξει, χωρίς να σε απομακρύνει; Πώς να σου μιλήσω για τα βαθιά μου συναισθήματα, με λέξεις που να γεφυρώνουν το χάσμα ανάμεσα μας και να φέρνουν φως στη διαφορετικότητά μας; Αν η επιθυμία μου είναι να με κατανοήσεις, σου μιλώ βλέποντας σε και ακούγοντάς σε.

Αν η ανάγκη σου είναι να σε αποδεχτούν, πώς μπορώ να σου δώσω τον χώρο που χρειάζεσαι, ενώ ταυτόχρονα προσπαθώ να βρω τον δικό μου; Πώς να χτίσουμε έναν κοινό τόπο, όπου εσύ θα νιώθεις ελεύθερος και εγώ ασφαλής; Πώς να σου δείξω ότι σε συμπεριλαμβάνω, χωρίς να χάνω τη δική μου ταυτότητα;

Αν η ανάγκη μου είναι να προσκολληθώ στο παρελθόν, αναζητώντας τη λύτρωση στα κομμάτια που κάποτε με διαμόρφωσαν, πώς να σε κατανοήσω, εσένα που ζεις στο τώρα, απολαμβάνοντας τη στιγμή; Πώς να βρούμε τη χρυσή τομή, όπου το παρελθόν μου δεν θα βαραίνει το παρόν σου, αλλά θα γίνεται έδαφος για να ανθίσει η κοινή μας πορεία;

Αν η ανάγκη σου είναι η εξάρτηση, πώς μπορώ να σε αγαπήσω με τρόπο που να σε ελευθερώνει, χωρίς να σε κάνω να αισθάνεσαι ότι χάνεις την ανάγκη σου για σύνδεση; Πώς να σου δείξω ότι η δέσμευσή μου δεν είναι φυλακή, αλλά γέφυρα που μας ενώνει;

Αν η ανάγκη μου είναι το βλέμμα σου που με επιβεβαιώνει, πώς να βρω την εσωτερική μου δύναμη να νιώθω πλήρης, εκτιμώντας παράλληλα τη δική σου ύπαρξη; Πώς να σου δείξω ότι η εκτίμησή μου για εσένα δεν είναι εξάρτηση, αλλά βαθιά αναγνώριση αυτού που είσαι;

Αν η ανάγκη σου είναι η προσοχή που δεν έλαβες, πώς μπορώ να σε αγγίξω με τις σιωπηλές μου κινήσεις, να σου δώσω να καταλάβεις ότι κάθε μου πράξη είναι μια προσπάθεια σύνδεσης; Πώς να σε κάνω να δεις ότι η αγάπη δεν είναι πάντα θορυβώδης, αλλά μερικές φορές είναι οι λεπτές, ανεπαίσθητες στιγμές που χτίζουν την πιο αυθεντική επαφή;

Αν η ανάγκη μου είναι να παραμείνω στον πόνο μου, πώς να σε κατανοήσω όταν κρατάς στην καρδιά σου τις στιγμές του παρελθόντος που σε γέμισαν; Πώς να χτίσουμε μια γέφυρα, όπου ο δικός μου πόνος και η δική σου νοσταλγία μπορούν να συνυπάρξουν και να δημιουργήσουν έναν νέο κοινό τόπο;

Αν η επιθυμία μας είναι να συνδεθούμε συναισθηματικά, τότε η πρόκληση δεν είναι να εξομοιωθούμε, αλλά να αγκαλιάσουμε τη διαφορετικότητά μας. Να δούμε ότι, παρόλο που αισθανόμαστε, σκεφτόμαστε και πράττουμε διαφορετικά, κάθε μας διαφορά είναι ένας καθρέφτης που μας δείχνει νέες πτυχές του εαυτού μας.

Σε αυτό το μονοπάτι της σύνδεσης, θαυμάζουμε ο ένας τον άλλον για αυτό που είναι. Γιατί αυτό που είναι ο καθένας μας, με τις ανάγκες, τους φόβους και τις επιθυμίες του, μας προσκαλεί να ανακαλύψουμε την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Μαζί, μπορούμε να βρούμε την ισορροπία, τον σεβασμό και την ενσυναίσθηση που θα μας οδηγήσουν σε μια αυθεντική, βαθιά και απελευθερωτική σχέση.

Αγγελική Μπολουδάκη