Ενσυναίσθηση με όρια και ενσυναίσθηση χωρίς όρια

Η έννοια της ενσυναίσθησης, η ικανότητα να κατανοούμε και να μοιραζόμαστε τα συναισθήματα των άλλων, είναι αναμφίβολα σημαντική για την ανθρώπινη αλληλεπίδραση και τις σχέσεις. Ωστόσο, υπάρχει μια διαφορά μεταξύ της ενσυναίσθησης χωρίς όρια και της ενσυναίσθησης με όρια, και η διατήρηση αυτών των ορίων είναι ζωτικής σημασίας για την προσωπική μας ευημερία.

Ενσυναίσθηση χωρίς όρια

Όταν η ενσυναίσθηση γίνεται ανεξέλεγκτη και υπερβολική, μπορεί να μας οδηγήσει σε συναισθηματική εξάντληση και σε συνθήκες όπου ξεχνάμε τον εαυτό μας ή τις δικές μας ανάγκες.

1. Πρέπει να απαντήσω σε αυτήν την κλήση: Όταν αισθανόμαστε ότι πρέπει να ανταποκριθούμε άμεσα σε κάθε κλήση, ανεξαρτήτως των συνθηκών ή της κατάστασής μας, θυσιάζουμε τον προσωπικό μας χώρο και χρόνο. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει άγχος και αίσθημα ότι δεν έχουμε έλεγχο στην ίδια μας τη ζωή.

2. Πρέπει να το φτιάξω για εκείνους: Μπορεί να νιώθουμε υπεύθυνοι να “διορθώσουμε” τα προβλήματα των άλλων, αναλαμβάνοντας τις δικές τους ευθύνες, χωρίς να τους αφήσουμε να μάθουν ή να εξελιχθούν μέσα από τις δυσκολίες τους. Αυτό οδηγεί στο να φορτωνόμαστε παραπάνω από όσα μπορούμε να διαχειριστούμε.

3. Πρέπει να βοηθήσω βάζοντάς τους πάνω από όλα: Η αυτοθυσία μπορεί να φαίνεται αρετή, αλλά όταν βάζουμε τις ανάγκες των άλλων πάνω από τις δικές μας συνεχώς, καταλήγουμε να παραμελούμε τις προτεραιότητές μας, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε συναισθηματική και ψυχική φθορά.

4. Δεν μπορώ να φάω ή να κοιμηθώ τώρα εξαιτίας όλης αυτής της στενοχώριας: Η ταύτιση με τη δυστυχία των άλλων σε τέτοιο βαθμό που επηρεάζει τη φυσική μας κατάσταση και την ικανότητά μας να φροντίζουμε τον εαυτό μας είναι χαρακτηριστικό της ενσυναίσθησης χωρίς όρια. Αποκτούμε ψυχοσωματικά προβλήματα και χάνουμε την ψυχική μας ισορροπία.

Ενσυναίσθηση με όρια

Η υγιής ενσυναίσθηση περιλαμβάνει την ικανότητα να συμπαραστεκόμαστε στους άλλους, χωρίς όμως να χάνουμε την αίσθηση του εαυτού μας και της προσωπικής μας ευημερίας. Τα όρια μας βοηθούν να διατηρήσουμε αυτή την ισορροπία.

1. Θα τους καλέσω μόλις μπορέσω: Αυτή η φράση δείχνει την προθυμία να είμαστε διαθέσιμοι για τους άλλους, αλλά με βάση τις δικές μας ανάγκες και χρονικούς περιορισμούς. Μας επιτρέπει να διαχειριζόμαστε τον χρόνο μας και να προγραμματίζουμε τη βοήθειά μας, διατηρώντας τον έλεγχο.

2. Δεν είναι δική μου δουλειά να το φτιάξω, μπορώ όμως να δημιουργήσω χώρο για εκείνους όσο είναι σε διαδικασία να το αλλάζουν: Αυτή η προσέγγιση δείχνει ότι αναγνωρίζουμε τη σημασία της προσωπικής ευθύνης των άλλων και τους ενθαρρύνουμε να αναλάβουν τον έλεγχο των προβλημάτων τους. Μπορούμε να είμαστε υποστηρικτικοί, χωρίς να αναλαμβάνουμε πλήρως το βάρος.

3. Πρέπει να ενδιαφερθώ για τις προτεραιότητές μου όπως και για τις δεσμεύσεις μου πρώτα: Η αναγνώριση της σημασίας της αυτοφροντίδας και των προσωπικών μας αναγκών μας δίνει τη δυνατότητα να είμαστε καλύτεροι σύντροφοι, φίλοι ή συνεργάτες. Όταν βάζουμε τις δικές μας προτεραιότητες σε ισορροπία με των άλλων, παραμένουμε ψυχικά και συναισθηματικά υγιείς.

4. Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να αναστατωθεί από όλη αυτήν τη στενοχώρια: Είναι σημαντικό να διατηρούμε μια ψυχολογική απόσταση από τα προβλήματα των άλλων, ώστε να μπορούμε να τους βοηθήσουμε με αντικειμενικότητα και να προστατεύσουμε την ψυχική μας υγεία. Αυτό δεν σημαίνει έλλειψη ενδιαφέροντος, αλλά αυτοπροστασία.

Η ενσυναίσθηση είναι απαραίτητη για να χτίσουμε υγιείς και ουσιαστικές σχέσεις, όμως, όταν είναι χωρίς όρια, μπορεί να μας αποδυναμώσει. Η ενσυναίσθηση με όρια μας επιτρέπει να διατηρήσουμε την ψυχική μας υγεία, να φροντίσουμε τις δικές μας ανάγκες και, τελικά, να προσφέρουμε πιο ουσιαστική και ισορροπημένη υποστήριξη στους άλλους.