Επικοινωνία και σύνδεση

Στις σχέσεις μας, η επικοινωνία είναι η γέφυρα που μας ενώνει, αλλά συχνά καταλήγει να γίνεται τοίχος που μας χωρίζει. Όταν μιλάμε από τον φόβο μας, την ανασφάλεια και το τραύμα μας, οι λέξεις μας δεν εκφράζουν την αγάπη, αλλά τον πόνο. Ο ένας φοβάται την απόρριψη και ο άλλος μήπως δεν είναι αρκετός. Και τότε, αντί να αγκαλιάσουμε ο ένας τον άλλον, υψώνουμε άμυνες, χτίζουμε τείχη, απομακρυνόμαστε.

Η επικοινωνία μέσα από το τραύμα δεν έχει αλήθεια, έχει άμυνα. Είναι ένας μηχανισμός προστασίας που τελικά δεν μας προστατεύει, αλλά μας απομονώνει. Όταν ο φόβος μπαίνει στη μέση, δεν βλέπουμε τον άλλον όπως είναι, αλλά μέσα από τον καθρέφτη των πληγών μας. Βλέπουμε τις απογοητεύσεις μας, τους φόβους μας, τις προηγούμενες πληγές που δεν έχουν γιατρευτεί. Και όταν κοιτάμε τον άλλον μέσα από αυτό το πρίσμα, δεν μπορούμε να τον κρατήσουμε συναισθηματικά. Δεν μπορούμε να τον συναντήσουμε εκεί που βρίσκεται πραγματικά.

Αντίθετα, όταν επιλέγουμε να επικοινωνούμε με το συναίσθημα της στιγμής, με την ειλικρινή επιθυμία να συνδεθούμε, τότε η επικοινωνία μας αποκτά περιεχόμενο, ουσία και βάθος. Δεν μιλάμε πια μέσα από φόβους και ανασφάλειες, αλλά μέσα από την αλήθεια της καρδιάς μας. Τότε δεν κλείνουμε πόρτες, αλλά τις ανοίγουμε. Δεν σπρώχνουμε τον άλλον μακριά, αλλά τον καλούμε να μείνει. Και μέσα σε αυτή την αυθεντικότητα, γεννιέται η πραγματική σύνδεση.

Το συναισθηματικό κράτημα είναι η βαθιά εκείνη αίσθηση ότι ο άλλος είναι εκεί, παρών, έτοιμος να μας κρατήσει, όχι επειδή πρέπει, αλλά επειδή το επιλέγει. Όταν επιλέγουμε να κρατήσουμε ο ένας τον άλλον, αναγνωρίζουμε την αξία μας και την αξία ο ένας του άλλου. Η σχέση τότε δεν είναι ένας χώρος όπου αγωνιζόμαστε να αποδείξουμε την αξία μας, αλλά ένα ασφαλές καταφύγιο όπου μπορούμε να υπάρχουμε, να είμαστε αυθεντικοί, να αγαπάμε και να αγαπιόμαστε.

Η ευθύνη μας στις σχέσεις δεν είναι να αλλάξουμε τον άλλον, αλλά να τον κατανοήσουμε. Να τον ακούσουμε πραγματικά, πέρα από τις λέξεις του, μέσα στις σιωπές του. Να αναγνωρίσουμε το βάθος των συναισθημάτων του, να σταθούμε δίπλα του, όχι για να τον σώσουμε, αλλά για να τον κρατήσουμε συναισθηματικά. Και τότε, μέσα από αυτή την αλληλοϋποστήριξη, η σχέση γίνεται χώρος ανάπτυξης, εξέλιξης και πραγματικής αγάπης.

Επικοινωνούμε, λοιπόν, όχι για να αποφύγουμε τον πόνο, αλλά για να δημιουργήσουμε αληθινή οικειότητα. Όχι για να καλύψουμε τις πληγές μας, αλλά για να τις φροντίσουμε. Όχι για να διεκδικήσουμε επιβεβαίωση, αλλά για να βιώσουμε την αυθεντική σύνδεση. Γιατί η αλήθεια δεν φοβάται, δεν κρύβεται, δεν παίζει παιχνίδια. Η αλήθεια φέρνει κοντά τους ανθρώπους που έχουν την καρδιά ανοιχτή να τη δεχτούν.

Αγγελική Μπολουδάκη