Αποδοχή και αυθεντικότητα

Η αποδοχή του εαυτού μας δεν είναι απλώς μια εσωτερική διαδικασία – είναι μια πράξη αγάπης και σεβασμού προς την ίδια μας την ύπαρξη. Όταν δεν αποδεχόμαστε ποιοι πραγματικά είμαστε, συχνά βρίσκουμε τον εαυτό μας να υπομένει συμπεριφορές που μας πληγώνουν. Ίσως να ανεχόμαστε την αδικία, την αδιαφορία ή ακόμη και την έλλειψη σεβασμού, φοβούμενοι μήπως χάσουμε τη σύνδεση με τους άλλους ή βιώσουμε την απόρριψη. Κι όμως, αυτός ο φόβος, όσο ανθρώπινος κι αν είναι, μας οδηγεί σε μια βαθύτερη πληγή: την προδοσία του ίδιου μας του εαυτού.

Η αποδοχή του εαυτού μας είναι το πρώτο βήμα προς μια ζωή γεμάτη ισορροπία και νόημα. Όταν αρχίσουμε να αγκαλιάζουμε κάθε πτυχή της προσωπικότητάς μας – τις δυνάμεις μας, τις αδυναμίες μας, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες μας – ανακαλύπτουμε την αληθινή μας αξία. Κάθε άνθρωπος, χωρίς εξαίρεση, είναι μοναδικός και πολύτιμος, όχι επειδή είναι τέλειος, αλλά επειδή είναι αυθεντικός.

Όταν αποδεχόμαστε τον εαυτό μας, αναδύεται μέσα μας μια βαθιά αίσθηση αυτοεκτίμησης. Δεν χρειάζεται πλέον να αποδεικνύουμε την αξία μας στους άλλους – γνωρίζουμε ότι αξίζουμε απλώς επειδή υπάρχουμε. Αυτή η αίσθηση μας επιτρέπει να θέτουμε υγιή όρια στις σχέσεις μας. Μαθαίνουμε να λέμε «όχι» όταν κάτι μας πληγώνει και να διεκδικούμε αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε. Κι αυτό δεν είναι εγωιστικό. Είναι μια πράξη φροντίδας για τον ίδιο μας τον εαυτό.

Η αυθεντικότητα που γεννιέται από την αποδοχή μας απελευθερώνει. Όταν δεν φοβόμαστε την απόρριψη ή την απογοήτευση, μπορούμε να εκφραζόμαστε ανοιχτά και ειλικρινά. Οι ανάγκες μας, τα όνειρά μας, οι φόβοι και οι ελπίδες μας βρίσκουν τη φωνή που τους αξίζει. Και μέσα από αυτή τη γνήσια επικοινωνία, δημιουργούνται σχέσεις που βασίζονται στον αμοιβαίο σεβασμό και στην κατανόηση – σχέσεις που μας στηρίζουν και μας ενδυναμώνουν, αντί να μας φθείρουν.

Η αίσθηση του να είμαστε «ολάκεροι» είναι ένα σπουδαίο δώρο που δίνουμε στον εαυτό μας. Όταν αποδεχόμαστε την πληρότητά μας, με όλα τα φώτα και τις σκιές μας, αποκτούμε τη δύναμη να αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις της ζωής με θάρρος. Ακόμη κι όταν όλα μοιάζουν να καταρρέουν, η εσωτερική μας φωνή μας θυμίζει: «Αξίζεις. Είσαι αρκετός. Είσαι άξιος αγάπης και σεβασμού, όχι παρά τις αδυναμίες σου, αλλά εξαιτίας τους. Αυτές σε κάνουν ανθρώπινο, μοναδικό και πραγματικό.»

Η αυτοαποδοχή δεν είναι πάντα εύκολη. Συχνά απαιτεί να κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας, να αντιμετωπίσουμε τις πληγές μας και να συγχωρέσουμε τον εαυτό μας για τις στιγμές που νιώσαμε ανεπαρκείς. Αλλά μέσα από αυτή τη διαδικασία, γεννιέται μια ανεκτίμητη ελευθερία. Δεν ζούμε πια για να ευχαριστούμε τους άλλους. Ζούμε για να τιμήσουμε τη ζωή μας – με ειλικρίνεια, αγάπη και αυθεντικότητα.

Κάθε φορά που αγκαλιάζουμε τον εαυτό μας, κάθε φορά που λέμε «ναι» σε αυτό που είμαστε και «όχι» σε ό,τι μας πληγώνει, χτίζουμε μια ζωή που μας γεμίζει και μας θρέφει. Και μέσα από αυτή τη διαδικασία, όχι μόνο θεραπεύουμε τον εαυτό μας, αλλά εμπνέουμε και τους γύρω μας να κάνουν το ίδιο. Γιατί η αυτοαποδοχή είναι μια πράξη αγάπης που έχει τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο – ξεκινώντας από εμάς τους ίδιους.

Αγγελική Μπολουδάκη