Η διαφορά μεταξύ του “αποδέχομαι κάποιον με όρια” και του “αποδέχομαι κάποιον άνευ όρων”

Όταν σε μια σχέση υπάρχουν σεβασμός, εκτίμηση και όρια, τότε η αποδοχή γίνεται το έδαφος όπου ανθίζει η εμπιστοσύνη. Αυτή η εμπιστοσύνη δεν είναι μόνο μια αίσθηση ασφάλειας, αλλά και η ελευθερία να είμαστε ο εαυτός μας. Στην πραγματικότητα, τα όρια και η αποδοχή δεν περιορίζουν την αξία μιας σχέσης· την ενισχύουν. Δημιουργούν έναν χώρο όπου ο καθένας από τους δύο μπορεί να εξελίσσεται και να ανθίζει, γνωρίζοντας ότι γίνεται αποδεκτός για ό,τι είναι, όχι για ό,τι θα μπορούσε να είναι.

Αποδέχομαι έναν άνθρωπο άνευ όρων όταν αποδέχομαι πλήρως την προσωπικότητά του, τα πιστεύω του, τη σεξουαλικότητά του, την κοινωνική ή οικονομική του κατάσταση, καθώς και τις προσωπικές του συνήθειες. Η αποδοχή άνευ όρων υφίσταται όταν οι συμπεριφορές του δεν είναι επιβλαβείς προς τους άλλους ή προς εμένα. Επιπλέον, αυτή η αποδοχή δεν προϋποθέτει τη δημιουργία στενής σχέσης μαζί του ούτε τη διατήρηση προσδοκιών ότι θ’ αλλάξει.

Αντίθετα, αποδέχομαι έναν άνθρωπο με όρια όταν αυτό συμβαίνει μέσα σε ένα πλαίσιο που έχω θέσει.

Αποδέχομαι κάποιον άνευ όρων σημαίνει ότι τον αγκαλιάζω όπως ακριβώς είναι, με όλες τις πτυχές: τις πεποιθήσεις, τις επιλογές, τις αδυναμίες και τα δυνατά του σημεία. Δεν έχω την ανάγκη να τον αλλάξω, ούτε να τον προσαρμόσω στις δικές μου προσδοκίες ή αξιώσεις. Αυτή η μορφή αποδοχής είναι βαθιά, αφοσιωμένη και ειλικρινής.

Η αγάπη άνευ όρων είναι συχνότερη στις πιο ιερές και ουσιαστικές σχέσεις της ζωής μας, όπως εκείνη ενός γονιού προς το παιδί του. Είναι μια αγάπη που λέει: «Σε βλέπω, σε γνωρίζω, και σε αποδέχομαι, ανεξαρτήτως των λαθών σου, των αδυναμιών σου ή της πορείας σου στη ζωή. Η αξία σου παραμένει αδιαπραγμάτευτη στα μάτια μου».

Ωστόσο, η αποδοχή άνευ όρων δεν σημαίνει ότι ανεχόμαστε επιβλαβείς συμπεριφορές. Είναι η αποδοχή της ουσίας ενός ανθρώπου, όχι των πράξεων που μπορεί να μας πληγώσουν ή να μας θέσουν σε κίνδυνο.

Η αποδοχή με τα όρια είναι εξίσου σημαντική. Δεν είναι μια «μικρότερη» μορφή αποδοχής· είναι μια υγιής επιλογή που προστατεύει και τα δύο μέρη της σχέσης. Όταν αποδέχομαι κάποιον με όρια, τον σέβομαι και αναγνωρίζω την αξία του, αλλά παράλληλα φροντίζω να διασφαλίσω τη δική μου ευημερία και ασφάλεια.

Αυτή η αποδοχή λέει: «Σε εκτιμώ και σε θέλω στη ζωή μου, αλλά χρειαζόμαστε κοινούς κανόνες σεβασμού και κατανόησης». Μπορεί να εκφραστεί μέσα από φράσεις όπως:

• «Σε αποδέχομαι, αλλά δεν μπορώ να ανεχτώ συμπεριφορές που πληγώνουν εμένα ή τους άλλους».

• «Θα είμαι δίπλα σου, αλλά χρειάζομαι να σεβαστείς τα προσωπικά μου όρια».

• «Μπορούμε να είμαστε μαζί, αρκεί να μοιραζόμαστε κοινές αξίες όπως η ειλικρίνεια και η εμπιστοσύνη».

Η αποδοχή με όρια δεν αναιρεί την αγάπη· αντιθέτως, την προστατεύει. Εξασφαλίζει ότι η σχέση είναι δίκαιη και ισορροπημένη, ότι δεν γίνεται τοξική ή καταπιεστική. Είναι ένας τρόπος να πούμε «ναι» στον άλλο, χωρίς να πούμε «όχι» στον εαυτό μας.

Η αποδοχή άνευ όρων δεν είναι απλώς μια πράξη καλοσύνης, αλλά μια βαθιά και ουσιαστική δέσμευση να δούμε τον άλλον όπως πραγματικά είναι. Για να υπάρχει όμως αυτή η αποδοχή, χρειάζεται οι πράξεις του άλλου να διαπνέονται από σεβασμό και εκτίμηση – όχι μόνο προς εμάς, αλλά και προς τους ανθρώπους γύρω του. Ο σεβασμός αυτός αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία χτίζεται μια αυθεντική και υγιής σχέση.

Σε μια τέτοια σχέση, τα όρια παίζουν έναν κρίσιμο ρόλο. Δεν περιορίζουν την ελευθερία, αλλά αντίθετα την ενδυναμώνουν. Τα όρια που τίθενται από κοινού και με αμοιβαία κατανόηση λειτουργούν ως σημεία αναφοράς, δείχνοντας πού τελειώνει ο ένας και πού αρχίζει ο άλλος. Είναι αυτά που προστατεύουν την αυτονομία μας, ενώ ταυτόχρονα επιτρέπουν την αληθινή σύνδεση.

Η αποδοχή, λοιπόν, δεν σημαίνει ότι αγνοούμε τις πράξεις που ενδέχεται να πληγώνουν ή να είναι ασυνεπείς με τις αξίες μας. Σημαίνει, αντίθετα, ότι διατηρούμε την ακεραιότητά μας, ενώ ταυτόχρονα δίνουμε χώρο στον άλλον να αναγνωρίσει και να επαναπροσδιορίσει τη συμπεριφορά του. Είναι μια συνεχής, αμφίδρομη διαδικασία, γεμάτη κατανόηση και διάθεση για αληθινή επικοινωνία.

Μια σχέση που στηρίζεται στην αποδοχή, τον σεβασμό και τα όρια γίνεται ένα καταφύγιο. Είναι εκεί όπου οι δύο πλευρές νιώθουν ασφαλείς να μοιραστούν τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τα όνειρά τους. Είναι εκεί όπου η αγάπη δεν είναι μόνο συναίσθημα, αλλά επιλογή – μια επιλογή που τιμά και τον εαυτό και τον άλλον.

Αγγελική Μπολουδάκη