Κάθε που παλεύεις να αλλάξεις μια παλιά σου συμπεριφορά, αναγνώρισε την ανάγκη σου

Παλεύεις να αλλάξεις μια παλιά σου συμπεριφορά, η οποία όμως ανταποκρίνεται σε μια ανάγκη σου.

Αντι για να ντρέπεσαι για τον εαυτό σου, αναγνώρισε την βαθύτερη σου ανάγκη και επέτρεψε σε αυτήν την ανάγκη να υπάρξει.

Μετά γίνε περίεργος για ένα νέο τρόπο να τη συναντήσεις.

Ισως υπάρξει μια στιγμή, εκείνη που  κάνεις ξανά αυτό το «κάτι» που υποσχέθηκες στον εαυτό σου να αφήσεις πίσω.  Τότε γεμίζεις ντροπή, σαν ένα βάρος να σε τραβάει πίσω, σαν μια φωνή μέσα σου να ψιθυρίζει ότι δεν είσαι αρκετός/η. Όμως, στάσου για λίγο. Δεν χρειάζεται να κρύβεσαι από αυτή τη φωνή. Δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι.

Αυτό που κάνεις, αυτή η παλιά συμπεριφορά, δεν είναι εχθρός σου. Είναι ένας τρόπος που βρήκες κάποτε για να καλύψεις μια βαθύτερη ανάγκη σου. Μια ανάγκη που είναι αυθεντική, αληθινή, και πολύ ανθρώπινη. Μπορεί να είναι η ανάγκη για αποδοχή, για σύνδεση, για ασφάλεια ή αγάπη. Όταν κοιτάξεις προσεκτικά, θα δεις ότι πίσω από κάθε σου επιλογή υπάρχει μια κραυγή: “Αυτό χρειάζομαι τότε” . Και αυτό είναι εντάξει.

Δώσε χώρο σε αυτή την ανάγκη να υπάρξει. Μην την απορρίψεις. Σκέψου την σαν ένα μικρό παιδί που ζητάει την προσοχή σου. Χρειάζεται τη φροντίδα σου, όχι την κριτική σου. Όταν της δώσεις την αναγνώριση που χρειάζεται, θα αρχίσεις να βλέπεις καινούργιους τρόπους να την καλύψεις, τρόπους που δεν σε βαραίνουν, αλλά σε ενδυναμώνουν.

Για παράδειγμα, αν η ανάγκη σου είναι η επιβεβαίωση, ίσως στο παρελθόν την έψαχνες στους άλλους. Περίμενες από αυτούς να σου πουν ότι αξίζεις, ότι είσαι αρκετός. Είναι φυσικό να το κάνεις, γιατί όλοι χρειαζόμαστε να νιώσουμε ότι μας βλέπουν και μας εκτιμούν. Αλλά τι γίνεται όταν η επιβεβαίωση από τους άλλους γίνεται το κλειδί για την αυτοεκτίμησή σου; Αν τους δώσεις τη δύναμη να σε επιβεβαιώνουν, τους δίνεις και τη δύναμη να σου αφαιρέσουν αυτή την επιβεβαίωση.

Όταν αρχίζεις να κοιτάς μέσα σου, να γίνεσαι εσύ ο καθρέφτης της αποδοχής σου, κάτι αλλάζει. Όταν επιβραβεύεις τον εαυτό σου για κάθε μικρή σου προσπάθεια, για κάθε βήμα σου, χτίζεις τη δική σου εσωτερική σταθερότητα. Δεν εξαρτάσαι πια από τα λόγια ή τις σιωπές των άλλων. Νιώθεις ελεύθερος, γιατί είσαι η πηγή της δύναμης σου.

Προσπάθησε να φανταστείς πώς είναι να στέκεσαι σταθερός στη δική σου αλήθεια. Να δημιουργείς έναν ασφαλή χώρο μέσα σου, έναν χώρο όπου επιτρέπεις στον εαυτό σου να κάνει λάθη, να μαθαίνει, να εξελίσσεται. Να γίνεσαι η ηρεμία μέσα στην καταιγίδα. Δεν χρειάζεται πια να σε επικρίνεις για προηγούμενες συμπεριφορές σου. Αλλάζεις δημιουργώντας μέσα σου ένα περιβάλλον κατανόησης και φροντίδας.

Αυτή η ελευθερία, αυτή η γαλήνη, είναι το δώρο που σου προσφέρεις όταν αναγνωρίζεις και αγκαλιάζεις τις ανάγκες σου. Όταν σε συγχωρείς. Είναι το μονοπάτι προς έναν βαθύτερο εαυτό, γεμάτο δύναμη και φως.

Αγγελική Μπολουδάκη