Ειλικρίνεια, υπευθυνότητα, συνέπεια, καθρέφτισμα αλήθειας, κοινή οπτική για τη σχέση
3 Σεπτεμβρίου 2018Κάθε άνθρωπος έχει την αξία που δίνει στον εαυτό του
4 Σεπτεμβρίου 2018
Αν ως παιδί δεν ένιωθες αποδεκτή –ος για αυτό που ήσουν, νιώθεις κενό. Η προσωπική σου αλήθεια αμφισβητήθηκε ή δεν εκτιμήθηκε όσο χρειαζόσουν και λυπάσαι για αυτό.
Κάθε φορά που έρχεσαι σε επαφή με ένα γεγονός που σου προκαλεί θλίψη ή κάθε φορά που κάτι συμβαίνει μέσα σου που σε αναστατώνει, προσπαθείς να αποφύγεις το συναίσθημα που νιώθεις. Κάθε φορά που κάτι σε πονά, δυσκολεύεσαι να αποδεχτείς τον εαυτό σου. Θυμάσαι πως δεν σε αποδέχτηκαν όπως είσαι, με όλα σου τα συναισθήματα. Πώς να σε αποδεχτείς στη χαρά και στη λύπη, όταν αυτό δεν είναι εγγεγραμμένο στη μνήμη της καρδιάς σου; Σου είναι πιο εύκολο να θυμώσεις με τον εαυτό σου, όπως ως παιδί θύμωνες μαζί τους αλλά το θυμό τελικά τον γύριζες σε σένα, νομίζοντας πως δεν αξίζεις.
Όταν νιώθεις θλιμμένος και μη αποδεκτός, αυτή τη φορά από σένα, έστω υποσυνείδητα, καταφεύγεις σε αλόγιστες πράξεις προσπαθώντας να εξαφανίσεις αυτό το συναίσθημα. Αγοράζεις χωρίς όριο, με μανία κάποιες φορές. Νομίζεις ότι έτσι θα κερδίσεις την αποδοχή σου, μέσω μιας επιβεβαίωσης που έχεις ανάγκη να νιώσεις. Οι αγορές που κάνεις κάνουν το συναίσθημά σου, έστω πρόσκαιρα, να απογειώνεται και ξεχνάς ότι δεν ήσουν αποδεκτη -ός. Με τις σπατάλες που κάνεις φαντάζεσαι πως σβήνεις τη θλίψη και νομίζεις πως ό,τι έγινε, στην πραγματικότητα δεν έγινε ποτέ. Περιμένεις ότι θα γίνεις αποδεκτός με αυτόν τον τρόπο, θα πάρεις επιτέλους την εκτίμηση που έχεις ανάγκη. Νιώθεις «ευτυχισμένος» που μπορείς να εξαγοράσεις την προσοχή των άλλων. Καταναλώνεις και κάποιες φορές χωρίς όριο καταφεύγοντας στην ουσία σε μιαν αυταπάτη. «Εχω αυτό που δεν είχα στο παρελθόν», σκέφτεσαι. «Είμαι αποδεκτή –ός επιτέλους, γιατί κοιτάζομαι στο καθρέφτη μου και μου αρέσω».
-Γιατί όμως, άραγε, να καταναλώνω με αυτόν τον τρόπο και να μην αποταμιεύω τα χρήματά μου, κάτι που θα με βοηθήσει να εκτιμήσω αληθινά τον εαυτό μου, ενώ θα μου χαρίσει ασφάλεια; Γιατί να μην πειθαρχώ, προστατεύοντας τον εαυτό μου, βάζοντας όρια σε κάθε παντοδύναμο κομμάτι μου που πιστεύει πως μια μανιακή “λύση” θα με λυτρώσει από τον πόνο;
Επειδή ως παιδί δεν ένιωσες αποδεκτός όπως ήσουν, ένα κομμάτι του εαυτού σου σού λέει: «Αυτό που σου αξίζει είναι να είσαι ατημέλητη –ος, αφρόντιστη –ος, εγκαταλελειμμένη –ος». Με την υπερβολική κατανάλωση αποφεύγεις με μανιακό τρόπο το αίσθημα της παραμέλησης που σε κυριεύει, ώστε να μην το υιοθετήσεις και το εφαρμόσεις.
Όσο αποδέχεσαι τον εαυτό σου και δεν θυμώνεις με σένα, κατανοώντας ότι ως παιδιά προγραμματιστήκαμε με ένα συγκεκριμένο τρόπο και δεν έφταιγες για τις σκέψεις ή τις πράξεις σου στο παρελθόν, τόσο αναλαμβάνεις την ευθύνη του εαυτού σου στο σήμερα και αλλάζεις αυτά που μπορείς να αλλάξεις.
Αποχωρίζεσαι τις προσδοκίες σου για αυτό που νομίζεις πως θα μπορούσες να είσαι για να γίνεις αποδεκτός και δέχεσαι τις περιόδους θλίψης χωρίς να νιώθεις ένοχη –ος για αυτές.
Δεν καταφεύγεις σε μαγικές λύσεις που σε αφήνουν τελικά άδειο –α και ανασφαλή, αλλά σε λύσεις με σκέψεις για αυτό που αληθινά θέλεις, που να σου είναι πραγματικά χρήσιμο και να ενισχύει το αίσθημα αξίας για τον εαυτό σου.
Φροντίζεις τον εαυτό σου, χωρίς υπερβολές, θεωρώντας πως μια προσεγμένη εμφάνιση με πινελιές αισθητικής χαρίζουν στην αξία σου. Δεν επιλέγεις τις αγορές σου για να αρέσεις στους άλλους, ή για να κερδίσεις μιαν επιβεβαίωση που την έχεις ανάγκη, ή για να αντιδράσεις, αλλά γιατί αυτά που επιλέγεις τα χρειάζεσαι και ταιριάζουν στην αισθητική σου. Δεν εξαρτάσαι από την εμφάνισή σου αλλά ούτε και αδιαφορείς για αυτήν. Δεν της προσδίδεις εξιδανικευμένες διαστάσεις αλλά ούτε και την υποτιμάς.
Βλέπεις και νιώθεις ολοκληρωμένα τον εαυτό σου, νιώθεις δηλαδή ελεύθερα να είσαι εσύ, με έναν τρόπο που προσδιορίζει τη δική σου αλήθεια, την οποία αποδέχεσαι και χαίρεσαι με αυτήν.
Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας