Μόνο εάν νιώσουμε ενωμένοι με όλα μας τα συναισθήματα μπορούμε να αναπτύξουμε πραγματικά αυτό που είμαστε

Μάθαμε να απωθούμε τα συναισθήματά μας. Να τα κρύβουμε. Να κρυβόμαστε από αυτά. Να δεχόμαστε μόνο τα θετικά συναισθήματα. Τα «αρνητικά», τη λύπη, τη θλίψη, τον θυμό, την ζήλεια, κ.α. τα εξαφανίζουμε, τα προσπερνάμε. Ή έτσι νομίζουμε. Ενώ αυτά γράφονται στην ψυχή και στο σώμα μας.

Νομίζουμε πως δεν θα αγαπηθούμε, πως δεν θα γίνουμε αποδεκτοί, για αυτό και τα απωθούμε. Φοβόμαστε πως δεν θα είμαστε αξιαγάπητοι με όλα μας τα συναισθήματα.

Έτσι, δεν μάθαμε να τα διαχειριζόμαστε. Για να μην μας πνίγει η θλίψη, να τη μοιραζόμαστε. Με εκείνους που μπορούν να την αντέξουν. Για να μην ξεφύγει ο θυμός, να προσπαθούμε να καταλάβουμε αν δίκαια νιώθουμε έτσι ώστε να βάλουμε τα όρια μας ή χρειάζεται να ακούσουμε το μικρό παιδί μέσα μας που θυμώνει γιατί θυμάται το παρελθόν, ενώ στο παρόν χρειάζεται να επικοινωνήσει ό,τι νιώθει και χρειάζεται. Για να μην γίνει η ζήλεια φθόνος ή παράπονο, να γίνει κινητήριος δύναμη ώστε ο θαυμασμός και η εκτίμηση για τον εαυτό μας να πάρει τη θέση που του αξίζει

Τα συναισθήματα μας μας χρειάζονται ώστε να τα καταλάβουμε. Να τους δώσουμε χώρο στην ψυχή μας ώστε να εκφραστούν. Να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε αν αφορούν το παρελθόν μας και χρειάζεται να τα θεραπεύσουμε ή το παρόν μας επιδιώκοντας την ισότιμη επικοινωνία χάρη σε αυτά.

Αν τα απωθείτε συνεχώς, χρειάζεται να αναρωτηθείτε «που πάνε αυτά τα συναισθήματα;», «τι θα απογίνουν χωρίς εσάς;» «με τι τρόπο θα γραφτούν στο σώμα και στην ψυχή σας;».

Μην τα φοβάστε… Τα συναισθήματα μας είναι ο οδηγός μας. Γίνονται ο οδηγός μας αν τα σεβαστούμε, αν μάθουμε να τα κατανοούμε, αν προσπαθούμε να καταλάβουμε αν αφορούν στην τωρινή πραγματικότητά μας ώστε να τα επικοινωνήσουμε.

Η τελειότητα υπάρχει στην ένωση. Στην αποδοχή κάθε πλευράς του εαυτού μας, χωρίς να την χαρακτηρίζουμε πολύ περισσότερο να την επικρίνουμε. Στην κατανόηση των πράξεων μας. Στους απολογισμούς που κάνουμε με κατανόηση και επιείκεια.  Μόνο εάν νιώσουμε ενωμένοι με όλα μας τα συναισθήματα μπορούμε να αναπτύξουμε πραγματικά αυτό που είμαστε.

Αγγελική Μπολουδάκη