Να μάθουμε να βλέπουμε στον Άλλον έναν Άνθρωπο που έχει ανάγκη να καταλάβει

Όταν ένας άνθρωπος, μια ομάδα, ένα σύστημα προτείνει κάτι σε έναν άνθρωπο, σε μια ομάδα ή σε ένα σύστημα, αν του το επιβάλει, θα υπάρξει αντίδραση και αντίσταση.

Εάν πραγματικά θέλει να του επικοινωνήσει κάτι, χρειάζεται να του το προτείνει με τρόπο που και ο ίδιος ν’ αντιλαμβάνεται ότι έχει όφελος από αυτήν την πρόταση.

Κανείς άνθρωπος, ομάδα ή σύστημα δεν είναι μέσο για να επιτύχουμε αυτά που χρειάζεται να γίνουν. Μέσο είναι η επικοινωνία που όσο περισσότερο στοχεύει στην βελτίωση των ανθρώπων, των ομάδων, του συστήματος, στους οποίους απευθύνεται, τόσο πιο εύκολα γίνεται αποδεκτή η πρόταση που τους αφορά.

Κανείς άνθρωπος, ομάδα ή σύστημα δεν είναι αντικείμενο που για να του περάσουμε κάτι πρέπει να του επιβληθούμε.

Πρέπει να κοπιάσουμε, να φερθούμε με υπευθυνότητα, ώστε να δούμε τι πραγματικά χρειάζεται ο άλλος, για να κάνει αποδεκτή μια πρόταση που θέλουμε να του επικοινωνήσουμε, να καταλάβει ότι και ο ίδιος έχει κάποιο προσωπικό ή ομαδικό συμφέρον από αυτήν.

Όσο κι αν χρειάζεται να γίνει κάτι, υπευθυνότητα σημαίνει να νοιαζόμαστε πραγματικά και έγνοια σημαίνει διερεύνηση αναγκών, αντισταθμιστικά οφέλη.

Ο άνθρωπος είναι άνθρωπος και σαν άνθρωπος πρέπει να αντιμετωπίζεται. Ο άνθρωπος όπου κι αν ανήκει. Όταν κατηγορούμε τους μεν ή τους δε, χάνουμε την ανθρωπιά μας. Προτάσεις χρειάζεται να κάνουμε, ο καθένας σύμφωνα με τις γνώσεις μας και το ενδιαφέρον μας. Να μάθουμε να βλέπουμε τον Άλλον σαν φίλο που έχει ανάγκη να καταλάβει και όχι σαν αντίπαλο που πρέπει να τον εξαφανίσουμε όταν εμποδίζει τα σχέδια μας.

Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας