Μην το παίρνεις προσωπικά

Όταν κάποιος επηρεάζεται έντονα από τα λόγια των άλλων, αυτό συνήθως υποδηλώνει ότι δεν έχει διαμορφώσει σταθερά τη δική του αίσθηση αξίας. Από την παιδική ηλικία, όταν η κρίση των άλλων για το άτομο ήταν ασταθής, αναπτύχθηκε η αίσθηση ότι η αξία καθορίζεται από το πώς τον βλέπουν οι άλλοι. Αυτό δημιουργεί ανασφάλεια και καθιστά το άτομο ευάλωτο σε αρνητικά σχόλια, τα οποία επηρεάζουν τη δική του αυτοεικόνα.

Υπάρχουν δύο βασικοί τρόποι με τους οποίους οι άλλοι μπορεί να μιλήσουν για εμάς:

• Με ενδιαφέρον και πρόθεση βελτίωσης: Σε αυτή την περίπτωση, ο άλλος μιλά με στόχο να βελτιωθεί η σχέση, εκφράζοντας τα συναισθήματά του και προσπαθώντας να συνδεθεί.

• Με κριτική και ακύρωση: Αντίθετα, όταν κάποιος μιλά με αρνητικό τρόπο, συχνά αντανακλά τους δικούς του φόβους και τραύματα. Δεν απευθύνεται ουσιαστικά σε εμάς, αλλά εκφράζει το πώς έμαθε να συνδέεται και να επικοινωνεί μέσα από δικές του πληγές.

Οι άνθρωποι συχνά μεταβιβάζουν τα συναισθήματά τους από άλλες σχέσεις στη δική μας σχέση μαζί τους. Όταν κάποιος μιλά αρνητικά για εμάς, μπορεί να εκφράζει συναισθήματα που ανήκουν σε άλλους ανθρώπους ή καταστάσεις και όχι σε εμάς. Αυτό το κάνει συχνά χωρίς συνειδητοποίηση, επειδή κουβαλάει τραύματα που δεν έχει επεξεργαστεί.

Αν κάποιος έχει ζήσει με το φόβο της απόρριψης ή της εγκατάλειψης, κάθε αρνητικός λόγος από άλλους ενεργοποιεί αυτό το τραύμα, δημιουργώντας την αίσθηση ότι δεν αξίζει. Όταν δεν έχουμε εδραιώσει την αίσθηση της προσωπικής μας αξίας, χρειαζόμαστε την επιβεβαίωση των άλλων και έτσι επηρεαζόμαστε έντονα από τις αρνητικές τους κρίσεις.

Συχνά, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, κλεινόμαστε στον εαυτό μας και γινόμαστε εγωιστές λόγω των τραυμάτων μας. Σαν παιδιά, πιστεύουμε ότι ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από εμάς, και όταν κάποιος μας κρίνει, θεωρούμε ότι αφορά αποκλειστικά εμάς, ενώ στην πραγματικότητα αφορά τη δική του οπτική.

Δεν είμαστε θύματα των συνθηκών, αλλά πρωταγωνιστές της ζωής μας. Ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να υπάρχει με τον δικό του τρόπο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να δεχόμαστε παθητικά την αρνητικότητα των άλλων. Όσο λιγότερο επηρεαζόμαστε από τις κρίσεις των άλλων, τόσο περισσότερο συντονιζόμαστε με τη δική μας αλήθεια και μπορούμε να υποστηρίξουμε τις απόψεις μας, τις αποφάσεις μας και τις πράξεις μας.

Όταν κατανοούμε τους δικούς μας πόνους και τα τραύματά μας, μπορούμε να τα αγκαλιάσουμε και να τα ενσωματώσουμε στη ζωή μας. Αυτό μας επιτρέπει να αντιδρούμε με ωριμότητα στον πόνο του άλλου και να βάζουμε όρια, ώστε να μην επηρεαζόμαστε από τις δικές του προβολές και μεταβιβάσεις.

Όταν η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας είναι σταθερή, δεν αναζητούμε την επιβεβαίωση στα λόγια των άλλων, αλλά την αλήθεια στα συναισθήματα. Κάθε διάλογος μπορεί τότε να είναι χρήσιμος, να μας εξελίσσει και να ενδυναμώνει τη συναισθηματική μας σύνδεση. Χρειάζεται, όμως, υψηλό επίπεδο συναισθηματικής και πνευματικής ωριμότητας για να αντιμετωπίζουμε τον κόσμο με ανοιχτή καρδιά και να διατηρούμε την ακεραιότητά μας απέναντι στις προκλήσεις της ζωής.

Με αυτό τον τρόπο, κατανοούμε καλύτερα τον εαυτό μας και τις σχέσεις μας, κρατώντας σταθερή την αίσθηση της αξίας μας ανεξάρτητα από τις εξωτερικές επιδράσεις.

Αγγελική Μπολουδάκη