Ο Γιωργάκης, ένα δωδεκάχρονο αγόρι, ενώ περπατούσε στην αμμουδιά με τη μαμά του, ξαφνικά τη ρώτησε:
«Μαμά, πώς μπορώ να κρατήσω ένα φίλο;»
Η μητέρα του για μια στιγμή σάστισε με το αναπάντεχο της ερώτησης του γιού της. Με μια γρήγορη κίνηση έσκυψε και πήρε στη φούχτα της όση άμμο μπορούσε. Την έκλεισε στις παλάμες της δυνατά αλλά εκείνη γλιστρούσε σιγά-σιγά και διέφευγε ανάμεσα από τα δάχτυλά της. Όσο την έσφιγγε δυνατότερα στις παλάμες της για να την συγκρατήσει, τόσο μεγαλύτερη απώλεια είχε! Στον κίνδυνο να χάσει όλη την άμμο, άνοιξε τις παλάμες της. Η άμμος αυτοστιγμεί σταμάτησε να διαρρέει!
Ο Γιωργάκης κοιτούσε απορημένος με ορθάνοιχτα τα παιδικά του μάτια. Τέλος δίνοντας ένα φιλί στη μαμά του, ξεφώνισε γεμάτος ενθουσιασμό:
«Τώρα κατάλαβα. Όταν νιώθει λεύτερος!».
Επιμέλεια: Αθανάσιος Γκάτζιος
http://www.isagiastriados.com/2012-02-29-11-16-42/2134-%CF%80%CF%8E%CF%82-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CF%8E-%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AE%CF%83%CF%89-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%86%CE%AF%CE%BB%CE%BF.html
Οι φιλίες για να είναι ουσιαστικές, χρειάζονται σταθερότητα και συνέπεια στα συναισθήματα, όπως χρειάζονται και ελευθερία. Κάθε σχέση έχει ανάγκη τόσο από ανάσες ελευθερίας όσο και από συναισθηματικό κράτημα. Οι άνθρωποι νιώθουν ωραία όταν αναπτύσσεται καθένας μόνος του κι όταν συναντιούνται απολαμβάνουν το μοίρασμα χάρη στο «μαζί». Ένα “μαζί” ουσιαστικό, γόνιμο και δημιουργικό. Ένα μαζί που γαληνεύει τις καρδιές τους και χαρίζει φτερά στα όνειρά τους χάρη στην κατανόηση, στην εμπιστοσύνη, στο σεβασμό και στην εκτίμηση.
Αγγελική Μπολουδάκη