Συναισθηματική σύνδεση

Όταν σε παρηγορείς, δεν είναι απλώς μια στιγμή ανακούφισης. Είναι μια στιγμή αλήθειας, μια στιγμή επιστροφής σε σένα. Καθησυχάζεις τις ενοχές σου όχι για να τις σωπάσεις, αλλά για να τις ακούσεις. Για να δεις τι σου λένε, τι ζητούν από σένα. Και μέσα από αυτή τη συνάντηση με τον εαυτό σου, γεννιέται η σύνδεση.

Συνδέεσαι με τις ανάγκες σου, με τις επιθυμίες σου, με τις πληγές σου. Και όταν το κάνεις αυτό, δεν φοβάσαι την απόρριψη. Γιατί ξέρεις πως δεν υπάρχει τίποτα μέσα σου που αξίζει να απορριφθεί. Τίποτα που να χρειάζεται να κρυφτεί.

Όταν εμπιστεύεσαι εσένα, εμπιστεύεσαι και τους άλλους. Δεν έχεις την ανάγκη να προστατευτείς από αυτούς, ούτε να τους κρατήσεις σε απόσταση. Δεν σε τρομάζει η αλήθεια σου, δεν σε βαραίνει η ευαλωτότητά σου. Την εκφράζεις. Και τότε, οι άλλοι μπορούν να σε ακούσουν. Να δουν σε σένα κάτι που θα φωτίσει και τη δική τους διαδρομή.

Ο φόβος της απόρριψης σε κάνει να απορρίπτεις. Να αμύνεσαι, να κλείνεσαι, να χτίζεις τείχη. Όμως, όταν δεν επικρίνεις εσένα, όταν αρχίσεις να σε εμπιστεύεσαι, τα τείχη πέφτουν. Και εκεί, μέσα από τα ερείπια της παλιάς άμυνας, αναδύεται η αληθινή επικοινωνία.

Με λόγια καρδιάς. Με λόγια που έχουν τη δύναμη όχι να πείσουν, αλλά να αγγίξουν. Με λόγια που δεν προσπαθούν να αλλάξουν τον άλλο, αλλά του δίνουν τον χώρο να αλλάξει ο ίδιος.

Γιατί όταν συνδέεσαι με τον εαυτό σου, συνδέεσαι αληθινά και με τους άλλους. Και μέσα από αυτή τη σύνδεση, όλα γίνονται δυνατά.

Αγγελική Μπολουδάκη

Το ποίημα στην εικόνα είναι της Γιόλας Αναγνωστοπούλου