Χρόνια πολλά στους πατεράδες

Χρόνια πολλά στους πατεράδες που η παρουσία τους αποτελεί φάρο σταθερότητας και αγάπης. Σε εκείνους που κατανοούν ότι ο ρόλος τους δεν σταματά στα λόγια, αλλά εκτείνεται στις πράξεις που ενσαρκώνουν τις αξίες που θέλουν να μεταδώσουν. Σε εκείνους που οι υποσχέσεις τους δεν είναι απλές δηλώσεις, αλλά ζωντανές μαρτυρίες συνέπειας, όπου τα παιδιά τους μαθαίνουν τι σημαίνει να κρατάς τον λόγο σου και να είσαι σταθερός.

Χρόνια πολλά σε εκείνους που διδάσκουν με το παράδειγμά τους. Δεν μιλούν για σεβασμό απλώς, αλλά τον ζουν, σεβόμενοι κάθε παιδική ανάγκη και κάθε άνθρωπο γύρω τους. Που δείχνουν στα παιδιά τους πώς να αγαπούν, να συγχωρούν και να αναλαμβάνουν ευθύνη, πρώτα μέσα από τη δική τους συμπεριφορά. Γιατί δεν μπορείς να διδάξεις σε ένα παιδί την αξία του σεβασμού αν το ίδιο δεν την έχει νιώσει, ούτε μπορείς να μιλήσεις για ευθύνη όταν δεν αναγνωρίζεις τα δικά σου λάθη ή αρνείσαι να τα επανορθώσεις.

Χρόνια πολλά στους πατεράδες που στέκονται παρόντες στη συντροφική σχέση, χτίζοντας μια βάση αμοιβαίου σεβασμού και εκτίμησης. Που κατανοούν πως η ποιότητα της σχέσης με τον/τη σύντροφό τους καθρεφτίζεται στην ψυχολογική ασφάλεια των παιδιών τους. Ακόμη και σε περιπτώσεις που η σχέση δεν μπορεί να συνεχιστεί, χωρίζουν με ωριμότητα και σεβασμό, παραμένοντας συνοδοιπόροι στην ανατροφή των παιδιών τους, προσφέροντάς τους το σταθερό έδαφος που χρειάζονται για να νιώθουν ασφάλεια και εμπιστοσύνη.

Χρόνια πολλά σε εκείνους που διαχειρίζονται τα δικά τους συναισθήματα με υπευθυνότητα, ώστε να μην τα φορτώνουν στα παιδιά τους. Που δεν αναζητούν συναισθηματική ανακούφιση από τα παιδιά, αλλά αντίθετα δημιουργούν έναν χώρο όπου τα παιδιά μπορούν να νιώσουν ασφάλεια και να αναπτυχθούν. Σε εκείνους που κατανοούν ότι η φροντίδα είναι μια πράξη που ξεκινά από μέσα τους, διαχειριζόμενοι τις δικές τους πληγές και τραύματα, ώστε να μην τα μεταφέρουν στην επόμενη γενιά.

Χρόνια πολλά στους πατεράδες που βάζουν όρια με σεβασμό, εξηγώντας τα με τρόπο που τα παιδιά τους κατανοούν και αποδέχονται. Που προστατεύουν τα παιδιά τους από εξωτερικές και εσωτερικές απειλές, χωρίς να καταπατούν την ιδιωτικότητα και την αυτονομία τους. Που δεν φοβούνται να πουν «όχι», όταν είναι για το καλό των παιδιών τους, αλλά ούτε και «ναι», όταν χρειάζεται να σεβαστούν τις επιθυμίες και τα όριά τους. Είναι οι πατεράδες που δεν επιδιώκουν να είναι φίλοι με τα παιδιά τους, αλλά αποτελούν την ασπίδα και την καθοδήγησή τους, χτίζοντας μια σχέση εμπιστοσύνης και σεβασμού.

Χρόνια πολλά σε εκείνους που η αγάπη τους δεν εξαρτάται από τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες, ούτε από τις δικές τους ούτε από των παιδιών τους. Η αγάπη τους είναι αδιάκοπη, ειλικρινής και ολοκληρωτική. Είναι οι πατεράδες που δέχονται τα παιδιά τους όπως είναι, που τους επιτρέπουν να κάνουν λάθη και να μαθαίνουν από αυτά, προσφέροντας τους το χώρο και τη στήριξη για να εξελιχθούν στη δική τους μοναδική διαδρομή.

Χρόνια πολλά στους πατεράδες που με θάρρος κοιτούν τον εαυτό τους στον καθρέφτη, αντιμετωπίζουν τις αδυναμίες τους και δεν επιτρέπουν στις πληγές του παρελθόντος να καθορίσουν το παρόν τους. Σε εκείνους που κατανοούν ότι τα παιδιά δεν είναι απλώς προεκτάσεις του εαυτού τους, αλλά αυτόνομες προσωπικότητες, γεμάτες δυναμική και δυνατότητες. Που αναγνωρίζουν τις αντιδράσεις των παιδιών τους ως μέρος της φυσικής τους ανάπτυξης και δεν τις βλέπουν μέσα από το πρίσμα των δικών τους τραυμάτων.

Χρόνια πολλά σε εκείνους που αντιλαμβάνονται ότι η συμπεριφορά ενός παιδιού μπορεί να αντικατοπτρίζει αλήθειες της οικογενειακής δυναμικής. Που δεν αγνοούν αυτά τα μηνύματα, αλλά τα χρησιμοποιούν ως κίνητρο για να εξελιχθούν οι ίδιοι, να βελτιώσουν τη σχέση τους με το παιδί τους και να ενισχύσουν τη συνοχή της οικογένειας.

Χρόνια πολλά στους πατεράδες που βρίσκονται εκεί, όχι μόνο με το σώμα, αλλά με την ψυχή τους. Που επενδύουν χρόνο, σκέψη και συναίσθημα στη σχέση με το παιδί τους. Που δίνουν όχι μόνο αυτά που έχουν, αλλά και αυτά που ίσως δεν έλαβαν ποτέ από τους δικούς τους γονείς. Γιατί γνωρίζουν ότι η πραγματική αγάπη δεν μένει στα λόγια, αλλά εκφράζεται μέσα από πράξεις κατανόησης, αποδοχής, προστασίας, ορίων και ουσιαστικής καθοδήγησης.

Χρόνια πολλά στους πατεράδες που δίνουν την ψυχή τους για να βοηθήσουν τα παιδιά τους να γίνουν η καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους. Που γνωρίζουν ότι η αγάπη δεν είναι απλώς ένα συναίσθημα, αλλά μια ασταμάτητη δέσμευση να προσφέρεις, να φροντίζεις και να δημιουργείς τις προϋποθέσεις για να ανθίσουν τα παιδιά σου. Εσείς, οι πατεράδες της καρδιάς και της ουσίας, είστε οι πραγματικοί ήρωες κάθε μέρας.

Αγγελική Μπολουδάκη