Απελευθέρωση από τον έλεγχο

Αν μεγαλώσατε σε ένα περιβάλλον γεμάτο επίκριση, έλεγχο και συνεχείς υποδείξεις, είναι πιθανό κάθε φορά που τολμάτε να ακολουθήσετε τα δικά σας «θέλω», ένας εσωτερικός έλεγχος να αναστέλλει τις αποφάσεις σας. Αυτό μπορεί να σας κάνει να αμφισβητείτε τις επιθυμίες σας, είτε να τις καταπιέζετε, είτε να ακολουθείτε πράγματα που δεν είναι σε αρμονία με τις αξίες σας. Ο φόβος της επίκρισης και της τιμωρίας που κουβαλάτε από το παρελθόν γίνεται ένας έλεγχος που σας εμποδίζει να ζήσετε το παρόν με τον τρόπο που πραγματικά θέλετε. Συχνά, είτε λειτουργείτε παρορμητικά και ανώριμα, είτε περιορίζεστε σε αυστηρά στερεότυπα που ακυρώνουν αυτό που πραγματικά επιθυμείτε.

Αν ελευθερωθείτε από αυτόν τον έλεγχο, θα είναι πιο εύκολο να αναγνωρίσετε και να αποδεχτείτε τις δικές σας επιθυμίες. Θα αποκτήσετε τη διαύγεια που χρειάζεστε για να δείτε τι θέλετε, σύμφωνα με το ποιοι είστε, και να το υλοποιήσετε.

Όταν απελευθερωθείτε από την αναπαραγωγή συναισθημάτων και σκέψεων που σας κρατούν εγκλωβισμένους στο παρελθόν, θα βρεθείτε πιο κοντά στην αρμονία με τα συναισθήματα και τις σκέψεις σας. Όσο εξαρτάστε από τον έλεγχο και την ανάγκη να αναπαράγετε παλιές εικόνες, τόσο τα συναισθήματα και οι σκέψεις σας θα υπαγορεύονται από αυτές, οδηγώντας σας στην αμφισβήτηση της αξίας σας. Σε αυτή την περίπτωση, ο στόχος σας γίνεται η αναζήτηση επιβεβαίωσης, αντί της εσωτερικής ένωσης με τον εαυτό σας. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει θυμό, τόσο προς τον εαυτό σας όσο και προς τους άλλους, καθώς νιώθετε εξαρτημένοι και ετεροκαθοριζόμενοι από τους γύρω σας.

Όταν η ελευθερία σας εξαρτάται από τη βούληση των άλλων, η αλήθεια σας αλλοιώνεται μπροστά σε συνεχείς προσαρμογές, ώστε να λαμβάνετε την επιβεβαίωση που επιζητάτε. Έτσι, χάνετε τη διαύγεια να αφοσιωθείτε στα δικά σας θέλω, με τον τρόπο που πραγματικά τα επιθυμείτε. Μέσα σας υπάρχει ένα ανακυκλούμενο ερώτημα: «Γιατί δεν παίρνω αυτό που χρειάζομαι;», αντί να εστιάζετε στο «Τι μπορώ να κάνω για να νιώσω ενότητα με τον εαυτό μου, τους άλλους και τη ζωή γύρω μου;».

Ο φόβος της επίκρισης ή της αμφισβήτησης γεννά αμφιβολίες και σας κάνει να προσκολλάστε στην προοπτική της αποτυχίας. Αυτό οδηγεί συχνά σε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, που τελικά προκαλεί το αποτέλεσμα που φοβάστε.

Οι σκέψεις αυτές δεν επιτρέπουν στο μυαλό σας να αναπνεύσει ελεύθερα. Αντίθετα, στα συναισθήματά σας κυριαρχεί ο φόβος, η αγωνία, ο θυμός, η εξάρτηση από τις αντιδράσεις των άλλων, και τελικά μια απόσταση από την αληθινή σας επιθυμία. Δεν θέτετε τον εαυτό σας σε προτεραιότητα ή, όταν το κάνετε, συχνά ακυρώνετε τους άλλους.

Για να εμπιστευτείτε την αξία σας, χρειάζεται να έρθετε σε επαφή με τον πυρήνα του είναι σας. Να νιώσετε την εσωτερική ενότητα που κολλάει κάθε ραγισμένο κομμάτι του εαυτού σας. Μέσα από την αποδοχή, την κατανόηση και τη φροντίδα του εαυτού σας, οι ρωγμές επουλώνονται. Αντιλαμβανόμενοι ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε με «μαγικό» τρόπο όσα μας έλειψαν στο παρελθόν, και ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να αναπαράγουμε τις ελλείψεις αυτές, αποχαιρετούμε ευγνώμονες τις ουτοπίες που μας συντρόφευαν έως τώρα. Όταν αποδεχόμαστε ότι κανείς δεν μπορεί να μας προσφέρει ένα διαφορετικό παρελθόν, μπορούμε να βλέπουμε τους άλλους όπως είναι και να κατανοούμε τις δικές τους ανάγκες.

Βλέποντας την αλήθεια μας όπως είναι, όσο επώδυνη κι αν είναι, εργαζόμαστε για να μετατρέψουμε κάθε ρόλο μας σε κάτι ουσιαστικό, που έχει νόημα πρώτα για εμάς και στη συνέχεια για τους άλλους. Ο ρόλος του «θύματος» μας κρατά σε μια θέση υποτίμησης του εαυτού μας, ενώ ο ρόλος του «σωτήρα» μας αδειάζει. Συνειδητοποιώντας ότι κανείς δεν μπορεί να αλλάξει το παρελθόν μας, μπορούμε πιο εύκολα να μάθουμε να λειτουργούμε ισότιμα στις σχέσεις μας, δίνοντας και εκτιμώντας εκεί όπου το συναίσθημα ακούγεται και οι σκέψεις εξελίσσονται.

Όταν ελευθερωνόμαστε από τον έλεγχο, δεν νιώθουμε την ανάγκη να αναπαράγουμε στερεότυπα ή να αντιδρούμε. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η αλήθεια της επιθυμίας μας, μια αλήθεια που ελευθερώνει την ψυχή μας.

Αφήνουμε τον εαυτό μας ελεύθερο στην επιθυμία μας, η οποία είναι συντονισμένη με τα βασικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς μας, με σεβασμό, ευθύνη και ωριμότητα. Έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, δεσμευόμαστε με τις αποφάσεις μας και χαιρόμαστε τη ζωή. Δεσμευόμαστε με ό,τι είναι σε αρμονία με την επιθυμία μας και αποχωριζόμαστε με σεβασμό ό,τι μας απομακρύνει από αυτήν.

Κάθε φορά που επιθυμείτε κάτι, αφουγκραστείτε τα συναισθήματα και τις σκέψεις σας γύρω από αυτό: Σας βοηθούν να εκτιμάτε και να αγαπάτε περισσότερο τον εαυτό σας; Νιώθετε τρυφερότητα και ευγένεια προς τον εαυτό σας; Νιώθετε ελεύθεροι να κάνετε νέες σκέψεις, να δημιουργήσετε, να αγαπήσετε, να ενδιαφερθείτε για τη ζωή, εκτιμώντας τον εαυτό σας και καθετί στη ζωή σας;

Δημιουργούμε στο μυαλό μας σενάρια που μας εμποδίζουν να ζήσουμε. Όσο ελευθερωνόμαστε από αυτά, τόσο περισσότερο χαιρόμαστε τη ζωή που ζούμε, γιατί τη νιώθουμε δική μας.

Αγγελική Μπολουδάκη