Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει στην ώρα του και θα είναι ευλογημένο
30 Δεκεμβρίου 2020
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
1 Ιανουαρίου 2021

Η ζωή μας ένας χάρτης με ένα αρμονικό σχέδιο θεικής προέλευσης. Πόσες φορές όμως βγάζουμε αντίθετα συμπεράσματα…

Αποχαιρετώντας το 2020, πλησίασα στη βιβλιοθήκη μου και ξεχώρισα ένα βιβλίο. Με διάλεξαν κάποια  απόσπασματα και τα μοιράζομαι μαζί σας.

Η ζωή μας ένας χάρτης με ένα αρμονικό σχέδιο θεικής προέλευσης. Πόσες φορές όμως βγάζουμε αντίθετα συμπεράσματα…

◊◊ ◊◊ ◊◊ ◊◊ ◊◊ ◊◊ ◊◊ ◊◊ ◊◊ ◊◊ ◊◊ ◊ ◊◊ ◊◊ ◊◊ ◊◊ ◊◊ ◊◊ ◊◊ ◊◊ ◊◊ ◊◊ ◊◊ ◊◊◊◊ ◊◊ ◊◊◊◊ ◊◊ ◊◊◊◊ ◊◊ ◊◊

Ο ταξιδιώτης αναγνωρίζει το λίγο που είναι δικό του, ανακαλύπτοντας το πολύ που δεν είχε και που ποτέ δε θα έχει…

-Οι πόλεις επίσης πιστεύουν πως είναι έργο του μυαλού ή της τύχης, αλλά ούτε το ένα ούτε το άλλο φτάνουν για να κρατήσουν όρθια τα τείχη τους. Αυτό που χαίρεσαι σε μια πόλη δεν είναι τα εφτά ή εβδομήντα εφτά της θαύματα, αλλά η απάντηση που δίνει σ’ ένα σου ερώτημα.

– ‘Η το ερώτημα που σου βάζει αναγκάζοντας σε ν’ απαντήσεις, όπως η Θήβα με το στόμα της Σφίγγας.

-Ξεκίνα, ερεύνησε όλες τις ακτές και ψάξε για αυτήν την πόλη, είπε ο Χαν στον Πόλο. Ύστερα γύρνα να μου πεις αν τ’ όνειρό μου ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Συγχώρεσέ με, κύριε, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αργά ή γρήγορα θα μπαρκάρω από εκείνον το μώλο, είπε ο Μάρκο, όμως δε θα γυρίσω πίσω να σου αναφέρω γι’ αυτήν. Η πόλη υπάρχει και έχει ένα απλό μυστικό: γνωρίζει μόνο αναχωρήσεις κι όχι επιστροφές.

Οι πόλεις και ο ουρανός

Στην Ευδοξία, που εκτείνεται και πάνω και κάτω, με ελικοειδή δρομάκια, σκάλες, αδιέξοδα, χαμόσπιτα, φυλάνε ένα χαλί όπου μπορείς να δεις την αληθινή μορφή της πόλης. Με την πρώτη ματιά τίποτα δε φαίνεται να μοιάζει λιγότερο στην Ευδοξία από το σχέδιο του χαλιού, διατεταγμένο σε συμμετρικά θέματα που επαναλαμβάνονται τα σχήματά τους κατά μήκος ίσιων και κυκλικών γραμμών, υφασμένο με πανέμορφες χρωματιστές κλωστές, που μπορείς να ακολουθήσεις τη διαπλοκή τους σ’ όλο το μάκρος του στημονιού. Αν όμως σταθείς και το εξετάσεις με προσοχή, πείθεσαι πως σε κάθε μέρος του χαλιού ανταποκρίνεται ένα μέρος της πόλης κι ότι όλα τα πράγματα που υπάρχουν σ’ αυτήν έχουν συμπεριληφθεί στο σχέδιο, βαλμένα σύμφωνα με τις πραγματικές τους σχέσεις, που ξεφεύγουν απ’ το μάτι σου καθώς αφαιρείσαι με το πήγαιν’ έλα, το πλήθος, το συνωστισμό. Όλη η σύγχυση της Ευδοξίας, τα γκαρίσματα των μουλαριών, οι μουντζούρες, η μυρωδιά των ψαριών, είναι αυτό που γίνεται αισθητό στην ελλιπή προοπτική που συλλαμβάνεις αλλά το χαλί δείχνει ότι υπάρχει ένα σημείο απ’ όπου η πόλη φανερώνει τις πραγματικές της αναλογίες, το γεωμετρικό σχέδιο που κρύβεται στην παραμικρή της λεπτομέρεια.

Είναι εύκολο να χαθείς στην Ευδοξία: αλλά όταν συγκεντρώνεσαι και κοιτάζεις το χαλί, αναγνωρίζεις το δρόμο που έψαχνες σε ένα νήμα κρεμεζί ή λουλακί ή στο χρώμα του αμάραντου, κι αυτό, μ’ ένα μακρύ γύρο, σε φέρνει σ’ ένα πορφυρόχρωμο μαντρότοιχο που είναι το πραγματικό σημείο του προορισμού σου. Κάθε κάτοικος της Ευδοξίας αντιπαραβάλλει στην αμετακίνητη τάξη του χαλιού τη δική του εικόνα της πόλης, μια αγωνία δική του, κι ο καθένας μπορεί να βρει κρυμμένη ανάμεσα στα αραβουργήματα μια απάντηση, την εξιστόρηση της ζωής του, τα γυρίσματα της μοίρας.

Για τη μυστηριώδη σχέση δυο αντικειμένων τόσο διαφορετικών όπως το χαλί κι η πόλη ρωτήθηκε ένα μαντείο. Ένα από τα δυο αντικείμενα – ήταν η απάντηση- έχει τη μορφή που οι θεοί έδωσαν στον έναστρο ουρανό και στις τροχιές όπου γυρίζουν οι κόσμοι: το άλλο είναι μια κατά προσέγγιση αντανάκλαση, όπως κάθε ανθρώπινο έργο.

Για αρκετό καιρό οι οιωνοσκόποι ήταν σίγουροι πως το αρμονικό σχέδιο του χαλιού ήταν θεικής προέλευσης· έτσι ερμηνεύτηκε ο χρησμός, χωρίς περιθώρια για αμφισβητήσεις. Όμως με τον ίδιο τρόπο εσύ μπορείς να βγάλεις αντίθετα συμπεράσματα: πως ο αληθινός χάρτης του σύμπαντος είναι η πόλη Ευδοξία έτσι όπως είναι, ένας λεκές που απλώνεται χωρίς μορφή, με όλους τους δρόμους σε ζιγκ – ζαγκ, σπίτια που καταρρέουν το ένα πάνω στο άλλο μέσα σε σκόνη, κραυγές στο σκοτάδι.

Ίταλο Καλβίνο, Οι αόρατες πόλεις, Οδυσσέας