Δεν χρειάζεται να ονειροπολείς για να αντέχεις την πραγματικότητα…
16 Ιανουαρίου 2022
Το τραύμα
20 Ιανουαρίου 2022

Αγάπη και θυσία

Σκέψου για λίγο έναν άνθρωπο που από μικρό παιδί έμαθε να θυσιάζει τα θέλω του, να κρύβει τα συναισθήματά του, να δαμάζει τις ανάγκες του για χάρη των άλλων. Αυτός ο άνθρωπος μεγάλωσε πιστεύοντας ότι η αγάπη κερδίζεται μόνο μέσα από τη θυσία, ότι η αξία του μετριέται μέσα από την ικανοποίηση των άλλων. Έμαθε να αντέχει καταστάσεις που πονάνε, να σιωπά όταν πληγώνεται, να παραμερίζει τον εαυτό του για να δώσει χώρο στον άλλον.

Όμως, με τα χρόνια, η αποδοχή αυτής της πραγματικότητας γίνεται δυσβάσταχτη. Το παιδί αυτό, που πια έχει μεγαλώσει, δυσκολεύεται να αναγνωρίσει τις δικές του ανάγκες, να βάλει όρια, να νιώσει την αληθινή του αξία. Αντίθετα, νιώθει έναν αόρατο δεσμό με καταστάσεις δύσκολες και ανισόρροπες, που του θυμίζουν τις παλιές, γνώριμες θυσίες. Σχέσεις γεμάτες αβεβαιότητα και συναισθηματική ανισότητα τον έλκουν, καθώς κουβαλά μέσα του την πεποίθηση πως πρέπει να δίνει ασταμάτητα για να κερδίσει την αγάπη.

Πώς όμως να επιλέξεις σχέσεις που σε εκτιμούν, όταν εσύ ο ίδιος δεν αποδέχεσαι εσένα;

Είναι δύσκολο να δεις τη θυσία σου ως κάτι που σου αφαιρεί δύναμη, γιατί έχεις μάθει να την ονομάζεις «αγάπη». Σου μοιάζει φυσικό να δικαιολογείς κάθε πληγή, κάθε αστοχία του άλλου, να ρίχνεις το φταίξιμο στις δικές του δυσκολίες ή στο παρελθόν του. Είσαι έτοιμος να αγαπήσεις ακόμα πιο πολύ, να υπομείνεις λίγο ακόμα, πιστεύοντας πως η δική σου δύναμη αρκεί για να αλλάξει η σχέση. Κι όμως, σιγά σιγά, η προσπάθεια αυτή σε κουράζει, σε εξαντλεί, σε κάνει να νιώθεις κενός. Η αγάπη σου γίνεται μονόπλευρη, μια επώδυνη διαδρομή χωρίς προορισμό.

Αν βρίσκεις τον εαυτό σου μέσα σε αυτό το μοτίβο, αξίζει να θυμηθείς κάτι πολύ σημαντικό: Η αγάπη δεν είναι αυτοθυσία. Η αγάπη δεν πονά. Η πραγματική αγάπη ξεκινά από την αποδοχή και τον σεβασμό στον ίδιο σου τον εαυτό. Όταν θέτεις όρια, δεν σημαίνει ότι αγαπάς λιγότερο. Σημαίνει ότι αγαπάς πιο σοφά. Δεν χρειάζεται να δίνεις μέχρι να εξαντληθείς. Όταν σέβεσαι τον εαυτό σου, προσφέρεις χώρο για υγιείς, ισότιμες σχέσεις, που δεν σε κάνουν να νιώθεις ότι πρέπει να «κερδίσεις» την αγάπη, αλλά να τη μοιραστείς.

Ναι, ο φόβος της μοναξιάς, της απόρριψης, της εγκατάλειψης μπορεί να σε κρατά προσκολλημένο σε σχέσεις που σε αποδυναμώνουν. Όμως, η ασφάλεια που νιώθεις σε αυτές είναι ψεύτικη. Η αληθινή ασφάλεια έρχεται όταν αρχίζεις να χτίζεις μια σχέση με τον εαυτό σου. Όταν συνειδητοποιείς ότι η ζωή σου δεν εξαρτάται από την αποδοχή του άλλου, αλλά από τη δική σου αγάπη για εσένα.

Το να βάλεις τον εαυτό σου σε προτεραιότητα μπορεί να μοιάζει δύσκολο, ίσως και εγωιστικό. Όμως, δεν είναι. Είναι μια πράξη βαθιάς ενσυναίσθησης προς εσένα. Είναι η στιγμή που λες: «Είμαι κι εγώ σημαντικός». Όταν αρχίσεις να σέβεσαι τα όριά σου, όταν φροντίζεις τις ανάγκες σου, τότε η ζωή σου γεμίζει με σχέσεις που είναι αμοιβαίες, ουσιαστικές, γεμάτες αγάπη που σε αναζωογονεί, όχι που σε εξαντλεί.

Θυμήσου: Η ευτυχία δεν είναι κάτι που περιμένεις να σου χαρίσει κάποιος άλλος. Είναι κάτι που δημιουργείς μόνος σου, βήμα-βήμα, μέσα από την αναγνώριση της αξίας σου. Εσύ είσαι ο δημιουργός της ζωής σου. Και όταν αγαπάς τον εαυτό σου, τότε μόνο μπορείς να αγαπήσεις τους άλλους με υγιή τρόπο. Να δίνεις χωρίς να χάνεις. Να μοιράζεσαι χωρίς να εξαντλείσαι.

Ξεκίνα σήμερα. Δώσε στον εαυτό σου την προσοχή και τη φροντίδα που του αξίζει. Αγάπη σημαίνει να σέβεσαι πρώτα εσένα.

Αγγελική Μπολουδάκη