Έχω υψηλή αυτοεκτίμηση πάει να πει…

Έχω υψηλή αυτοεκτίμηση.

Αυτό δεν σημαίνει απλώς ότι αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου. Σημαίνει ότι γνωρίζω ποιος/α είμαι. Σημαίνει ότι πατάω γερά στη γη μου, πως δεν κρύβομαι, δεν προσαρμόζομαι για να ικανοποιήσω προσδοκίες που δεν είναι δικές μου. Είμαι αληθινός/ή. Και αυτή η αλήθεια μου είναι δύναμη – όχι αδυναμία.

Όμως η αυτοεκτίμηση δεν γεννιέται στο κενό. Δεν είναι μια φλόγα που ανάβει μόνη της.
Επηρεάζεται από τα πάντα:
Από την παιδική ηλικία, τις φωνές που άκουγες γύρω σου, τα βλέμματα που σε αξιολογούσαν ή σε απαξίωναν. Από το αν σε στήριξαν ή σε υποτίμησαν, αν σε άγγιξαν με αγάπη ή σε άφησαν μόνο/η.
Από τις εμπειρίες σου – την επιτυχία, την απόρριψη, τις ήττες και τις μικρές νίκες που κάποιοι δεν είδαν ποτέ, μα εσύ τις θυμάσαι.
Από τις συγκρίσεις, τα κοινωνικά πρότυπα, τις ενοχές που σου φόρεσαν χωρίς να σου ανήκουν. Από τη φωνή μέσα σου που έγινε σκληρή επειδή κάποτε κάποιος την έκανε να πιστεύει πως δεν αξίζεις.

Πώς ξεφεύγεις από αυτό; Πώς ανακτάς το δικαίωμα να στέκεσαι ολόκληρος/η;

Με συνείδηση. Με πόνο που δεν αποφεύγεις. Με θάρρος να σε κοιτάξεις κατάματα. Γιατί η διαδρομή προς την αυτοεκτίμηση είναι επιστροφή στον εαυτό σου. Δεν χτίζεται με θετικές σκέψεις μονάχα. Χτίζεται με αλήθεια.

Ξεφεύγεις όταν αρχίζεις να ξεχωρίζεις ποιες φωνές είναι δικές σου και ποιες σε προγραμμάτισαν. Όταν αρχίζεις να αμφισβητείς, να ρωτάς:
Αυτό που πιστεύω για μένα είναι αλήθεια ή είναι φόβος;
Με ποιον τόνο μιλάω στον εαυτό μου; Αν μιλούσα έτσι σε ένα παιδί, θα άνθιζε ή θα έκλαιγε;

Ξεφεύγεις όταν συγχωρείς τον εαυτό σου — όχι για να ξεχάσεις, αλλά για να απελευθερωθείς. Όταν θέτεις όρια και δεν ζητάς πια την αποδοχή όσων σε πλήγωσαν.

Όταν αρχίζεις να επιλέγεις εσένα ξανά και ξανά. Στις λέξεις σου. Στις πράξεις σου. Στις σχέσεις σου.
Όταν δίνεις χώρο σε νέες εμπειρίες, συντονισμένες με εσένα — όχι επειδή τις χρειάζεσαι για να υπάρξεις, αλλά γιατί τώρα είσαι έτοιμος/η να τις λάβεις.

Στην αρχή δεν θα είναι εύκολο. Θα περάσεις από στάδια, όπου θα βιώσεις πολλά και ποικίλα συναισθήματα: σύγχυση, λύπη, θυμό, μοναξιά, ανασφάλεια.
Θα νιώσεις σαν να περπατάς ξυπόλυτος/η σε δύσβατο έδαφος. Αλλά κάθε βήμα θα είναι αληθινό. Και κάθε φορά που δεν θα προδώσεις τον εαυτό σου, ένα κομμάτι σου θα θεραπεύεται.

Η υψηλή αυτοεκτίμηση δεν είναι κατάσταση. Είναι στάση ζωής.
Σημαίνει ότι αυτονομείσαι. Δεν εξαρτάσαι από την επιβεβαίωση των άλλων. Δεν χρειάζεσαι να είσαι “καλός/ή για όλους”. Χρειάζεται να είσαι αληθινός/ή για σένα.

Σημαίνει ότι οριοθετείς. Ότι προστατεύεις τον εαυτό σου με φροντίδα. Λες «όχι» όταν χρειάζεται και μένεις εκεί, δίπλα σου, όταν πονάς, χωρίς να σε εγκαταλείπεις.

Σημαίνει ότι είσαι περήφανος/η που είσαι αυτός/ή που είσαι. Όχι γιατί είσαι τέλειος/α — αλλά γιατί επέλεξες να είσαι εσύ, με το φως και τις σκιές σου. Είσαι σε πορεία, σε εσωτερική κίνηση, και αυτό είναι θάρρος.

Και πάνω απ’ όλα: Είσαι ανοιχτός/ή. Ανοιχτός/ή να δεχτείς το καλό, την αγάπη, την αναγνώριση, τη χαρά. Όχι με ενοχές, αλλά με βαθιά γνώση πως τα άξιζες πάντα.

Γιατί είσαι εσύ. Και αυτό, είναι αρκετό.

Πάντα ήταν.

Αγγελική Μπολουδάκη