Δημιουργώ σε ό,τι υπάρχει, εκστασιάζομαι από το πραγματικό

Αν ως παιδί η συμπεριφορά ενός γονιού σου χαρακτηριζόταν από αδιαφορία ή την ερμήνευσες στη παιδική σου φαντασίωση ως αδιάφορη, ένιωθες μόνη-ος σου.

‘Ενιωθες θλίψη και παρέμεινες μόνη -ος σου να αναρωτιέσαι “γιατί”.

Αυτή η απορία επειδή παρατεινόταν πήρε ένα χαρακτήρα θαυμασμού. “Ω, πως μπόρεσε να το κάνει αυτό!”. Σαν να  ερωτεύτηκες τη μοναξιά στη φαντασία σου. Για να μπορέσεις να καταλάβεις τις πράξεις των άλλων.

Δεν μπορείς να ενδιαφερθείς για την επιθυμία σου, για τις πραγματικές σου ανάγκες. Δεν μπορείς να τις αναγνωρίσεις γιατί το βλέμμα σου είναι στραμμένο στο παρελθόν. Περιμένοντας…

Σε ελκύουν καταστάσεις, άνθρωποι και συνεργασίες, που είναι αδιάφοροι προς τον εαυτό τους, τις πραγματικές τους επιθυμίες, τις δυνατότητες, την προοπτική εξέλιξης. Ανθρωποι που δεν δεσμεύονται, που ως παιδιά παρέμειναν και εκείνοι εκστασιασμένοι σε παρόμοιες συμπεριφορές. Δεν σας ενώνει μόνο ο πόνος και ο θυμός που δεν έχει ανακουφιστεί μέσα σας, αλλά και η εμμονή να κοιτάτε μαζί σε ό,τι δεν γίνεται να πραγματοποιηθεί.

Κοιτάς κάπου που δεν υπάρχει προορισμός, δεν υπάρχει ζωή, δεν υπάρχει ελπίδα. Επενδύεις εκεί που δεν υπάρχει προοπτική, ξοδεύεις την ενέργειά σου εκεί που δεν υπάρχει ενέργεια. Στο κενό με την προσδοκία να το γεμίσεις.

Είναι η επανάληψη που σε ελκύει, είναι η άρνηση σου να φύγεις από αυτόν τον φαύλο κύκλο που σε περιορίζει. Είναι όμως και η δυσκολία σου να πείσεις τον εαυτό σου ότι πρέπει να πάψεις να εξιδανικεύεις το ανύπαρκτο και να ασχοληθείς με το υπαρκτό. Η δυσκολία σου να ασχοληθείς με ουσιαστικό τρόπο με τον δημιουργικό σου χώρο και όχι να προσδοκάς από κάτι μη δημιουργικό. Όταν ασχολείσαι με τον γόνιμο δημιουργικό σου χώρο, πρέπει να συγκεντρωθείς στον στόχο σου, να αποκλείσεις ό,τι σε σκορπάει, να επενδύσεις την ενέργειά σου εκεί που υπάρχει ζωή. Πρέπει να πείσεις τον εαυτό σου ότι έρωτας δεν είναι το δικό σου βλέμμα που κοιτά στο κενό. Ότι αγάπη δεν είναι ότι σε κλείνει στον εαυτό σου. Ότι αξία δεν είναι η ντροπή που ένιωσες τότε για τις λάθος συμπεριφορές άλλου ως παιδί, η ενοχή νομίζοντας πως έφταιγες, η ανακύκλωση σε καταστάσεις που νιώθεις παρόμοια συναισθήματα. Ότι ελευθερία δεν είναι να αντιδράς κάνοντας ό,τι δεν έκανες ως παιδί, αλλά να λειτουργείς με υπευθυνότητα, σοβαρότητα και δέσμευση προς τον εαυτό σου.

Για να μη σε σαγηνεύουν παρόμοιες συμπεριφορές, που σε κλείνουν και σε απομονώνουν στον εαυτό σου, προσδοκώντας σε κάτι που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα αλλά μόνο στη φαντασίωσή σου, χρειάζεται να αναλάβεις την ευθύνη του εαυτού σου. Να νιώσεις ελεύθερη, θεωρώντας ότι μπορείς να γράψεις εσύ το σενάριο της δικής σου ζωής, χωρίς την ανάγκη της επανάληψης.

Να διαφοροποιηθείς από ό,τι εξιδανίκευσες στο παρελθόν και να ασχοληθείς με ό,τι σε κάνει να νιώθεις περήφανη με τον εαυτό σου.

Να δοθείς, να ανοιχτείς στα συναισθήματά σου, να αφεθείς στην αγάπη μέσα σου.

Να επενδύεις σε σχέσεις και συνεργασίες που δίνουν αξία σε αυτό που είναι, που κάνουν το καλύτερο δυνατό για να υποστηρίξουν αυτό που είναι με ευσυνειδησία, με αγάπη, με αφοσίωση, με δέσμευση.

Να μην διστάζεις να λες όχι σε ό,τι σε αποσπά από σένα, από τη δέσμευση με τον εαυτό σου, τη δέσμευση με την αγάπη, με τη ζωή, να σκέφτεσαι πως αν θα πεις ναι σε αυτό, είναι στην πραγματικότητα η εμμονή σου να προσπαθείς να αλλάξεις ότι έχει την ίδια νοσηρότητα με σένα, αποφεύγοντας την ευθύνη του εαυτού σου, την ευθύνη της ανατροπής του πεπρωμένου σου. Αν εμμένεις σε αυτές τις σχέσεις, δεν είναι επειδή τους αγαπάς αλλά επειδή προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι αυτό είναι που σου αξίζει, προσπαθείς να πείσεις τον άλλον άνθρωπο ότι αυτό που σας αξίζει είναι να περιμένετε μαζί ένα πρόσωπο από το παρελθόν σας που αυτή τη φορά θα λειτουργήσει με ένα διαφορετικό τρόπο. Δεν είστε οι δυο σας μαζί αλλά είστε δυο ανώριμα τραυματισμένα παιδιά που περιμένετε από ένα φανταστικό τρίτο να γράψει με ένα διαφορετικό τρόπο την προσωπική σας ιστορία για να τη ζήσετε εσείς.

Να μην ασχολείσαι με τους στόχους σου με τρόπο που προσπαθείς να πείσεις το πρόσωπο της παιδικής σου ηλικίας να επιστρέψει και να ασχοληθεί μαζί σου ουσιαστικά, ελπίζοντας σε μια επιβεβαίωση από αυτό, αλλά να ασχολείσαι μαζί τους επειδή σε ενδιαφέρουν, επειδή αγαπάς τον εαυτό σου όταν αφοσιώνεσαι σε αυτούς, επειδή νιώθεις χαρά όταν τους υλοποιείς.

Αν βιώσατε αδιαφορία στη συναισθηματική ανταπόκριση ως παιδιά, δεν μπορείτε να την εξαφανίσετε με μαγικό τρόπο. Χρειάζετε να έρθετε σε επαφή με τα συναισθήματά σας, να τα αναγνωρίσετε, να τα ονομάσετε. Να ενδιαφερθείτε για σας ουσιαστικά. Όταν το καταφέρετε, θα κατανοήσετε τον εαυτό σας και τους ανθρώπους που από άγνοια φέρθηκαν έτσι.

Όταν δεσμεύεστε με τον αναγεννημένο εαυτό σας, δεσμεύεστε με την αγάπη μέσα σας. Σας είναι εύκολο να ανοιχτείτε στους άλλους ανθρώπους και να νιώσετε εκστασιασμένοι από το πραγματικό που διαθέτει κάθε άνθρωπος. Ενδιαφέρεστε για τις δυνατότητές σας, τους στόχους σας, εξελίσσετε τη δημιουργικότητά σας. Συνδέεστε με τη ζωή, ανακαλύπτετε την ομορφιά σε κάθε στιγμή που ζείτε.

Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας