Ο πρίγκιπας και το κάστρο της σιωπής
6 Ιανουαρίου 2020
Ελευθερία και δέσμευση
8 Ιανουαρίου 2020

Τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο ευδιάκριτα στις σχέσεις μας

Οι σχέσεις είναι ένα ταξίδι, μια διαρκής διαδρομή ανάμεσα σε δύο ψυχές που επιλέγουν να συμπορευθούν, να μοιραστούν κομμάτια του εαυτού τους, να ανταλλάξουν σκέψεις, συναισθήματα και μνήμες που κουβαλούν από το παρελθόν. Κάθε σχέση είναι μοναδική, ένας ζωντανός οργανισμός που αναπτύσσεται, εξελίσσεται, άλλοτε ανθεί και άλλοτε δοκιμάζεται. Δεν υπάρχει μια ευθεία, καθαρή πορεία. Είναι γεμάτη στροφές, στιγμές χαράς, συγκινήσεις, αλλά και προκλήσεις που δοκιμάζουν τα όρια και την αντοχή μας.

Σε αυτό το ταξίδι, οι δύο άνθρωποι καλούνται να συνυπάρξουν σε ένα πεδίο που συχνά είναι γεμάτο “φαντάσματα”. Αυτά μπορεί να είναι φόβοι από το παρελθόν, ανασφάλειες, ανεκπλήρωτες επιθυμίες ή ακόμη και διαστρεβλωμένες εικόνες του εαυτού μας και του άλλου. Το μεγάλο στοίχημα είναι να μπορέσουμε να αφήσουμε το παρελθόν να ξεθωριάσει, να μην κάνουμε τις παλιές πληγές μας οδηγό της σχέσης, αλλά να δούμε τον άλλον άνθρωπο και τη σχέση μας όπως είναι στο παρόν. Με όλη την αυθεντικότητά της, με τις ευκαιρίες που μας προσφέρει να εξελιχθούμε και να δημιουργήσουμε κάτι ουσιαστικό.

Η επικοινωνία αποτελεί τη γέφυρα που μας φέρνει πιο κοντά. Δεν είναι πάντα εύκολο να εκφράσουμε τους φόβους, τις ανάγκες ή τις επιθυμίες μας. Απαιτεί θάρρος και ειλικρίνεια, αλλά και την ελπίδα ότι ο άλλος άνθρωπος θα μας ακούσει. Όταν και οι δύο επενδύουν στη σχέση, όταν θέλουν να τη δουν να αντέχει και να ανθίζει, τότε η επικοινωνία αυτή γίνεται πιο βαθιά, πιο ουσιαστική. Μέσα από την ανταλλαγή συναισθημάτων και σκέψεων, δημιουργείται χώρος για κατανόηση, για την αίσθηση ότι “ο άλλος με βλέπει, με ακούει, με νιώθει”.

Η υπομονή και η επιμονή είναι ζωτικής σημασίας. Δεν είναι όλα τα συναισθήματα και οι ανάγκες μας εύκολα αντιληπτά από την πρώτη στιγμή. Όταν βιαζόμαστε να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες του άλλου, κινδυνεύουμε να μπούμε σε ρόλους, να χάσουμε τον εαυτό μας. Αντίθετα, όταν αφουγκραζόμαστε, όταν προσπαθούμε να κατανοήσουμε πριν δράσουμε, σεβόμαστε τόσο τον εαυτό μας όσο και τον άλλο. Αυτός ο σεβασμός μας επιτρέπει να βάλουμε όρια, να αναγνωρίσουμε πότε είναι η στιγμή να δώσουμε και πότε να αφήσουμε τον άλλο να αναλάβει τη δική του ευθύνη.

Οι πιο όμορφες και ειλικρινείς σχέσεις είναι αυτές που μας βοηθούν να ανακαλύψουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Όχι γιατί μας επιβάλλεται από τον άλλο, αλλά γιατί το θέλουμε εμείς οι ίδιοι. Όταν μοιραζόμαστε με τον άλλο ένα κομμάτι του εαυτού μας, θέλουμε αυτό το κομμάτι να είναι υγιές, καθαρό, γεμάτο αγάπη και φροντίδα. Έτσι, το μοίρασμα αυτό γίνεται δώρο, μια αληθινή σύνδεση ψυχών που έχει δύναμη να εμπνέει, να θεραπεύει, να χτίζει κάτι μοναδικό.

Μια σχέση, κάθε σχέση, είναι μια πράξη δημιουργίας. Είναι η επιλογή να ανοίξουμε τον εαυτό μας, να γίνουμε ευάλωτοι, να δώσουμε και να δεχθούμε. Όταν αυτό γίνεται με αμοιβαίο σεβασμό και κατανόηση, η σχέση μετατρέπεται σε ένα ασφαλές καταφύγιο, μια πηγή δύναμης και χαράς που μας κάνει καλύτερους ανθρώπους.

Αγγελική Μπολουδάκη