Αυτοφροντίδα και συναισθηματική σύνδεση

Κάθε φορά που νιώθεις αποκομμένος από τον εαυτό σου, που σε παραμελείς και κρύβεσαι από τις ρωγμές σου επειδή σε πονάνε, χωρίς καν να το συνειδητοποιείς, ουσιαστικά εγκαταλείπεις τον εαυτό σου.

Όταν ήσουν παιδί, δημιούργησες μια εικόνα για το πώς θα έπρεπε να είναι οι άλλοι στη σχέση μαζί σου.  Ωστόσο, οι ανάγκες του ενήλικα είναι διαφορετικές από εκείνες του παιδιού. Αν αναζητάς στους άλλους εκείνα που μπορείς να προσφέρεις εσύ στον εαυτό σου, είναι φυσικό να ματαιώνεσαι, να πληγώνεσαι.

Ζήτα με σαφήνεια αυτό που θέλεις από τους άλλους. Μίλα για τα συναισθήματά σου, εξέφρασε τις ανάγκες σου.

Μπορεί στην παιδική σου ηλικία να υπήρχε ένας γονιός που δεν ήταν διαθέσιμος να σε ακούσει, να σε νιώσει ή να σε καταλάβει. Ίσως να μην ήταν καν παρών.

Μην εγκαταλείπεις τον εαυτό σου. Μην τον αφήνεις μόνο. Σου έλειπε η υγιής συνέπεια, γι’ αυτό δώσε την στον εαυτό σου τώρα. Μην κυνηγάς την τελειότητα· αποδέξου τις ατέλειές σου και αγάπα τον εαυτό σου γι’ αυτές.

Όταν βρίσκεσαι σε δύσκολη ψυχική κατάσταση, όπως όταν νιώθεις θυμό ή θλίψη, η φυσική σου αντίδραση είναι να αποφύγεις αυτά τα συναισθήματα. Όμως, αντί να ξεφεύγεις, έλα σε επαφή μαζί τους. Νιώσε τα και εξερεύνησε τα. Μόνο έτσι θα κατανοήσεις τον εαυτό σου και θα εντοπίσεις τι πραγματικά σε επηρεάζει. Εμπιστεύσου τη διαίσθησή σου και την εσωτερική σου σοφία· βάδισε μαζί τους.

Ρώτησε τον εαυτό σου: «Γιατί νιώθω έτσι; Τι ακριβώς με ενοχλεί;»

Κάθε φορά που νιώθεις ντροπή, ενοχές ή άγχος, κρύβεται πίσω ένας έντονος φόβος ότι θα εγκαταλείψεις τον εαυτό σου. Μάθε να σε εκτιμάς, να νιώθεις θαυμασμό για σένα και για κάθε προσπάθεια που έχεις καταβάλει μέχρι τώρα. Να αισθάνεσαι περήφανος/η για τη συντροφιά σου με τον εαυτό σου και να χαίρεσαι που έχεις εσένα για στήριγμα.

Μέσα σου υπάρχει ένα ευάλωτο παιδί που σε έχει ανάγκη. Χρειάζεται να συνδεθείς μαζί του, να του δείξεις φροντίδα και κατανόηση. Μην το κρίνεις, μην το απορρίπτεις, μην το εγκαταλείπεις. Προσέγγισε το με αγάπη και καλοσύνη. Αναρωτήσου τι του λείπει: ίσως να χρειάζεσαι ξεκούραση, κατανόηση, χρόνο ή αποδοχή.

Οι πληγές της παιδικής ηλικίας, όπως η απουσία συναισθηματικά διαθέσιμων γονέων, μπορεί να μας  ακολουθούν στην ενήλικη ζωή, επηρεάζοντας τη σχέση μας με τον εαυτό μας. Χωρίς τη φροντίδα αυτής της πλευράς, δεν μπορούμε να ολοκληρωθούμε.

Συνδέεσαι με τον εαυτό σου όταν τον βλέπεις, τον ακούς και τον κατανοείς· όταν είσαι εκεί για σένα. Μόνο τότε μπορείς να νιώσεις ασφαλής και να αντλήσεις δύναμη από τον ίδιο σου τον εαυτό. Αν συνειδητοποιήσεις ότι οι παιδικές πεποιθήσεις σου σε επηρεάζουν, όπως «πρέπει να είμαι πάντα δυνατή» ή «αν δείξω την ευαλωτότητά μου, θα με κρίνουν», τότε άρχισε να  αποδέχεσαι και να κατανοείς τον εαυτό σου βαθύτερα.

Έχεις ανάγκη να είσαι συναισθηματικά διαθέσιμος προς τον εαυτό σου, για να μην τον εγκαταλείπεις ή τον απομακρύνεις. Μόνο όταν είμαστε συναισθηματικά διαθέσιμοι προς τον εαυτό μας, επιτρέπουμε και στους άλλους να συνδεθούν πραγματικά μαζί μας για αυτό που είμαστε, αναπτύσσοντας πιο υγιείς και ουσιαστικές σχέσεις.

Μέσα από την αυτοφροντίδα, χτίζουμε την εσωτερική μας ισορροπία και δύναμη.

Όσο περισσότερο διαθέσιμοι είμαστε προς τον ίδιο μας τον εαυτό, τόσο καλύτερα μπορούμε να δημιουργήσουμε γέφυρες επικοινωνίας με τους άλλους.

Αγγελική Μπολουδάκη